Shake the cards and put them on the table{Leo}

Het was een koude en gure dag, een snijdende wind waaide door de straten heen en motregen maakte het uitzicht donker. Veel Kittypets zaten achter hun ramen te kijken naar het slechte weer buiten, waarschijnlijk blij dat ze veilig droog zaten. Ook de Twolegs hielden zich vandaag schuil in hun nesten en als er eentje buitenkwam dan zag je hem snel weer naar binnen gaan. Bijna geen wezen ging voor zijn lol naar buiten nu. En als je geen binnen had,dan zocht je naar een plek om droog te zitten. Zo was de straat dus compleet verlaten, al de tekens van leven was weg. Even bleef dit het geval, maar een schim maakte hier verandering in. Een kater kwam de straat inlopend. Een magere zwart witte kat, duidelijk geen Kittypet. Zijn vel droeg littekens van gevechten en zijn spieren gaven aan dat hij veel had meegemaakt, veel meer dan de katten hier ooit zouden meemaken in hun zielige leventje. De gele halsband om zijn nek gaf zijn afkomst duidelijk aan in verband met zijn wilde uiterlijk. Geen kat die ze hier graag zagen dus. De Elitekatten stonden bekend om hun bloeddorstige manier van handelen en hoewel hij nog geen tanden meedroeg, was ook aan zijn houding te zien dat hij geen goede zin had. Momenteel had hij ook niet echt kwade zin. Natuurlijk, mocht de kans hem voordoen, dan wou hij best wel een spelletje spelen, maar nu was hij vooral om ergens even te kunnen schuilen. Zijn vacht was al helemaal doorweekt en hij had er even genoeg van. Helaas was hij te ver van het Bloodclan Camp hier, ook al was daar niet heel veel plek om even droog te zitten. Dus, ten einde raad was hij maar naar een plek gegaan waar je meestal wel een droog plekje kon vinden. Silhouette, zoals de kater zichzelf noemde, was echt niet van plan om zo'n Twoleg Nest in te gaan, maar een overdekking was al goed genoeg. Hij kon natuurlijk ook onder een monster gaan zitten, maar die vertrouwde hij voor geen meter. Ze mochten eruit zien alsof ze sliepen, maar voordat je het wist werden ze wakker en dan was je er geweest. Nee dank je. Hij was van plan om nog wat langer dan vandaag te leven. Gelukkig zag hij al een uitkomst. Een verlaten bijna ingestorte hondenhok. Niet geweldig, maar het was iets. Hij sprong de rommelige tuin in en keek even om zich heen. Er hingen vele geuren hier, maar de geuren van zowel hond en Twoleg waren verdwenen. Hier was geen leven meer. Voor de zekerheid liep hij voorzichtig op het hok af, maar het leek inderdaad verlaten te zijn. Vlug ging hij naar binnen. Eindelijk even droogte. Silhouette ging met zijn kop naar de uitgang zitten, kijkend naar de regen.

Shake the cards and put them on the table{Leo} Silse14

Ook de rode kater was doorweekt. Hij wou persé naar buiten gaan om ergens over de buurt te roddelen met een paar andere kittypets. Maar het was dus geen verassing de straten leeg te vinden. Toch wou Leo nog niet terug naar zijn nest. Hij maakte zijn weg door de schuttingen van de tweebeennesten die naast elkaar zaten. Gelukkig waren ze op een goede, even hoge hoogte. Waardoor Leo makkelijk zijn balans kon bewaren. Zijn blauwe ogen keken rond, en hij voelde het ongemakkelijke gevoel van zijn zware, natte haar plakkend aan zijn huid. Ja, misschien moest hij maar ergens schuilen. Iemand anders' nest of een hondenhok of een schuur of - over schuilend gesproken. De kittypet was nog steeds op de schutting van een bepaald verlaten tuin aan het balanseren. En zag net een zwart witte vacht in een wat... toegetakelde hondenhok verdwijnen. Aan de geur te horen was het een kat. En hij rook deels naar bloed - of wat dan ook - het schreeuwde alleen 'gevaar'. Al was Leo's domme kant van het brein mentaal zijn schouders aan het ophalen. "Lukt het daarbinnen?" Vroeg hij uiteindelijk boven het irritante geluid van de regen. Humor duidelijk in zijn stem te horen. De kater sprong van de schutting af, waardoor het belletje van zijn rode halsband een rinkelend geluid maakte. Voorzichtig liep hij naar het hokje om de onbekende kat te zien. Het was een zwartwitte kater, duidelijk mager voor een goed gevoede kittypet zoals Leo. Hij had een halsband met enge... tanden? Dit maakte de rode kater alleen wat twijfelachtig. Maar wie vriendelijk is krijgt het terug, toch? Misschien is deze kater niet eens als gemeen als hij leek. "Mag ik erbij?" Vroeg hij uiteindelijk. Tja, hij was ook kleddernat.

you’re happier
Shake the cards and put them on the table{Leo} XmRtMNt

aren’t you?

Hij had zich net een beetje genesteld toen een stem het geluid van de regen doorbrak. Wat nu weer? "Lukt het daarbinnen?" vroeg de stem aan hem. Silhouette gromde binnensmonds en besloot de kat te negeren, wie weet ging hij zelf wel weg. Toen er het gerinkel van een belletje klonk, iets wat de Kittypets wel eens droegen om Starclan mag weten wat voor reden en door het natte gras pootstappen zijn kant op kwamen, wist Silhouette dat deze verstoorder van zijn rust niet van plan was op te stappen. Hij keek opzij en zag een rooie, inmiddels ook doorweekte, kater staan.Het dier was goed doorvoed en duidelijk een Kittypet. Hij leek nog jong te zijn, ergens rond de 20 manen. "Mag ik erbij?". En stom. Silhouette trok een ooglid op en keek hem wat verstoord aan. Blijkbaar wist deze kat niet zo goed wat hij voor zich had. "Heb je geen lekkere warme Twoleg Nest om naar toe te gaan?"vroeg de zwart witte kat spottend. Nog steeds kijkend naar de Kittypet ,Silhouette ging op de grond liggen en sloeg zijn staart naast zijn zij, maar het puntje zwiepte gevaarlijk.

"Heb je geen lekkere warme Twoleg Nest om naar toe te gaan?" Zei de kater terug. Waardoor Leo licht beledigd zijn oren spitste. "Stereotypes zijn jouw ding, hm?" Vroeg hij maar. Niet bedoeld als een grote mond, maar hou wou niet als een slappe Kittypet gezien worden puur omdat hij zelf twolegs had die hem konden beschermen. Zelfs als het... soort van waar was. Leo liep toch maar naar binnen. Want hij wou echt niet verder nat worden als dat nog mogelijk was. "Ik ben niet bang voor regen. En ook niet van jou." Miauwde hij na een tijdje terwijl hij naast de kater besloot te liggen om het te bewijzen. Want de warmte dat de onbekende 'hoogstwaarschijnlijke-moordenaar' kat bracht was goed genoeg voor de rode Kittypet om warm te worden. Bovendien was hijzelf niet eens een bedreiging. Dus waarom deed de zwartwitte vreemdeling zo vals tegen hem? "Ik ben Leo trouwens." Stelde hij zich voor. Gewoon doodnormaal.

you’re happier
Shake the cards and put them on the table{Leo} XmRtMNt

aren’t you?

Misschien was het wel gewoon zo dat de Kittypets een beetje dom werden van al dat rare voer wat ze kregen, wie wist wat daar in zat. Of misschien was dit gewoon een uitzondering. Wat het dan ook was met deze kat, hij begon Sil erg op zijn zenuwen te werken. "Stereotypes zijn jouw ding, hm?" Blijkbaar had hij hem beledigt, leuk. "Jup"antwoordde hij kortaf, geen zin om er verder op in te gaan. Silhouette was van plan om de kat verder te negeren, maar helaas mocht het niet baten. Want de rooie kater kwam naar binnen toe. Okay, hij hield ervan om grenzen op te zoeken. Silhouette's staart sloeg wild heen en weer en begon inmiddels al een stukje dikker te worden. Als dit niet zo'n kleine ruimte was en het buiten niet zo hard aan het regenen was had hij allang zijn klauwen in de rooie vacht geslagen. Maar natuurlijk, meneer ging naast hem liggen. "Ik ben niet bang voor regen. En ook niet van jou." Silhouette keek opzij en keek hem aan in zijn blauwe ogen. In zijn eigen ogen brandde de woede die inmiddels heel erg naar boven kwam. "Als ik jou was zal ik toch voor de regen kiezen"siste hij naar de idioot naast hem. Zijn klauwen kwamen uit hun hulzen, maar hij bleef toch nog even liggen. Misschien kreeg de andere zijn verstand terug en stapte hij eindelijk eens op. Helaas, dat gebeurde dus niet. In plaats daarvan dacht de Kittypet dat het een goed idee was als Silhouette zijn naam wist. Leo. Prima hoor. Wat had hij daar dan aan? Behalve dat hij de naam kon gebruiken om zijn gezelschap weer terug te vinden als hij hem nu al niet naar de andere wereld hielp. "Okay, Léo, je hebt duidelijk geen goede opvoeding gehad.
Dus, ik geef je nu een keuze, of je verlaat dit hok en laat me alleen of je blijft en ik haal je mooie vachtje open" vertelde Silhouette Leo met een inmiddels donkere stem. Hij kwam langzaam overeind, totdat hij helemaal stond en keek naar het hoopje kat naast hem.