OPEN - Occassions

Hoewel Honey meestal liever ging luieren in haar nest, had ook zij besloten eens het kamp te verlaten voor iets anders dan het vangen van prooien. Het was niet dat ze niet van de natuur hield, maar vaak was het zo dat ze na een hele dag jagen al genoeg bomen had gezien voor de resterende tijd van de dag. Nu was het echter anders, want het licht was prachtig buiten en het was ook niet koud. Niet dat ze het snel koud kreeg met haar dikke vacht, maar haar nestje was nou eenmaal heerlijk comfortabel. Met rustige stappen wandelde ze op haar gemakje door de kalme omgeving. Ze hield van gezelligheid, toch was het soms fijn om in volkomen stilte te verkeren. Deze wandeling had geen speciaal doel, en dat voelde op de een of andere manier prima. Na een tijdje drong een vaag bekende geur haar neusje binnen. Ze herkende het als de geur van een van de clans, ze kon niet zo gauw bedenken welke het was. Voorzichtig liep ze in de richting van de andere kat, ze wilde hem of haar niet laten schrikken. Vaak werd ze gewaarschuwd voor de clankatten, ze zouden uiterst onvriendelijk en vijandig zijn. Honey geloofde niet dat elke kat zo was, dat kon gewoon niet. Even later zag ze een redelijk jonge grijze poes vlakbij haar. Toch nog een beetje op haar hoede hield ze enigszins afstand. "Hallo," miauwde ze met een klein glimlachje op een vriendelijke toon. Zijzelf had niets kwaads in de zin, hopelijk gold dat ook voor de grijze poes.

De grijze poes schrok alsnog, hoewel Honey niet persé haar best had gedaan stil te zijn. Gelukkig ging de poes niet meteen over in een vijandige houding, dat was alvast een goed teken. Misschien was het nog een leerling ofzoiets? Honey wist niet precies hoe dat soort dingen werkten in de vier clans. "Hoi, ben jij van de Tribe?" vroeg de grijze poes op een nieuwsgierige manier. Honey liep nog een stukje verder toe naar de poes en ging rustig zitten. Toen knikte ze langzaam. "Ja, dat klopt." begon ze vriendelijk, en hield haar kopje schuin. Van welke clan was zij dan? "Mijn naam is Honey, jij bent toch van een van de clans?" als ze het niet zou vragen kwam ze het nooit te weten. Nog steeds lichtelijk glimlachend sloeg ze haar wollige staart om zich heen.

De grijze poes knikte en kwam een stukje naar voren. Honey hield haar kopje schuin en keek nieuwsgierig naar de poes. "Ik ben Tidalpaw, Windclan apprentice." aha, een apprentice. Ze wist dat de volwassenen meestal de rang warrior hadden, dus dan was dit waarschijnlijk wel een leerling. Ze glimlachte toen de poes aan haar begon te snuffelen, waarschijnlijk had ze nog niet of nauwelijks contact gehad met Tribe katten en was de Tribe geur voor haar onbekend. Even overwoog Honey een droge opmerking te maken zoals 'ruik ik een beetje lekker?' maar ze wilde de poes niet in verlegenheid brengen. "Mooie naam, Tidalpaw." zei ze oprecht. Ze liet Tidalpaw haar gang maar gaan, als leerling was het belangrijk om zo veel mogelijk dingen te leren kennen. Zo kreeg je meer kennis natuurlijk. "En, hoe vind je het hier?" besloot ze te vragen uit nieuwsgierigheid. Ze kon zich wel voorstellen dat het waarschijnlijk heel anders was hier dan in hun vorige leefomgeving.

De grijze poes ging weer iets naar achteren nadat ze haar vraag had gesteld. "Wel mooi, denk ik." zei Tidalpaw met enige aarzeling. Nieuwsgierig draaide Honey haar oortjes, dat was enigszins positief maar het klonk niet alsof ze er zo zeker over was. "Ik herinner me het oude gebied van de clans niet." zei ze toen met een zachte zucht. Verwonderd keek Honey haar aan. Hoe zat dat dan precies? Je geheugen verloor je toch niet zomaar en deze poes was ook bij lange na niet jong genoeg om hier geboren te zijn. "Hoe komt dat dan?" vroeg ze op een vriendelijke toon. "Je hoeft het natuurlijk niet te vertellen als je dat niet wilt." voegde ze daar snel aan toe en glimlachte geruststellend. Ze wilde haar heus niet dwingen om het aan haar te vertellen, het waren haar zaken niet. Maar ze wilde wel een luisterend oor bieden, mocht daar behoefte aan zijn.