I noticed you

En zo rende Smokegaze achter het konijn aan. Helaas was deze te snel voor hem en leek deze te ontsnappen, tot een patrouillelid uit Windclan deze wel wist te vangen. Smokegaze kwam tot een halt en knikte naar de warrior en prees deze met dat het een goede vangst was. Het was nog steeds wennen om met katten uit andere clans te moeten samenwerken. Maar hij deed het en het ging wel aardig. Wel was echt te merken dat iedereen het deed omdat het nu niet anders was, dat het allemaal puur zakelijk was. Dit deed Smokegaze goed, want hij wist niet of hij in staat was om echt vriendschappelijk te zijn naar andere katten uit andere clans. Op hun weg terug merkte Smokegaze ineens een bekende geur op. Was dat Chillybreath? Was ze in de buurt. Smokegaze zei tegen zijn patrouille leden dat hij nog even verder ging en gaf zijn gevangen fazant aan een clangenoot die mee was. De katten gingen verder en Smokegaze bleef staan om de lucht nog eens goed te proeven. Tijd voor zichzelf kon de kater wel weer gebruiken. De wind streek door zijn vacht heen en opdat moment wist hij zeker dat hij niet voor lang alleen zou zijn.

Eerste post voor Chillybreath

Smokegaze volgde haar lucht, ging naar haar opzoek. Hij had zijn taken weer vervuld dus tijd voor zichzelf. Hij liep door tot hij in de verte haar gestalte zijn kant op zag lopen, echter leek ze in gedachten te zijn, ver in gedachten en niet aanwezig in het nu. Chillybreath merkte ehm ook pas op toen ze bijna pal voor hem stond. Smokegaze glimlachte, maar ditmaal eerder bezorgd dan vrolijk en warm, omdat haar frond, haar houding, hem niet was ontgaan. Haar manier van begroeten deed hem echter wel even zachtjes grinniken. "Smoke is goed," miauwde hij dan ook. Als zij hem Smoke wilde noemen, was dat prima. "Chilly," vulde hij zijn zin dan ook aan. Hij ging zitten en liet zijn staart losjes naast hem liggen, een open houding. "Waar was je over na aan het denken?" Besloot hij recht voor zijn raap te vragen. Hij wilde haar beter leren kennen, dus ook haar spoken. Iedereen had spoken uit het verleden, dingen die je dwars zaten, zo ook Smokegaze en ook die wilde hij van haar kennen. Niemand was perfect en niemand was altijd blij en Smokegaze durfde over zichzelf te zeggen een veilige haven te zijn als het ging om problemen, al was hij niet de beste therapeut om bij aan te kloppen. Hij was wel iemand die luisterde, hielp waar hij kon en vervolgens de anders opvrolijkte. Zo ook bij Butterpact, een kater die hij gek genoeg misschien een potentiële vriend kon noemen. Butterpact had zichzelf van het leven willen beroven. Smokegaze kon zelfs zeggen de kater gered te hebben.

Als zij hem Smoke wilde noemen, vond de kater dat goed. Ze waren intussen ook wel iets closer geworden, toch? Dus waarom ook niet. Ja hij was bezorgd en draaide er dus niet om heen om zijn vraag te stellen naar wat er was. Waar had ze over na gedachten? Waarom had ze zo gefronst. Als Smokegaze iets voor haar kon betekenen, zou hij dat doen. En nu weer zag hij die soort bedroefde glans in haar ogen. Nu kwam dan ook zijn vraag uit zijn bek. Waar dacht ze over na? Zoals verwacht was haar antwoord niet duidelijk. Maar haar antwoord vertelde wel waar het over ging, maar ze verdoezelde het, dat wist hij zeker. "Moeders kunnen enorm lastig zijn, al weet ik niet veel over de jouwe, behalve dat ze niet altijd even... lief is," sprak hij. "Je kan je hartje altijd bij me luchten, als je daar behoefte aan hebt," vervolgde hij en glimlachte bemoedigend. Ja, voor haar zeker. Van alle katten in Riverclan zou hij er voor zijn familie en haar het meeste willen zijn, dat wist hij, dat besefte hij en voelde hij, maar ging hij nog niet uitspreken. Voorlopig nog niet.

Zijn eigen moeder, of moeders, waren ook een big issue geweest voor Smokegaze. Ashlily, de poes waarvan Smokegaze had geloofd dat zij zijn biologische moeder was geweest, had hem verstoten en vernederd tot aan het bot. Zij had Smoketear, zijn biologische vader in een nog donkerdere plaatje gezet dan nodig was geweest en zij had Smokegaze slachtoffer gemaakt van zijn vaders daden. Butterstar was eigenlijk zijn biologische moeder geweest en ze was er ook zeker voor hem geweest toen hij nog een kitten was geweest. Smokegaze had haar eigenlijk altijd al als een moeder beschouwd en toen bleek ze nog echt zijn moeder te zijn ook. Dat ze echter had gedaan dat het niet zo was geweest had hem gekwetst en boos gemaakt. Nu was het allemaal echter weer goed. Dus moeder issues waren totaal niet onbekend voor Smokegaze en als Chillybreath dit had, dan hoopte Smokegaze dat hij er voor haar kon zijn. Hij gaf dan ook aan dat Chillybreath altijd bij hem kon komen als er iets was. Chillybreath raakte zijn schouder aan met haar kopje, waardoor er een klein schokje door zijn lichaam heen schoot en er een raar gevoel in zijn buik ontstond. Het was niet onaangenaam en de aanraking was kort, maar toch was die er geweest en deed het iets met hem. Ze bedankte hem en noemde hem opnieuw Smoke... Smokegaze glimlachte warm. "Jij ook bedankt... Chilly," murmelde en gaf haar een kopje terug langs haar wang. Hij wilde dat zij zich veilig bij hem voelde en hij wist nu ook waarom hij dat wilde. Zijn gevoel uitspreken zou hij echter niet doen. Er was geen haast en alles moest stap voor stap gaan. En die veiligheid leek er langzaam te komen. Chillybreath legde uit dat haar Chillybreath niet als haar lievelingskind beschouwde en achter die woorden leek zoveel meer te schuilen. "Laat je niet omlaag halen door je moeder, oké? Je bent echt een geweldige poes, weet dat," miauwde hij overtuigend. Mocht het daarmee te maken hebben, dan had hij dat in ieder geval gezegd.

Smokegaze wist niet veel van de moeder van Chillybreath. Ze leek vaak zorgzaam te zijn en goed voor anderen te zijn, dacht hij. Maar wat er achter de deuren van een familie gebeurde, dat zagen de meeste, ook Smokegaze, niet. Vermoedens konden er altijd zijn en natuurlijk kwam er wel eens iets los. Maar had niet iedereen wel eens ruzie? Een conflict? Meningsverschil? Maar na de woorden van Chillybreath vermoedde Smokegaze dat het meer was dan alleen dat en Smokegaze wilde er voor haar zijn. Chillybreath beantwoordde zijn kopje wat Smokegaze een goed gevoel gaf. Hij spinde ook, net als zij. Het ging allemaal steeds automatischer en soms dacht hij er niet eens meer bij na. Hij merkte ook op dat hij zich onbehaaglijk begon te voelen wanneer andere katers een blik op Chillybreath wierpen en dat hij dan de neiging kreeg om naast haar te staan. Dit deed hij nog niet echter, hij wist zichzelf er van te weerhouden. Chillybreath was helemaal niet van hem. Ze waren ontzettend goede vrienden en ja, er waren gevoelens, maar ging hij daar iets mee doen? De woorden die Smokegaze had uitgesproken leken veel voor Chillybreath te betekenen en dat deed hem glimlachen. Ze had ietwat beschaamd weg gekeken, maar dat was nergens voor nodig. "Ik meen het, ik wil niet dat jij je slecht of minder voelt, oké?" Miauwde hij. "Ik ben er voor je, ongeacht wat," vervolgde hij. Was dit niet bijna een halve liefdesverklaring? Maar wat maakte het uit. Het was zo. hij wist nu in ieder geval weer wat meer over Chillybreath en dat deed hem goed, hij wilde meer, meer, meer over haar te weten komen, hij wilde haar helemaal leren kennen. Haar mooie kanten en minder mooie kanten, alles.

Liefde, houden van, een partner? Dat was niet iets wat je voorspelde, het overkwam je, letterlijk. Chillybreath overkwam hem ook. Oké, ze was niet zijn partner, maar er was, had hij het gevoel, wel degelijk sprake van liefde, een klik, een band die begon te groeien tussen die twee. Was dit instinct? Wat was dit? Hoe kwam dit? Want Smokegaze was nooit uit geweest op iets in de liefde, hij was bang voor de liefde, had er een soort afschuw naar. Maar Chillybreath leek hier complete verandering in te brengen. Maar durven deed hij nog steeds niet echt. Het had tijd nodig, best wat moons. Elk woord die Smokegaze echter uitsprak, meende hij wel. Hij wilde niet dat Chillybreath zich minder voelde, zich slecht voelde. Ze was een mooie, aardige poes en dat moest ze weten. Ze was een meerwaarde aan de clan, ze was waardevol. Smokegaze zou er voor haar zijn, ongeacht wat. Chillybreath kwam dichterbij en drukte haar kopje over de zijne. Smokegaze spinde opnieuw, of misschien was hij helemaal niet gestopt met spinnen. Voelde dit alles goed? Waarschijnlijk wel ja. "Je bent bijzonder, Chillybreath," kwam er nog zachtjes, ietwat schor uit zijn bek en nu was hij ook wel klaar met spreken, maar hij moest het gezegd hebben. Ze moest weten dat Smokegaze iets in haar zag en nu was het hopen dat hij haar niet afschrikte.

Wie waren de poezen ook alweer waarmee Smoketear had rond gehangen? Hij wist dat er vroeger een poes was geweest van toen Smoketear nog een apprentice was geweest. Toen Smoketear warrior was geworden was hij partner met Lotusleaf geworden en daarbij waren zijn oudste half broers en zus ontstaan. Toen was Lastbreath in Smoketears leven gekomen en daar was onder anderen Thistleclaw uit ontstaan. Blijkbaar had Smoketear ook nog met Ashlily gesodemieterd en ook nog met Butterstar. Dat was beslist niet hoe Smokegaze wilde worden, hij zou nog liever voor altijd eenzaam willen zijn of zelfs een kittypet worden. Maar zoiets was gelukkig iets waar jezelf controle op had, toch? Nee, niet helemaal. Zijn partner kon er altijd nog voor kiezen hem te verlaten en dan was hij weer alleen en wat als er dan weer een poes op zijn pad kwam? Smokegaze was bang dat hijzelf zwak zou zijn, of zag er iets verkeerds in. Maar Chillybreath wist zijn angst weg te halen, bij haar had hij een ander gevoel, alsof het allemaal mogelijk was, al het goede. Ze was bijzonder en dat zei hij tegen haar. De verwarring ontging hem niet. Was ze het niet gewend om speciaal gevonden te worden? Bijzonder? Smokegaze glimlachte warm. Hij zou haar het gevoel geven dat het allemaal waar was, want dat was het. Hij wilde haar blij en gelukkig hebben. Toen Chillybreath hem ook bijzonder noemde lachte hij zachtjes. Typische reactie. Al had Smokegaze zelf geen verdere ervaring of iets dergelijks, maar het was voorspelbaar, maar ook enorm lief, dus zonder er echt bij na te denken hief hij zijn kop een beetje op en gaf een subtiel likje langs haar wang. Wat een zet en toen Smokegaze zich bewust was van zijn daad voelde hij hoe zijn spieren een beetje aanspande. Was dit allemaal oké? Was dit oké? Er ontstond een beetje paniek, maar hij vermande zich, tenminste, dat probeerde hij.

Het bleef even stil. Samen zaten ze daar maar. Chillybreath was dichter tegen hem aan komen zitten toen hij zijn spieren had aangespannen nadat hij haar een lik had gegeven. Tot zijn verbazing kreeg hij een lik terug en dat deed hem weer ontspannen. Ze voelde zich goed bij hem, dat merkte Smokegaze op en deed hem goed. Dat was wat hij wilde, zij die zich goed voelde bij hem. Daarom glimlachte hij nu ook, tot ze begon te spreken. Want de woorden die ze uitsprak schokte hem. Hierna verontschuldigde Chillybreath zich. "Nee, je hoeft je niet te verontschuldigen," suste Smokegaze. Het was goed, hij wilde het weten. Chillybreath ging verder met haar verhaal. "Waarom?" Vroeg hij, toen Chillybreath hem verteld had dat ze wilde wachten met kittens door haar moeder. Smokegaze wilde ook wachten met kittens, maar dat had een compleet andere reden. Die zou hij ook met haar delen, zodra zij haar hart bij hem gelukt had en zij eerst alle aandacht had gehad."En waarom haat je moeder je, Chilly?" Smokegaze zijn ogen stonden zacht, troostend, maar aan het puntje van zijn staart kon je zien dat hij hierdoor ook een beetje kwaad werd. Vooral op de moeder van Chillybreath, maar troost en steun was nu het belangrijkste om te geven. De moeder van Chillybreath was tenslotte ook gewoon een warrior van Riverclan, één die ouder was dan hem, waardoor hij toch een zekere respect voor haar móést hebben, al werd die nu wel met één klap weg geslagen. Je eigen dochter haten? Hoe kon je.

Het was stil tussen hen, maar voor dit moment waren ook geen woorden nodig. De daden spraken daar al genoeg voor op dat moment. Ze had hem een lik over zijn wang terug gegeven, waardoor de kater zich weer wat leek te ontspannen. Het voelde gewoon goed op dit moment en ze had het gevoel dat ze er waarschijnlijk geen spijt van zou krijgen. Dus waarom niet dan weet je? Dan zou ze het niet tegen houden. Zolang het niet te ver zou gaan, wat ze niet verwachtte aangezien de ander ook wilde wachten met het krijgen van kittens, was het goed toch? Er zou een grens komen, die ze waarschijnlijk voor vandaag wel bijna hadden bereikt. Aan de ene kant vond ze het jammer, maar aan de andere kant was dat waarschijnlijk wel beter voor hen beiden. Maar woorden ontglipten haar mond, de woorden die eruit waren gekomen was dat haar moeder haar haatte. Ze verontschuldigde zichzelf wel weer vrijwel meteen, want het was immers wel een beetje op een... random punt gekomen. Niet dat ze het zelf heel erg vond, want ze moest het wel aan hem vertellen, maar het had ook op een ander punt gekund. "Nee, je hoeft je niet te verontschuldigen," klonk er van de kater af met een sussende toon. Ze vertelde vervolgens ov het feit dat ze wilde wachten met kittens... door haar moeder. En natuurlijk kwam de vraag die ze verwachtte. "Waarom?" Ze slikte even en keek naar de kater. Ze had dit nog nooit aan iemand verteld, het was dan ook... apart om het te vertellen aan de ander. "Mijn moeder gelooft dat poezen alleen bestaan om kittens te baren, dat ik alleen besta om kittens te baren." sprak ze zachtjes tegen de kater, waarna ze even slikte. Tja, het was niet echt dat ze geslagen werd door de poes of dat ze echt fysieke pijn had ontvangen van de poes, maar mentaal was het wel zwaar geweest voor haar. "Daar ging het gesprek ook om..." sprak ze zachtjes tegen de kater en haar kopje tegen het lichaam van de kater aan legde. "Ze vroeg ook wanneer ze haar kittens kreeg..." murmelde ze zachtjes tegen de kater. Dan was het alleen maar logisch dat ze niet te snel aan kittens wilde beginnen, dan was het net alsof ze zich gewonnen gaf aan Mazelock. Iets wat ze dus totaal niet wilde. "En waarom haat je moeder je, Chilly?" Ze knipperde even en sloot haar ogen. Ah... Dat was natuurlijk ook nog een vraag die ze moest beantwoorden voor hem. "Omdat ik een poes ben." sprak ze zachtjes. Mazelock had haar nooit iets fysiek aan gedaan. Ze had haar alleen redelijk (best wel erg) genegeerd, weg geduwd en had het waarschijnlijk niet eens erg gevonden als ze was overleden. Hoewel Smokegaze nog poezen had die om hem gaven als kitten, Butterbell en Mousefur, had Chillykit niemand gehad die om haar had gegeven. Niemand die haar verhaaltjes vertelde, waar ze zoich veilig voelde.. Iemand die van haar hield. "Ze wilt het liefste alleen maar zonen... in haar nieuwe nest heeft ze haar poesjes ook weg gegeven... aan een andere queen." sprak ze met een zachte zucht, terwijl ze naar de ander keek. "En haar zonen leidt ze op, met de intentie om krachtig te worden.." vervolgde ze zachtjes tegen de kater. Het was wel duidelijk hoe de gedachten van haar moeder gingen. De katers waren sterk, poezen waren er om nageslacht te krijgen. Die konden niks inbrengen. Niet meer, niet minder.

Ja, natuurlijk was het enigszins jammer dat het romantiek alweer weg gevaagd was. Al was het ergens misschien maar goed uit, dit waren geen tijden om te close met elkaar te worden. Van het een kwam het ander en het ander kon gewoon nog niet gebeuren. Niet in dit gebied en niet tijdens deze omstandigheden en al helemaal niet zo snel. Smokegaze moest eerst een stuk zekerder worden van zichzelf, van hun samen, al zat dat tweede waarschijnlijk wel goed. Zeker toen Chillybreath zichzelf meer naar hem toe opende en vertelde over haar moeder. Haar moeder haatte haar en was de reden waarom zij zou willen wachten met kittens. Smokegaze vroeg waarom en daar kreeg hij al snel genoeg antwoord op. "Hoe kan je moeder dat zeggen?" Smokegaze merkte dat zijn spieren weer gespannen werden. Hoe kon Mazelock dat zeggen? Dat was helemaal niet waar, dat sloeg nergens op! Chillybreath ging verder en Smokegaze vermande zichzelf waarna er een zucht uit zijn bek kwam. "Dit kan echt niet, Chillybreath, zo kan je moeder, zo mag je moeder niet tegen je spreken," sprak hij verder. "Als jij kittens krijgt zullen het jouw kittens en de kittens van... van je partner zijn, hoogstens zullen het haar klein kinderen zijn, als ze een... een fatsoenlijke grootmoeder zou kunnen zijn..." sprak Smokegaze. En haar moeder haatte haar omdat Chillybreath een poes was. Smokegaze kon geen woord er meer over uitspreken want het maakte hem kwaad. In plaats daarvan sloeg hij een poot over haar schouder en drukte haar tegen hem aan om haar te troosten, om haar liefde te geven, liefde die ze verdiende en nodig had. Chillybreath sprak verder. "Dit kan niet..." was het enige wat Smokegaze daar nog op zei. Verder gingen er allemaal vragen door zijn kop. Waarom leidde Mazelock die zonen op tot krachtige warriors, was het voor Riverclan? Of had die poes eigen gekke ideeën ten kostte van Riverclan. Was ze loyaal? Was Riverclan veilig met een poes als Mazelock in hun midden. Moest Smokegaze dit vertellen aan Butterstar? Maar voor hem nu het aller belangrijkste, hoe kon hij Chillybreath beschermen tegen zijn moeder. "Wat kan ik voor je doen, Chilly? Ik wil je helpen, want dit kan zo niet verder," murmelde Smokegaze zachtjes en liet zijn kin zachtjes op haar kopje rustten. Een knuffel van bescherming en troost.

Het was niet echt een verhaal dat je iedere dag hoorde. Een moeder die haar eigen dochter wilde forceren in het krijgen van kittens. Ja, het was vreselijk, maar de realiteit van Chillybreath. Voor al tijden. Na haar eerste woorden kwam er een zucht uit de bek van de kater. "Dit kan echt niet, Chillybreath, zo kan je moeder, zo mag je moeder niet tegen je spreken," klonk er van de kater af, waarop Chilly slikte. Zo mocht ze niet spreken nee, maar dat gebeurde dus wel. Oh hoe makkelijk zou het geweest zijn als ze gewoon was geweest. Dan was ze zelf misschien ook wel beter. "Als jij kittens krijgt zullen het jouw kittens krijgt zullen het jouw kittens en de kittens van... van je partner zijn, hoogstens zullen het hasr klein kinderen zijn, als ze een... een fatsoenlijke grootmoeder zou kunnen zijn..." een fatsoenlijke grootmoeder? Dat zou ze nooit meer kunnen zijn. Dat was iets waar ze allang voorbij waren. Chilly begon uit te leggen waarom de poes haar haatte.. wat het niet veel beter maakte voor Mazelock, maar dat maakte haar voor geen reet uit. De kater zei niks, in plaats daarvan kwam de poot van de kater over haar heen en werd ze dichter tegen de kater aan gedrukt. Ze sloot haar ogen even genietend bij het gebaar. Ze had zoveel problemen door haar moeder en eigenlijk alleen maar door haar. "Wat kan ik voor je doen, Chilly? Ik wil je helpen, want dit kan zo niet verder," murmelde de kater zachtjes, waarna de kin van de kater op haar hoofd rustte. Tja.. wat kon er gedaan worden? Dat wist ze zelf ook niet... ze beet op haar lip en was even stil. Als ze toch eens wist wat er veranderd moest worden. "Kan je me gewoon zo even bij me houden..?" vroeg ze even zachtjes aan de ander. Gewoon zo vast gehouden worden was alles wat ze op dit moment nodig had. Gewoon de bekende geur van de ander.. in de lange vacht van de kater zitten... dat was goed genoeg voor haarzelf. Ze bleef dan ook voor een wat langere tijd stil, tot ze besloot verder te praten. "Zelfs als er iets aan Mazelock wordt gedaan.. dan heb je nog Joltglower, die compleet is opgeleid naar de zin van Mazelock..." sprak ze zachtjes tegen de ander. Ze slikte even, waarna ze zachtjes zuchtte. "En Goldenpaw..." sprak ze zachtjes tegen de kater. Mazelock had hen alles geleerd. Als Mazelock weg was zouden zij de 'macht' overnemen. Zouden zij verder gaan met waar zij mee bezig was. "Joltglower en Goldenpaw denken precies hetzelfde over poezen als Mazelock..." sprak ze zachtjes. Geen enkele poes was veilig. In de clan of buiten de clan. "Mijn moeder gaat met hen praten over mij... omdat ik geen kittens wil..." mompelde ze even. Het was niet eerlijk hoe het er in haar familie aan toe ging... maar het was niet dat er iets aan gedaan kon worden. En het feit dat ze nu wist wie haar vader was geweest, zou haar ook niet helpen. Ze zou waarschijnlijk ook nooit zijn naam noemen als vader, dat wilde ze niet. Ze wilde hem niet erkennen als vader. Ze was Chillybreath, een Riverclanner. Een doodgewone Riverclanner. Niet meer, niet minder.

Haar gewoon zo bij hem houden, vast houden, liefde en steun geven, troost, dat gene wat de kater voor de poes waarvan hij hield behoorde te doen. Niet anders. Wat kon hij doen? Ja hij kon naar Butterstar gaan, dit aangeven, want zelf handelen zou tegen de warrior code zijn en hij wilde geen verkeerde zet nemen. Voor zichzelf niet, maar ook voor de katten waarvan hij hield niet. Hij nam de vertrouwde geur van Chillybreath in zich op en besefte hoe hij zich zou voelen als haar wat zou overkomen. Hij zou gek worden en wraak nemen, hij zou waarschijnlijk tot geweld toe in staat zijn, ook al was hij daarop tegen. Toen ze daarna ook weer begon te spreken en nu ook over Joltglower en Goldenpaw slikte hij. "Ik zal je beschermen, Chillybreath, bij mij ben je veilig," miauwde hij dan ook helemaal zeker van zijn woorden. "Ik zal er alles aan doen om er voor te zorgen dat jij fatsoenlijk kan leven, je behoort veilig te zijn in Riverclan, jouw clan, zonder dat er bedreigingen zijn binnen de clan," miauwde hij. Hij ging met Butterstar spreken, ongeacht wat, dit moest. "Ik zal alles doen wat ik kan," herhaalde hij. De woorden die hij daarna wilde uitspreken, sprak hij niet uit. Hij wilde zeggen dat hij dat zou doen omdat hij van haar hield, omdat zij belangrijk voor hem geworden was. In plaats daarvan gaf hij haar nogmaals een zacht, teder likje, dit keer langs haar oor. En hij bleef haar bij hem houden, vast houden en hoopte haar zo een beschermd, veilig gevoel te geven.