Hardly fit my mittens.

Onderwerp: Hardly fit my mittens. wo 27 sep 2017 - 21:57

Gisteren had ze alle adviezen in de wind geslagen en was ze er volledig op losgegaan. Ze had van hot naar her gerend en met de wildste spelletjes meegedaan. Toen had ze het super leuk gevonden, wist zij veel dat het gevolg zou zijn dat ze vandaag rillend en ziek haar nest niet uit kon komen. De kleine Rookkit voelde warm aan en kuchte af en toe zwakjes, zelfs haar enthousiaste zelve leek ver weg te zijn. De jonge kitten geeuwde en drukte zich tegen haar moeder aan. "Mama... Ik voel me niet lekker,"klaagde ze zielig.

[Eerste post Silvercloud]

Silvercloud, die een verleden had met kittens die zwak waren, was natuurlijk meteen alert toen haar kleine Rookkit kuchte. Toen ze het zelf ook bevestigde, dat ze zich niet lekker voelde, richtte ze zich ook meteen op. Ze had hen de laatste dagen toestemming gegeven om eens het nest te verlaten, voor een niet al te lange tijd welliswaar, en dat had zo zijn nadelen. Elke drie stappen die Rookkit vooruit zette, werd gevolg door twee stappen achteruit. Ze was kleiner dan haar broertjes en daardoor ook vatbaarder voor ziektes. Dat dit in de toekomst vaker zou gebeuren, was niet geweten, maar momenteel maakte Silvercloud zich wel al zorgen om deze kleine klachten. Zeker nu Butterstar aangekondigd had dat er een onbekende ziekte in de lucht hing. "Heb je pijn in je buik of ergens anders?" vroeg de queen dan ook, aftastend wat het kon zijn. Als queen kon ze zulke dingen wel onderscheiden zonder dat Chivypaw haar erbij moest helpen. Een frons stond op haar snoetje, terwijl ze kort met haar neusje tegen Rookkit duwde.

Ze drukte zich nog dichter tegen de warme buik van haar grijze moeder aan en begroef haar kopje in diens grijze vacht. "Heb je pijn in je buik of ergens anders?" Silvercloud drukte haar neusje tegen haar vacht aan en Rookkit zette haar pootje op diens neus. Ze giechelde zachtjes maar kreeg dat meteen spijt van, want een hoestbui volgde. "Ja-aah," mopperde ze. "Mijn borst doet pijn! En mijn buik is vol kraaienvoer!" ze voelde zich misselijk, maar kende het woord daar niet voor. "Mama, ik wil weer spelen," ze geeuwde en legde vermoeid en zwakjes haar kopje weer neer, absoluut niet in staat om daadwerkelijk dat te doen. "Het is zo saai hier..."

Onderwerp: Re: Hardly fit my mittens.