When will I run out of luck{Open}

Met een voldane glimlach verorberde de Warrior een eekhoorn. Hij had een rustige en prima dag gehad vandaag, ondanks de rotzooi waar ze wel eens inzaten en hij vond dat hij niet mocht klagen. Hij had een goede jacht gehad vandaag,had met een paar poezen gepraat en was er veilig vandaan gekomen. Natuurlijk had het hem niks opgeleverd. Het leven ging nog goed voor hem, al wist hij niet hoelang dat nog zo zou blijven gaan.Weaselcry wist prima van de katten die opeens ziek werden en de stijgende angst. Hij was geen Medicine Cat en hij kon er enkel op vertrouwen dat zij er verstand van hadden en hopen dat hij natuurlijk gezond bleef. Ah wel, de kater kon moeilijk zich ergens zorgen over maken waar hij toch niks aan kon doen. Bovendien, lag dat helemaal niet in zijn aard. Hij was liever in het nu en een klein beetje in de toekomst. Hij wou liever niet nadenken over de zware dingen die het leven meebracht,als je teveel ging piekeren kon dat je leven overnemen. Dat wou hij niet, hij wou gelukkig blijven zolang dat nog kon. Dus, nu verzette hij dus ook deze stomme gedachtes uit zijn kop en concentreerde zich weer op zijn eekhoorn, die bovendien uitstekend smaakte. Het was niet zijn eigen prooi geweest, dat waren drie muisjes en een spreeuw geweest vandaag, maar daarom smaakte het niet slechter op. Weaselcry was er bijna klaar mee en dan zat hij alweer vol, maar hij kon altijd nog even hier blijven zitten. Rond deze tijd kwamen vaak meer katten naar de prooistapel om een hapje te halen, wie weet kon hij een gesprekje aanknopen met eentje. Dat zou wel eens gezellig kunnen zijn, als hij dan tenminste niet meteen een stuk chagrijn aan de haak sloeg.