Veni Vidi Perdidi

Oh, hij had de vuile blikken wel door. Die argwanende sfeer die rond hem heen hing, die andere hem gaven. Hij had z'n best gedaan het zo natuurlijk mogelijk te laten lijken, maar Claw was geen idioot. Over Shark viel te discussiëren. Toch, Claw had geen harde bewijzen dat hij het brein was achter de verlating van zijn twee dochters. Enkel Hellhound en Tank wisten het. Het liefst had de kater het ook zo gehouden, maar hij wist dat dit niet eerlijk zou zijn. Hij kon zijn twee andere kits niet voorliegen over hun zusters. Het zou wreed zijn hun te laten leven in een waan dat hun zusters overleden waren. Toch, deed hij er juist aan om het hun te vertellen? Hij had expres enkele dagen gewacht, omdat hij wist dat zowel Nyra als Pyre trouw waren aan de elite. Dit was hoogverraad, en het was maar de vraag of ze het van hem of hun zussen zouden accepteren. Ophelia en Muta zouden nu inmiddels al genoeg afstand moeten hebben overbrugt, dus zij waren beilig. Als ze nog leefden. Jinx slikte en schudde die gedachte van zich af. Nee, nee ze moesten nog leven. Ze waren veilig en ver weg, door hun verhaal aan zijn twee andere kits te vertellen zou hij enkel zijn eigen veiligheid op spel zetten, en dat had hij er voor over. Liever legde hij al zijn kaarten open, liegen was toch nooit iets voor hem geweest. Toen hij dan ook het wit-rode vachtje van Nyra zag liet Jinx zijn stem horen. "Nyra, kom, we moeten praten,"sprak hij zachtjes. Het miezerde buiten en de meeste katten hadden ergens anders onderdak gezocht, waardoor ze wat privacy zouden kunnen hebben. Jinx keek zijn nu haast volwassen dochter met een zachte blik aan. Hij had zich altijd open gesteld voor al zijn kinderen sinds hij terug was, hun uitgelegd wat er gebeurd was. Toch was Nyra nooit echt naar hem toe gekomen, wat Jinx haar niet kwalijk kon nemen. Ze leek op haar moeder, hard en trouw en oh zo prachtig.


[Nyra!]

Nyra, die verscholen zat tussen de boomwortels die zich een weg boven de grond hadden gebaand, keek naar buiten. Haar blik had ze gericht op een plas water waar verscheidene patronen tevoorschijn kwamen door de miezer regen. Sinds de afwezigheid van haar zusjes had ze haar mond niet vaak meer open gedaan. E katten waar ze vaak een heel verhaal tegen deed, waren weg. Haar zusjes waren weg, dood. Ze trok dan ook verrast met haar oortje toen haar vader haar bij zich riep. Ze had hem niet gesproken sinds het nieuws haar ter oren was gekomen en ze kon dan ook niet met alle zekerheid op hem aflopen. Ze wist dat de Elite zich niet veel bekommerde om katten die een naaste hadden verloren, maar toch had ze hem wat gemist. Nyra schuifelde wat opzij, zodat ze naast hem zat. "Wat is er?" mauwde zelfzeker, met dezelfde trotse houding die haar moeder altijd gehad had.

Het rood-witte poesje keek op door zijn woorden. Jinx had zich altijd afgevraagd waar ze haar kleuren vandaan had gehaald; Nyra leek noch op hem noch op Zira. Zijn moeder was wist geweest, maar dat verklaarde niet het rood rond haar snoet. Toch was ze prachtig, een jonge maar volwassen poes met die doordringende ogen van haar. Haar pas was zelfverzekerd en krachtig, maar toch zag hij dat er iets miste. Het nieuws over haar zussen moest haar hebben geraakt, en dat nam hij haar niet kwalijk. Een zucht rolde over zijn lippen, hij had geen idee hoe Nyra dit allemaal op zou nemen. Zou ze knikken, blij zijn dat haar zussen veilig waren? Of zou ze zijn ogen uitkrabben door de leugen die hij had verteld? Hoe dan ook stonden zijn ogen zacht, zachter dan bij eender ander, terwijl ze naar hem toe schuifelde. "Wat is er?" oh god, haar houding deed hem zo aan Zira denken. Jinx slikte een brok in zijn keel weg en drukte zijn neusje even kort maar liefdevol tegen haar wang. "Als je kwaad bent hierna, wees dan kwaad op mij en mij alleen en beloof me, zweer het dat je dit stil houdt, oké?" murmelde hij zachtjes en was een goede tijd stil"Je zussen zijn niet dood," hij slikte opnieuw en liet opnieuw een korte stilte vallen om die woorden in te latend dringen bij zijn derde dochter. "Ophelia en Muta zijn weg. Vertrokken. Het leven in de Elite was niet voor hun weggelegd, dus heb ik... Heb ik geholpen ze te vertrekken," Een zucht rolde over zijn lippen en hij staarde naar de regendruppels die genadeloos op de grond vielen. Zira zou hem haten. Haten vanuit het diepste van haar hart. Maar deed ze dat niet al toen ze stierf? Had hij zich die ene, laatste blik misschien ingebeeld? Hij spoelde over van emoties, maar van buiten was hij nog altijd dezelfde harige rots. "Als ze hier blijven zouden ze sterven, Nyra..." Hij wilde niet dat zijn dochter hem haatte, hij wilde de goede vader zijn voor ieder. Toch, wat een goede vader voor de een was, was een slechte voor de ander. Verdomme.

Nyra had zichzelf wat gemakkelijker en had haar kopje naar haar vader gedraaid. Ze verwachtte dat hij haar wat ging troosten, maar na het horen van zijn eerste zin, fronste ze. Waar ging dit naartoe? Ze keek Jinx met grote ogen aan toen hij haar vertelde dat haar zussen niet dood waren, maar de Elite ontvlucht waren. Wat?! Haar ademhaling versnelde. Ongeloof stond in haar ogen. "Ze zijn weg," mompelde ze zachtjes. Haar adem stokte kort. "Zonder mij?" Het was niet dat Nyra ooit gedacht had aan het verlaten van de Elite. Voor haar was er namelijk maar één weg bekend. Tunnelvisie, zo kon je het noemen. Ze had zich volledig gegeven voor de Elite, wetend dat dit het pad was van haar moeder. Was het niet logisch om dezelfde weg op te gaan als je ouders? Verder zijn de poes niets. Haar frons was er nog steeds. "Iedereen sterft hier uiteindelijk." fluisterde ze zachtjes en wierp kort een oog op de zwarte kater naast haar. Er was altijd wel een kat die groter en sterker was. Dat had ze gisteren zelf nog gemerkt. Het was zeer onschuldig geweest. Ze was op jacht gegaan met de Thunderclan kat, die nu bij de Elite hoorde. Zij had een flink voordeel bij het jagen, waardoor Nyra natuurlijk zwak en onwetend overkwam. En dat terwijl Shark haar kon zien. Momenten van zwakte is iets wat iedereen wil vermijden hier. Haar frons veranderde in een boze frons. Haar ogen kneep ze wat dicht. "Hoe konden ze dat doen zonder Pyre en mij op de hoogte te brengen! Hoe kon jij hen daarin steunen?! Nyra was recht gesprongen en had afstand genomen van haar vader. Betekende familie dan niets? Ohana. Ohana means family and family means nobody gets left behind or forgotten! Ze hadden een keuze gemaakt. De keuze om te vertrekken en om haar en haar broer erbuiten te laten, in de steek gelaten door eigen familie.