Where are you now?

Zuko liet een zachte zucht varen. Hij dacht dat hij het eerst wel makkelijk achter zich had kunnen laten, maar nu de Clans daadwerkelijk vertrokken waren, was het weer zo hard als eerst teruggekomen. Het was eerst begonnen met nachtmerries en vage herinneringen, maar daarna was het erger geworden en hunkerde hij bijna elke dag ernaar om een kijkje te gaan nemen in RiverClan territory, ook al wist hij dat hij niets zou vinden. Hij zou gewoon zo graag willen weten wie zijn echte moeder was. Naar zijn vader was hij niet zo heel erg benieuwd. Hij wist dat zijn vader niet in dezelfde Clan zat. Zijn voormalige mentor had het hem misschien niet gezegd, maar Zuko was niet dom. Welke queen nam haar kittens nu mee naar buiten in slecht weer, wetende dat haar kittens er niet tegen konden? De enige mogelijkheid bleef over dat zijn vader in een andere Clan had gezeten en dat ze de kittens aan hem had willen laten zien. Zijn mentor had hem verteld dat hij echt nog maar een paar dagen oud was toen hij gevonden werd. Zuko vroeg zich af in welke Clan zijn vader had gezeten. Hij zuchtte. Zou zijn moeder hem verteld hebben dat hun zoon zogenaamd was gestorven tijdens haar terugreis? Hij schudde zijn kopje. Hij wilde niks van zijn vader weten. Het was de bedoeling dat hij een RiverClanner was geworden als zijn moeder hem niet verkeerd voor dood had verklaard en welk ander Clanbloed hij door zijn aderen had stromen, maakte hem niks uit. De tom ademde de geur in en merkte dat de RiverClangeur die in het RiverClan territory hing steeds zwakker werd. De Clans waren nu ook wel enige tijd weg en er gingen geruchten rond dat BloodClan deze plek over wilde nemen. Iets in hem, iets dat dat neutrale gevoel onderdrukte, zei hem dat hij daar iets aan moest doen. Hij schudde zijn hoofd. Wie hield hij voor de gek? Hij zou het echt niet op kunnen nemen tegen de BloodClan en bovendien had hij nu andere prioriteiten. Maar toch… Hij werd uit zijn dagdroom gehaald toen hij pootstappen hoorde en een mengeling van BloodClan en een vage geur van ThunderClan rook. Nieuwsgierig zijnde keek hij op en draaide zijn lichaam een kwartslag om te zien wie daar was.

Zuko trok kort met zijn oortje toen hij zag dat het om een jonge BloodClanner ging. De ThunderClangeur moest vast afkomstig zijn van het ThunderClan territory waar ze doorheen was gelopen en niet omdat ze een ThunderClanner was die toevallig de grens van BloodClan was gepasseerd. Nee, daar was de BloodClangeur te duidelijk voor en de ThunderClangeur te vaag. Bovendien rook hij nu ook waarschijnlijk vaag naar RiverClan omdat hij ten eerste voor Sagefeather had gezorgd en ten tweede de laatste tijd voor rondhing in het RiverClan territory. En terwijl hij rondkeek en de verschillende onderdelen van het territory inspecteerde, vroeg hij zich af hoe een groep katten zo wanhopig kon zijn dat ze ervoor hadden gekozen om deze plek te verlaten. Als hij hier had geleefd, had hij hier echt niet weg willen gaan. En dus kon hij misschien wel begrijpen waarom Sagefeather liever hier was gebleven dan dat ze zomaar de horde RiverClanners was gevolgd naar een gebied waarvan ze de eindbestemming niet eens kende. “Ik ben een rogue, ik ben altijd alleen,” sprak hij op een droge toon tegen haar, maar niet per se onvriendelijk. Zijn normale vriendelijke ondertoon was echter niet te bespeuren en hij kon het niet laten om een redelijk defensieve houding te hebben. Het was nog maar een apprentice of misschien wel net een warrior, maar Zuko kon zich niet voorstellen dat BloodClanners hier zomaar rondliepen. “En wat doe jij hier?” vroeg hij lichtelijk achterdochtig. “Alvast het gebied verkennen om aan je leader te vertellen hoe het er ongeveer uitziet?” Hij snoof zachtjes. “Is het echt de bedoeling dat jullie alle Clan territories over gaan nemen? Jullie territory is nu al groter dan die van de rogues. Wat winnen jullie ermee om deze territories ook nog eens over te nemen?”

Tja, ze had een punt toen ze zei dat het vrij gebied was en dat ze daarom hier was. Dat was het ook, maar Zuko kon simpelweg niet geloven dat een BloodClanner hier rondliep om het uitzicht te bewonderen of om herinneringen om te halen zoals hij deed. Hij keek haar strak aan toen ze het over haar leader had. Hij had veel geruchten over die kat gehoord en hoewel hij tot dusver altijd een neutrale houding had gehad tegenover BloodClan kon hij het zich niet veroorloven dat ze ook dit gebied zonder slag of stoot over zouden nemen. “Dit gebied is te mooi om verwoest te worden door jullie,” sprak hij kalmpjes. “RiverClan territory is niet aan jullie besteed.” En hij merkte dat hij het meende. Hij wilde het territory waar hij in opgegroeid zou zijn als zijn moeder niet had vermoed dat hij was gestorven niet zomaar achter zich laten, niet zonder slag of stoot. En misschien was het wel zijn lot om te sterven voor dit gebied, maar dan had hij in elk geval zijn best gedaan. En wie weet kon hij wel wat rogues optrommelen die hem konden helpen. Hij zou wel zien, dat was nu nog niet prioriteit. “Het is niet omdat de Clans nu weg zijn dat ze niet eventueel terug kunnen komen,” sprak hij bot. “Bovendien zijn er achtergebleven katten van de Clans die nog altijd de territories domineren en zijn er rogues die de gebieden niet graag verloren zien gaan aan gespuis zoals jullie. Zoals ik al zei: doe wat jullie willen, maar RiverClan territory blijft ongeschonden zolang als ik leef. En dat is gerust een boodschap dat je mag doorgeven aan Claw.” Hij hield zich nog net in om de naam spottend uit te spreken. Dit werd anders zijn dood, daar was hij zeker van. “Ik heb me tot nu toe nooit iets van jullie aangetrokken en ik zou ook nooit zomaar een gevecht starten, maar dit kunnen jullie niet maken. Jullie kunnen niet zomaar katten uit hun vroegere territory verdrijven omdat jullie meer grond nodig hebben. Dat is laf."