{Ceremony} Path of the stars

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

Om hem heen begonnen katten ziek te worden. Hij kon enkel toekijken en hopen dat wat hij deed genoeg was om hen door het ergste heen te slepen, zodat zij zouden blijven leven. Er moest een eind aan komen, er moest een medicijn gevonden worden waardoor er minder slachtoffers geëist zouden worden. Ondanks alles ging het leven in de Tribe ook verder, ze moesten wel. Hij probeerde de moed er bij iedereen in te praten, dat hij alles deed wat hij kon. Juist op dit soort momenten voelde hij zich kwetsbaarder dan ooit. Als enige healer, met maar één leven om te leiden.

Niet langer. Op een wandeltocht waarvan hij hoopte dat deze hem naar een bepaald kruid zou leiden dat zijn zieke katten beter zou kunnen maken, waren de vroeg gekleurde herfstbladeren aan zijn voeten gewaaid. Skyteller hield van de kleuren van Leaf-fall, maar het was eveneens een voorbode van de moeilijke maanden die hun nog te wachten stonden. Terwijl hij voor een kort moment had stilgehouden om de warme tinten te bewonderen, woei er een groot blad tegen zijn poten. Een prachtig oranje, gebroken door bruine, bijna zwarte lijnen die als strepen over het blad liepen. Zijn pupillen vergrootte zich iets, terwijl het besef bij hem binnen drong. Hij was direct teruggekeerd.

Twee dagen waren er verstreken en hij wist wat hij moest doen en hij was zeker van zijn zaak. "Willen alle katten van de Tribe zich verzamelen voor een belangrijke mededeling," galmde zijn stem door de grot. De kater keek de Tribe rond, zijn ogen vallend op de kittens die vandaag hun training zouden beginnen en de to-be die zijn training had vervuld. Een nieuw hoofdstuk in hun leven, en het zijne. "Coyote that stole the Fire, jouw training is vervuld. Je hebt jezelf bewezen als een Cave Guard, blijf de Tribe beschermen zoals je hebt geleerd tijdens jouw training," sprak hij kalm, in zijn stem trots. De Tribe riep Coyote's naam, ter ere van hun nieuwe wacht. "Wind that carries the leaves, door omstandigheden heb jij een nieuwe mentor nodig om je te trainen. Ik kan mij geen betere Guard bedenken dan Pebble, om deze taak op zich te nemen." Hij knikte de to-be toe en vervolgens zijn Chief of the Guards.

Skyteller's oranje blik viel op de kleine Tiger. De kitten die iedereen de oren van het hoofd vroeg, enthousiasme toonde voor een heel scala aan dingen. Jong van geest, met een goede mentor die genoeg geduld had zou hij ver komen. "Tiger that Stalks at Night, jouw bouw is die van een Cave Guard, maar niet iedere kat in de Tribe treed in dezelfde pootstappen. Met goedkeuring van de Tribe of Endless Hunting, zal jij vanaf vandaag mijn apprentice zijn, als Healer to-be van de Tribe. Ik zal je alles leren wat binnen mijn eigen kennis ligt. Ben je bereid dit pad te bewandelen?" Zijn blik stond strak gericht op de jonge kater, maar zijn uitdrukking was zacht. Dit was een behoorlijke keus om te maken. Dat had hij zelf ook geweten.

Teller of the Endless skies

Samenvatting:
- Skyteller (Healer) --> Tiger
- Pebble (Cave Guard) --> Wind

- Coyote (Cave Guard)

Hij wist het; ergens deze dagen zou het gebeuren. Hij zou een To-Be worden en dan zou hij eindelijk de verre wereld mogen ontdekken, mogen trainen, dingen mogen doen die kittens nooit mochten. De gestreepte kitten kon overduidelijk niet wachten. Hij had zijn pleegmoeder al de oren van haar kop afgevraagd van wanneer de ceremonie nou zou plaatsvinden, maar niemand wist precies op welke dag. Ook al wist iedereen dat het binnenkort ergens zou zijn, de laatste ceremonie was nu ondertussen namelijk al ongeveer een maan geleden. Enthousiast was hij dan ook iedere ochtend opgestaan,  klaar om een To-Be te worden, klaar om eindelijk weg te mogen van de Nursery en zijn nest te mogen maken in de Apprentice Cave. Het onderwerp welke mentor hij kreeg, zat al enkele dagen in zijn hoofd. Hij hoopte natuurlijk op een kat zoals Pebble of Drizzle, of een andere Cave Guard of Prey Hunter die hij als een van de beste zag. Je had bijvoorbeeld ook nog Eyes, die leek hem ook een hele goede mentor. Maar niemand wist het, niemand kon het weten natuurlijk; het was aan Skyteller om die keuze voor hem te maken en de jonge kitten hoopte met heel zijn hart dat het een goede keuze zou zijn. Een perfecte keuze. Hij wilde een goede mentor, zodat hij kon groeien, veel kon trainen en wellicht ooit in de voetsporen van Pebble of Drizzle kon volgen. Want hoe stoer zou dat zijn? Chief! Eén van de hoge rangen! Ja, hij was bereid er heel hard voor te werken, om een goede guard of hunter te worden. Hij zou met alle rangen blij zijn, tevreden zelfs, zolang het geen Elder was. Want Elder? Wie wilde dat nou worden! Behalve als je oud was en het liefst in een nest bleef liggen, dan wilde je natuurlijk een elder worden, maar hij was nog jong! Er was nog zoveel dat hij kon leren en doen!

En toen opeens was het daar. Hij had Skyteller al zien lopen, aan zijn poten bijna aangevoeld dat het tijd was om te beginnen. Een glimlachje dat de kitten niet kon onderdrukken sierde rond zijn lippen, terwijl hij nog even over zijn schouder naar binnen de Nursery in keek. Zijn ogen zochten naar zijn pleegmoeder en vonden uiteindelijk haar warme blik, enthousiast keek hij haar aan en ze knikte hem toe dat hij mocht gaan. Meer had hij niet nodig, eigenlijk. Met een enthousiaste sprong, sprong de kitten omhoog en maakte hij dat hij zich bij de katten voegde. Oh god, zijn eerste ceremonie! Zijn eerste mentor! Hij werd een To-Be! De stem van Skyteller galmde door de cave heen en Tiger kon niet veel meer doen dan nog enthousiaster worden. Hij wilde zo graag weten wie zijn mentor werd! Zijn blik gleed even over de verschillende katten heen, bleef kort haken op Pebble en vervolgens even op Drizzle. Oh boy, wat zou hij worden? Een Hunter? Een Cave Guard? En hoe zou het hem bevallen? Er waren zoveel vragen, maar hij kon niet meer doen dan luisteren naar de woorden die door Skyteller werden verteld. Eerst was er dan een To-Be die eindelijk Cave Guard mocht worden, de kitten vond de kater wiens naam Skyteller net had verteld en glimlachte. Coyote! Ja, die kende hij nog wel! "Coyote, coyote!" Sprak hij enthousiast mee. Yes, nu voelde hij zich eindelijk iets volwassener, nu hij echt mee mocht doen!

En toen waren de To-Be's aan de beurt. Eerst was er Wind, hij herkende de apprentice maar al te goed, wetende dat hij er ooit een kort gesprek mee had gehad. Wind was blijkbaar een vrij luidruchtig iemand wanneer hij sliep, zachtjes grinnikte de kater. Blij voor de ander dat hij Pebble als mentor had gekregen, maar wellicht lichtelijk teleurgesteld dat hij zelf de geweldige Guard niet had gekregen als mentor. Maar goed, er waren nog genoeg geweldige Guards over! En ook genoeg geweldige Hunters! Hij wachtte af, zijn pootjes begonnen te tintelen van de spanning en enthousiasme. Oh boy, wie zou zijn mentor worden? Zijn ogen gleden van Pebble en Wind terug naar hun Healer en toen pas merkte hij op dat de kater hem tussen alle anderen had gevonden. Nu was het zijn beurt? Toch? Hij wachtte af. Hij probeerde zo geduldig mogelijk te zijn en toen hij zijn eigen naam hoorde, gleden zijn oortjes wat naar voren zodat hij de woorden van Skyteller beter kon horen. Het zou immers een ramp zijn natuurlijk, als de naam van zijn mentor hem zou ontgaan door alle enthousiasme. Hij had blijkbaar de bouw van een Cave Guard. Oké, goed, goed, dat hadden veel katten hem al verteld. Dus dan kreeg hij een Cave Guard als mentor, maar wie?

..maar niet iedere kat in de Tribe treed in dezelfde pootstappen. Verbazing verscheen in de amberen kijkers van de kitten. Diepe paniek schoot opeens in hem omhoog. Oh nee! Hij werd toch geen ELDER?! Niet iedere kat treed in dezelfde pootstappen, oh nee, nee! Hij wilde geen Elder worden! Misschien had Skyteller hem wel verkeerd begrepen, of van iemand gehoord dat het hem helemaal niets uitmaakte wat hij wilde worden en had de kater gedacht dat Elder dan maar de beste rang voor hem was. Maar dat had hij helemaal niet zo bedoeld! Door het korte moment van paniek, kwamen de volgende woorden van Skyteller pas laat tot hem door. Waardoor de kitten er een beetje van opkeek toen opeens iedere blik op hem werd gericht. Oh. Oh. Nu verscheen er iets van opluchting in de amberen kijkers van de kitten. Geen elder dus. Nee, nee, iets veel beters! Healer To-be! De enthousiasme keerde terug, in viervoud zelfs. Een glimlach van oor tot oor verscheen op zijn gelaat. Natuurlijk was hij bereid dat te doen! "Ja, dat ben ik!" Sprak hij enthousiast. Wat een aangename verassing! De gestreepte to-be moest zijn best doen om geen vreugde dansje te maken in het midden van alle katten, want hij had zich uiteraard niet veel beters kunnen bedenken dan de to-be worden van de almachtige Healer. Oh god, betekende dat ook dat hij een Healer zo worden? Ja! Oh, wat spannend!

Het had even geduurd voordat de kater gereageerd had op de vraag van Skyteller en hij kon de ogen van alle anderen in zich voelen branden, alsof iedereen op hem had staan wachten op een antwoord - wat natuurlijk ook wel de waarheid was. Na de korte paniek die hij had ervaren, aangezien hij eerst had gedacht dat Skyteller hem tot een elder zou benoemen, kroop een zekere trots en enthousiasme door het lichaam van de kater heen. Hij was zeker bereid om zijn best te doen en alles te leren wat Skyteller hem kon leren, dit was immers een grote eer. Even gleden zijn amberen ogen naar het enige beetje familie dat hij nog had, zijn pleegmoeder Leaf. Ze keek hem met een trotse blik in haar ogen en een liefhebbende glimlach aan en knikte naar hem, natuurlijk trots op de kitten die zij had opgevoed. Zijn blik gleed uiteindelijk van Leaf terug naar Skyteller, die nu klaar was met zijn ceremonie en van zijn plek omlaag kwam en zijn kant op stapte. Een gebruikelijk iets voor mentor en to-be, was het aanraken van elkaars neuzen. Tiger drukte zijn neus voorzichtig tegen die van de Healer aan en een glimlach kon hij niet onderdrukken bij zijn woorden. "Ik heb altijd energie!" Sprak de kater, wat helemaal niet onwaar was, de kater zat namelijk bijna altijd boordevol energie. Kort knikte hij. "Ik zal er zijn." Ja, hij zal er zeker zijn. Hij kon nu al niet wachten tot de tour! Maar eerst ging hij zijn nest maken in de To-Be den.. en dan.. dan wilde hij eigenlijk stiekem zelf al een beetje op onderzoek uit gaan.

Een nieuwe ceremonie. Pebble zat vooraan in de menigte katten, zijn staart rond zijn vrij dikke poten gekruld. Hij was klein maar de trotse manier waarop hij zat liet hem veel groter lijken. Zijn uitdrukking was neutraal al kon wie goed oplette altijd een klein glimlachje om zijn snuit zien. Hij was blij dat iedereen hier veilig kon zitten. Dat was waarvoor hij zo hard werkte en ervoor zorgde dat alle andere guards dat ook deden. Hij was niet verbaasd toen hij naar voren geroepen werd om de training van een to-be over te nemen; hij had immers al even geen to-be meer gehad. De kleine kater liep naar voren en raakte het neusje van de to-be aan, een warme blik in zijn groene ogen al was de rest van zijn uitdrukking vrij neutraal. "Ik verwacht je na de ceremonie aan de uitgang van de grot, goed?", mauwde hij, al liet hij geen ruimte voor discussie. Hij knikte Wind nog eens toe en stapte toen achteruit, om Skyteller de rest van de ceremonie te laten doen. Tiger that Stalks at Night werd Healer to-be; en Pebble vond dat een goede keuze. Hij had al eens met het katertje gesproken en hij toonde een zorgzaam, nieuwsgierig en enthousiast karakter; perfect voor de toekomstige healer. Wanneer de tijd kwam zou hij met een gerust hart in hem kunnen vertrouwen.