Heart and Soul [ Final Assesment Chawl]

Hij had een tijd uitgesteld, gezien hij zoveel aan zijn hoofd had en niet zeker wist of hij dit nu wel aan kon. Toch liet de tijd niet op zich wachten, nog zijn zwarte leerling die inmiddels alles van hem geleerd had dat hij kon leren. Daarom ook had hij Chawl een heads up gegeven en hem verteld dat ze zouden ontmoetten bij de Twoleg place, bij een boom vlakbij hun oude kamp. Het was raar om de barns nu zo leeg en overwoekerd met planten te zien. Alles was anders nu, de clans weg, de Elite in het bos, Zira weg, zijn dochters weg en nu ook nog eens Chawl die zijn nieuwe rang zou krijgen. Oh, het was geen tijd om sentimenteel te worden, de tijd ging meedogenloos door en vandaag zou er opnieuw een nieuw hoofdstuk aan breken, zowel in zijn leven als in die van Chawl. Toch zou hij dat niet zomaar laten gebeuren. Dus wachtte hij daar, duidelijk zichtbaar op het hek aan de grens van hun oude kamp, wachtend op zijn leerling.


[Chawl!]

Zijn twee groen-gele ogen staarden dood voor zich uit. Zijn hoofd was op een heel andere plek, bij zijn dochters die nu het onbekende gebied bewoonden. Had hij de juiste keuze genomen? Had hij niet met ze mee moeten gaan? Nyra en Pyre spraken hem amper en leken hun draai hier wél te hebben gevonden. Zonder de aanwezigheid van zijn twee dochters voelde het allemaal zo leeg en nutteloos hier. Wat als ze nu al dood waren, gestorven onder de klauwen van een of andere wilde rogue. Dan was het zijn fout, allemaal zijn fout.
“Jinx.”
Het wel bekende stemmetje haalde hem uit zijn gedachtes. Met een ruk van zijn kop keek hij om naar de zwarte kater. God, hij was zo gegroeid. De eerste keer had daar een klein, wat mager en soms angstig katje gestaan, maar met een goed hart om een volwaardig member te worden. Nu stond er een jong volwassen kater, afgetraind en al maar nog altijd hetzelfde hart in zijn borstkast. Jinx wist een zeldzame glimlach op zijn gelaat te toveren, iets van trots in zijn ogen. Was het verkeerd om te zeggen dat Chawl als een soort zoon voor hem was geworden? Het maakte niet uit, hoe dan ook hadden ze nu iets af te handelen. Dus nodigde de robuuste kater Chawl met een zwaai van zijn staart uit om naast hem op het hek te komen zitten. "Je weet wel wat we vandaag gaan doen, je weet alles wat ik je kan leren, je bent er klaar voor," Er klonk geen twijfel in zijn stem door, maar toen hij zijn leerling aan keek was zijn blik strak en dood serieus. "Maar ik wil je hierbij een keuze geven, Chawl," Even haalde hij diep adem. "Ik wil dat je weet dat je altijd een keuze hebt, ook al lijkt dat soms niet zo. Je bent hier geboren en je vader is de clan leader, maar jij bent nog altijd Chawl. Je moet je leven leiden op een manier die goed voelt, niet de weg bewandelen die anderen voor je uitgedacht hebben," Wat de zwarte kater met zijn woorden deed moest hij zelf weten, maar het was iets wat hij de jonge kat op zijn hart wilde drukken. Hij was meer dan alleen zijn vaders zoon. "Daarom geef ik je de keuze; je kan je assessment afleggen zoals iedere andere Young One en dus een kittypet vermoorden voor zijn halsband, maar, je mag ook een gevecht met een kittypet aangaan en met kracht diens halsband ontnemen, zonder te moorden. Ik zal daar geen woord over reppen tegen je vader, Shark of wie dan ook. Ik heb altijd gevonden dat moorden alleen moet gebeuren als het niet anders kan, maar dit is jouw keuze die je zelf moet maken," Volgens hem was er geen trots in het opleidden van een koelbloedige moordenaar, trots kon je pas zijn als je een evenwichtige kat tot stand had gebracht, die met een goed verstand de juiste beslissingen kon maken.

Hoewel hij nog altijd even onbewogen als een berg bleef, hield hij Chawl goed in de gaten om diens reactie te pijlen. Immers was de kans die Jinx hem gaf regelrecht tegen Claw zijn beleid in. Als de kleine kater het had gewild, had hij zo naar zijn vader kunnen stappen en ervoor kunnen zorgen dat zijn keel door gesneden werd. Toch deed hij het, toch gaf hij Chawl deze kans die vele andere katten niet kregen. Omdat hij niet zoals de rest was, omdat hij nooit zo had willen zijn. Hij had hier nooit echt thuis gehoord, zelfs al kon hij moorden. Het was Zira die hem hier heen had gebracht en hij kon zich prima aan dit leven aanpassen. Maar het was niet wie hij was. Dat zou het nooit zijn en als het moest, in situaties zoals deze, zou hij ervoor vechten om zijn eigen moralen te houden. Zijn woorden hingen zwaar tussen de twee zwarte katten in. Even leek de jonge kat te twijfelen, maar balde toen zijn getrainde spieren. “Hij is mijn vader Jinx.” Dat was alles. Jinx wilde zijn bek openen om erover door te gaan, hem aan te sporen om nog eens na te denken want zodra er bloed aan je poten kleefde kon je dat met geen enkele hoeveelheid water meer afspoelen. Maar toen ontmoette hij zijn blik en liet hij die woorden steken. Ze waren anders, daarin. Hij had zijn vader altijd vanuit de diepste delen van zijn hart gehaat, maar Chawl niet. Dus knikte hij enkel, kort, krachtig. "Ga. Zoek een kittypet, leg hem of haar om en breng me diens halsband. Ik hou je van een afstandje in de gaten," even verzachtte zijn blik iets en krulde hij zijn mondhoeken op in iets van een glimlach. "Succes," sprak hij zachtjes en gebaarde hem om te gaan.

Chawl maakte er verder geen woorden meer aan vuil dus zou Jinx dat ook niet doen. Beide wisten ze toch wel wat er te doen stond, dit was een eeuwen oude traditie die door ieder van hun bekend was. Hij had het zelf ook gedaan, iedereen die met die walgelijke trots een halsband droeg. De halsband die hij van zijn vermoordde kittypet had gestolen was echter van hem afgenomen, de bruine die nu om zijn nek hing was degene die ooit tot zijn liefde had toe behoord. Hij vroeg zich af of Chawl dat wist. Ach, veel deed het er toch niet toe.
Kort wachtte hij totdat de jonge kat hem niet meer kon zien. Vervolgens klom hij via een waterleiding een plat dak op, van waar hij Chawl zag zoeken. Eenmaal de kater weer te ver weg raakte sprong hij naar een ander dak, voorzichtig om niet gezien of gehoord te kunnen worden door zijn leerling. Over Chawl gesproken, hij leek moeite te hebben met een kittypet te vinden. Nuja, eentje die niet nauwlettend in de gaten werd gehouden door diens eigenaren. Uiteindelijk kwam hij aan bij een eenzaam huis waar een mollige kat zich voor had geplant. Om zijn nek hing overduidelijk een halsband. Zoals Jinx gehoopt had koos zijn leerling deze uit; de kater was namelijk wat ouder en grover gebouw, ookal was dat vet. Het zou iniedergeval een eerlijker gevecht zijn dan wanneer hij een kitten zou vermoorden. Jinx vroeg zich af of hij dan had ingegrepen, of dat hij gevoelloos had toe kunnen kijken hoe voor zijn ogen een onschuldige kitten werd vermoord.
Kop erbij houden, Chawl was bezig. Trots keek hij toe hoe hij hard vocht, zonder echt gewond te raken en daar was het moment van de waarheid. Zijn lichaamshouding gaf het niet weer, maar Jinx was weldegelijk gespannen. De kater had er geen twijfels in dat Chawl zou kunnen winnen, hij vroeg zich meer af of hij in koele bloeden een andere kat zou kunnen vermoorden. Het antwoord was ja. De andere kat smeekte nog om genade, maar ondanks dat Chawl eerst leek te huiveren, zonk hij toch zijn tanden in de nek van het beest. De jonge kater liet hem niet lijden, hij leek er geen plezier in te hebben. Dit was wat gedaan had moeten worden. Jinx klom van zijn dak af en stapte op de jonge kater af. "Dat heb je goed gedaan Chawl, ik ben trots op je," een glimlachje lag op zijn gelaat en heel kort tikte hij met zijn neusje het oor van Chawl aan. Toen hij zijn blik opving knipperde hij vriendelijk met zijn ogen. "Gruwelijker dan je had gedacht, niet?" hij lachte verbitterd en staarde naar het lijk. Oh ja, hij wist het maar al te goed. Hij had iets van voldoening verwacht toen hij zijn eerste kat doodde, maar het tegendeel was waar. "Er is geen schoonheid in het ontnemen van iemands leven, al zullen sommige katten dat niet met me eens zijn hier," even keek hij glazig naar het lijk voor hem. Het liet hem koud, die glazige ogen en opengereten nek. Het was net als prooi, de dood was hem zo vaak voorbij gekomen dat het hem weinig meer kon doen. Shiva eerst, toen Raza, Hurricane en uiteindelijk Zira. Waarden hechtten aan een leven was nutteloos, eigenlijk. De kater wist ook wel dat hij spoedig misschien het lot van deze kater zou delen. Het liet hem vreemd koud. Ijzig koud. Maar dat was niet waarom hij hier was, dit was Chawl zijn dag. "Kom, doe je halsband om en verstopt het lijk. Je vader zult blij met je zijn,"