We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Hoewel hij geen goede herinneringen aan deze plek had, kwam hij er vaak. Hij klampte zich vast aan dat laatste beetje Naz dat hij nog had, al was het maar een herinnering. Kort slikte hij. Hij sloeg met zijn rechterpoot naar een stokje dat op de grond lag. Hij voelde zich lusteloos, en meer dan eens had hij al overwogen om ook het water in te springen, net zoals zijn partner gedaan had. Hij schoof zijn oren in zijn nek. Hij kon hem nog precies zien, zijn sterke Nazca. Maar ruiken kon hij hem niet meer en dat deed zo'n pijn. Hij wilde hem zo graag nog is ruiken.. En voelen. Hij wilde hem gewoon terug. Zijn gebroken hart deed pijn. Hij klapte zijn nagels uit, die bebloed waren van het schrapen van boomschors. Het enige waar hij zijn honger mee kon stillen, omdat hij een belabberde jager was. Die deden ook pijn. Ze waren flink toegetakeld, net zoals zijn vacht en gezicht. Hij zag er gewoon niet uit, vond hij. Iedere keer als hij naar zijn weerspiegeling keek wilde hij kokhalzen. Boos keek hij naar de sterren die op het water weerkaatsten. Hij haatte ze. Hij verafschuwde hen nog meer dan hemzelf. StarClan was hetgeen waar hij nu het meeste haat aan had op de hele wereld. - Warhound only
i'm breakable, unbreakable im shakeable, unshakeable and finally it drives me mad
De calico kater liep met rustige maar zelfverzekerde passen richting het water. Alles aan hem weer zo heerlijk vreemd, iets wat hem sierde. Hij had een vrouwenpels en een bloedlijn die vuiler was dan drek. Maar hey, vergeleken met zijn karakter was dat andere allemaal nog normaal. Eenmaal bij het dramatisch bedreigende water viel zijn grijze blik al snek op een knap katje aan de overkant. Zijn bouw was dan wel Thunderclan, maar zijn geur was zonder twijfel Rogue. Ach die zou niemand toch even missen terwijl hij zijn pleziertjes had? War kon het niet laten om in zichzelf te grijnzen terwijl hij over de steentjes sprong naar de andere kant, om binnen enkele seconde zijn pels tegen die van de ander te laten glijden. Hij liep op deze, zeer persoonlijke manier, naar de andere kant van de kater, zijn staart rustende bij diens buik en de organen... iets verder beneden gericht. "Hey handsome, pas op, met die boze blik jaag je misschien nog het water weg" Geamuseerdheid was in zijn stem te horen, een die hij expres laag hielt. "Hmmm, heb nooit het rogue leven begrepen....zo.... eenzaam" Hij grinnikte warm, zijn bijna sierlijke lichaam tegen die van de ander gedrukt en zijn kop schaamteloos op de schouder van de ander. "Wat is je naam, pretty boy?"
The extreme always seem to make an impression
Ra
Member
Loïs 635 Actief Unravel me
Unravel my soul
Unravel G H O U L
Hij merkte de ander pas op toen deze op het water begon te lopen. Ra kneep zijn ogen samen, waarna hij opnieuw boos naar boven keek. Had StarClan hem een kat toegestuurd om hem om te praten? Geen één kat die hij kende kon natuurlijk over het water lopen, dus het enige logische antwoord (waar hij nu aan denken kon) was dat dit een engel was. Hij drukte zijn oren boos naar achteren. Hij wilde geen peptalk. Toen pas viel zijn blik op de stenen. Hij blies een opgeluchte adem uit, geen engel dus. Mooi zo. Hij bekeek de andere kat vanonder zijn wimpers, en zijn frons verzachtte iets. Op het eerste gezicht leek het een meisje, maar toen hij beter keek en zijn neus gebruikte, zag hij dat het toch een kater was. Dat was gek. Zijn nieuwsgierigheid werd een beetje gewekt, en dat was dan ook de reden dat hij niet meteen sissend opsprong toen de ander opeens heel dichtbij hem kwam zitten. Hij voelde de warmte van diens pels tegen de zijne en meteen werd hij overvallen door steken in zijn borst, of beter gezegd, zijn hart. Hij mistte Nazca zo erg. Maar toch werd hij enigszins weggeleid van deze gedachtes toen een bepaalde staart wel heel dichtbij een bepaalde plek kwam. Ra slikte, waarna hij opnieuw vanonder zijn wimpers naar de andere kat keek. Hij deed nog niks om hem weg te duwen, want hoewel hij niks meer op die kleine Hazelkit leek, was hij nog steeds erg aanhankelijk. De woorden van de ander deden hem weer doen fronsen, als een boze kitten. De lage stem deed hem wel gek doen voelen in zijn buik. "H-Hazel.." beantwoordde hij wat verdwaasd toen de merkwaardige kater om zijn naam vroeg. "Ra! Ra, sorry. Ra." Hij had zijn eigen slip up pas laat door. Oeps. "Wat is jouw naam?" vroeg hij toen toch maar, nu wel erg benieuwd. Hij snapte niks van deze kater, die hem kon laten voelen alsof Nazca er nog was. Voorzichtig liet hij zijn kop ietsje tegen die van de ander aanleunen, maar voelde zich wel schuldig. Hij was van Nazca.. Die zou dit niet op prijs stellen. Als hij er nog was..
i'm breakable, unbreakable im shakeable, unshakeable and finally it drives me mad
Warhound hielt heel duidelijk de bewegingen van de ander in de gaten. Het was immers enorm logisch als hij nu een klap zou krijgen, maar tja, hij wilde wel een gokje wagen. Waarom niet immers? Wat was er te verliezen? Nog meer hersencellen? Toch was het al snel te zien dat de ander niet goed raad wist met zichzelf, er zat iets dwars. Hmm, interessant. Daar kon hij wel wat mee. Heel veel trouwens. Genoeg plannen voor enkele nachten mee vol te maken. Maar dan moest de ander natuurlijk een klein beetje meewerken. Niet veel, gewoon een heel klein beetje. Hehe. Toen de ander begon te stotteren over zijn eigen naam begon hij te grinniken, om hierna ritmisch te gaan neuriën "Rah-Rah ah-ah-ah~" Hierna volgde er weer een warme grinnik, duidelijk met het doel aantrekkelijk over te komen. "Heeft wel een lekker deuntje of niet soms? Past heel goed bij wat ik nu voor me zie" Wat heerlijk fout weer, hij was er al trots op. Zijn zelfverzekerde, charmante grijns bleef op de groene ogen van de ander gericht, die hij nu zijn richting op voelde leunen. Good boy. Heerlijk afgericht, kon hij wel aan wennen. "Warhound, maar je kan noemen hoe je maar wilt" Hij bracht zijn snuit en drukte deze zacht tegen de oor van de ander "I.. won't... bite" Zijn staart bewoog lichtelijk heen en weer, nog altijd op zijn plek blijvende "Unless you want me to?" War beet zeer zacht in de oor van de tabby voor hij weer rustig verder ging met leunen. "Ken je dit gebied goed hmm, de bergen?"
The extreme always seem to make an impression
Ra
Member
Loïs 635 Actief Unravel me
Unravel my soul
Unravel G H O U L
De ander neuriede zijn naam en Ra drukte zijn oortjes wat beledigd naar achteren. De ander hoefde niet meteen zijn naam uit te lachen, hij vond hem zelf nogal mooi bedacht. En Nazca had hem geholpen met kiezen. Het gelach van de ander deed zijn oortjes echter wat vertwijfeld weer naar boven komen, want het klonk mooi. De opmerking erna deed hem warm doen worden. Hij was ook eigenlijk maar een onzeker katertje, dat zocht naar goedkeuring in anderen. Daarom was hij ook zonder twijfelen achter Naz aangegaan. Die had hem altijd laten voelen alsof hij genoeg was om hem heen, alsof hij goed was. Nu had hij niemand meer om hem daarvan te verzekeren. Het was logisch dat hij het eerste de beste met beide handen aangreep. Vandaar dat hij ook voorzichtig zijn kop tegen die van de ander liet aanleunen. Het warme gevoel in zijn buik verliet hem niet, wat kon komen door de staart die wat ongelukkig geplaatst was. Of was het expres gedaan..? De kater stelde zichzelf voor als Warhound en meteen kon Ra zien hoe het bij hem paste. "Warhound lijkt me prima.." Hoewel hij dit als gewone opmerking had bedoelt, kwam de zin er maar als een murmel uit, en stierf hij af toen hij een neusje tegen zijn oor aangedrukt voelde. Hij voelde een lichte rilling door zijn lichaam heengaan bij het gefluister en al helemaal bij de beweging erna. Ja, die staart was daar duidelijk expres geplaatst. Oké. Opnieuw slikte Ra. De ander beet nu zachtjes op zijn oor, en ongemakkelijk bewoog hij wat. Hij had daar littekens zitten en het voelde raar. Maar toch slaakte hij een onwillekeurige zucht, en vielen zijn ogen genietend dicht. Warhound behandelde hem niet als een verbannen kat en dat zorgde ervoor dat Ra meteen veel vertrouwen in hem plaatste, en zich zo kwetsbaar opstelde. Teleurgesteld gingen zijn ogen weer open toen de kater opnieuw praatte, en dus zijn oor losliet. "N-niet echt," beantwoordde hij diens vraag. Dit keer had hij niet eens verwacht dat zijn stem ook maar iets van vast zou klinken. Hij kon nu niet meer verbergen hoe fijn hij de aanrakingen van de ander vond. "Daarom trek ik ook niet verder weg," gaf hij ook maar eerlijk toe.
i'm breakable, unbreakable im shakeable, unshakeable and finally it drives me mad
Hij vond deze kat leuk, zwerfkatje dat het was. Misschien mocht hij hem wel houden als hij Butter heel liefjes aankeek en hierna meer klusjes ging doen? Like hij zou Rarara hier wel eten en drinken geven, uitlaten, africhten, bezig houden. Ja hoor hij zag het al helemaal voor zich. Jammer genoeg was opperhen Butter niet zo vriendelijk tegen hem. Toch zielig? Klein weesje dat hij was kreeg niet eens liefde van moederhen. Tragisch. Nog even en hij ging er een muziekalbum over uitbrengen. Maar goed, aandacht op de prijs met vier pootjes en een komische korte naam. "Mij ook, zeg eens Ra, je bent wel zeer vriendelijk met me of niet soms? Dat mag ik wel in een kater... vriendelijkheid" Hij bleef dicht met zijn snuit bij die van de ander, om hierna zeer traag een lik erover te geven, duidelijk makende hoe erg bewust hij was van hun afstand. Toen de ander hierna begon over dat hij niet de omgeving kende kon War het niet laten zijn kans te pakken. Hij drukte zijn kop onder de kin van de ander op een vleiende manier. "Wat dan als ik je de omgeving even laat zien? Je moest eens weten hoe mooi het struikgewas is hier, zo vol...dik... privé en uit het oog van nieuwsgierige katten" Hij grinnikte, om hierna een diep spinnend geluid te maken, zodat Ra dit ook moest voelen. "En weet je wat Ra?....het is nog mooier vanaf de binnenkant"
The extreme always seem to make an impression
Ra
Member
Loïs 635 Actief Unravel me
Unravel my soul
Unravel G H O U L
Hij bewoog ongemakkelijk met zijn oortjes toen de ander hem bijzonder vriendelijk noemde. Ra wist dondersgoed waar de ander op hintte en hij vond het moeilijk om toe te geven dat hij gelijk had. Hij was een onderdanig type, altijd al geweest ook. Hij was dan ook heel makkelijk te verleiden en dat was op dit soort momenten dan maar te zien. Hij wierp niks tegen de actie's van de ander in en dat vond hij moeilijk te accepteren, maar hij kon er ook niets aan veranderen. Opnieuw sloot hij zijn ogen toen de ander hem een lik over zijn neus gaf, maar verder bleef hij onbewogen, haast versteend, zitten. Na zijn antwoord op de vraag duwde de ander zijn kop liefkozend tegen de zijne en kort ronkte hij als antwoord. Hij hield zijn ogen gesloten, maar naarmate dat de ander zijn antwoord uitsprak gingen deze open. Hij voelde de warmte naar zijn wangen trekken en hij trok zijn kop wat weg van de ander, om hem vervolgens wat ongelovig aan te kijken. Maar er stond ook iets anders in zijn ogen, dat liet zien dat hij dit toch misschien wel wilde. Hij liet een zachte gasp horen toen de ander spinde, en hij dit door zijn lichaam voelde trekken. "Ik weet niet.." beantwoordde hij en liet zijn ogen twijfelend naar zijn poten zakken, waar wat korstjes op te vinden waren. Hij wilde dit zowel wel als niet, en het was een onmogelijke keuze om te maken. Warhound zou hem moeten pushen wilde hij echt iets bereiken.
i'm breakable, unbreakable im shakeable, unshakeable and finally it drives me mad
De ander leek zo twijfelend over alles, alles zo negatief te zien. Het was gewoon zielig te noemen, maar geen zorgen zwerf katje, Warhound zou hem wel wat adoratie geven. Liefde geven zelfs, want het was verassend dat de calico kater ook werkelijk wilde dat de ander er ook van genoot. Anders was het ook zo triest of niet soms? Vandaar dat hij zijn snuit ook weer tegen de ander aanduwde. "Shht, het is goed alright? Als je het niet wilt doen we niks" Hij ging er gewoon even voor zorgen dat Ra ging doen wat hij wilde, simpel als wat. Maar een beetje gelogen zekerheid was nooit slecht, "Maar het zou wel zonde zijn om te missen, de nacht is immers koud en tja... anders moet ik ook maar zo alleen naar huis. Als je met me mee gaat zou ik best willen blijven bij je, in de ochtend nog even samen jagen" Hij keek de ander serieus aan met zijn helder zilveren ogen. "We zouden er wat moois van kunnen maken, dat wil je toch wel Ra? Een mooie tijd?" Hij zei het zo oprecht dat hij al bijna zijn eigen woorden geloofde, maar hij moest toegeven dat hij even jagen en bij de grote kater slapen geen probleem zou vinden. Meer aandacht voor hem. Ondertussen stond hij op en zette een stap naar achter, expres zodat de ander de kou van de nacht weer zou voelen nu het lichamelijke contact weg was. "Maar je moet wel nu beslissen, de nacht duurt niet eeuwig love"
Onderwerp: Broken love 
ma 11 sep 2017 - 20:46
