It's not my fault, I'm not to blame

Urgh ze haatte zonsondergangen. Rot dingen ook. Koppeltjes kwamen dan gezellig samen om in een bosje 'liefde' te maken. Sure, konijnen na doen zeker, meer van zichzelf op de wereld zetten. Waarom was voortplanten nog legaal? Kwamen alleen maar slechte dingen van. Serieus kijk maar naar haarzelf, was veel makkelijker geweest als ze niet hier had rondgelopen, ook een stuk stiller. Maar goed, Banepaw had maar uitweg gezocht bij de dichtbijzijnde afgrond, voor tja, wanneer je iemand even een zetje moest helpen geven. Damn dat zou leuk zijn, mocht het? Pretty please? Overbevolking oplossen, laat het aan haar over. Maar zo ver ze kon zien was er nog niks dichtbij genoeg though, jammer nou, werd haar ook al niet gegund. Dramatisch zuchtte ze om uit een van de niet bezette struikjes te springen... waardoor ze heel charmant *kuch* tegen een ander aanliep. Meteen moest ze omhoog kijken naar de blijkbare windclan kater. Ze was immers enorm klein en fragiel gebouwd, niet eens ongezond, gewoon super vrouwelijk en mini. Je weet wel, gekrompen in de droger. Echter zette ze meteen haar pels op en histe ze naar hem, "Kijk uit waar je staat man, voor iemand je het ravijn in gooit. Die iemand naar mezelf verwijzend" Rawr ook goede avond. Niet dat ze dit uberhoud zou kunnen, hell ze zou de tom niet eens down krijgen. Maar het maakte niet uit, niemand zou haar ooit tegenhouden haar minpunten te ontwijken en gewoon diehard iemand afsnauwen -van een vijandige clan- op het puntje van een afgrond. Mocht ook niet te saai worden.

Vurig zwiepte ze met haar staart terwijl ze de kater voor zich in zich op nam. Groot, Windclanner, wit met bruine tabby vlekken en heldere blauwe ogen. Hij was niet lelijk. Maar ze mocht hem niet. Ze mocht niemand. Iedereen verdiende het om levend gevild te worden en hierna als heerlijk bontjasje verbrand te worden. Bane ging dus doodleuk verder met haar pels opzetten toen de ander sorry begon te zeggen. Wat een pussy, kon niet eens van zich af bijten. Het was ook nooit goed voor haar of wel soms? Nee, niet echt. Ze moest echter wel verbaast opkijken toen de ander ineens een sarcastische buig maakte, ehem pardon? Snel verruilde ze deze weer voor haar eigen irritatie. "Banepaw" Sneerde ze naar hem, al was het duidelijk dat ze al de warrior naam moest dragen. Ja, je werd pas warrior als je kon leren je smoel eens te houden en regeltjes kon volgen, Bane leek te falen in beiden en vloog daarbij zeer regelmatig haar clanmates aan. Was woedecursus misschien een optie? "Maar ik ben hier niet voor een gesprek met een of andere charmante kat met een zonsondergang op de achtergrond. Ga je princes zoeken in het struikgewas ofzo, maak jezelf nuttig" Ze zwiepte haar staart in het gezicht van de ander om hierna weer verder te lopen.

Ze merkte de verraste wenkbrauw nog op voor ze aan de loop ging, waardoor ze enkel een kort grommetje opzette. "Ik ben 13 moons, gewoon nog niet gehoorzaam genoeg warrior te zijn" Klonk er droogjes van haar af, ergens was er een gekwetste trots in te zien. Je kon haar makkelijk voor jonger inschatten en de poes had er een hekel aan. Ze was een trots beest en werd niet graag op neergekeken. Maar onze geliefde casanova leek het niet op te geven, want ze hoorde hem achter haar aan roepen. Natuurlijk ging ze nog op hetzelfde tempo door, niet onder de indruk van de Windclanner. Jammer genoeg stonden des betreffende Windclanners bekent om snel zijn, want tja hij had haar zo al weer ingehaald en stond nu zo half voor haar... en tja, aangezien ze zelf ook doorgelopen was betekende dit dat ze bijna tegen de kater aanstond. Ze bewoog haar oren naar achteren en bleef dankzij dezelfde trots hier dan ook staan, om in zijn blauwe ogen te kijken, bijna uitdagend. Kom dan. "Wie zegt dat ik je wil leren kennen? Of jij mij" Hij wilde haar lastig vallen? Sure, dan ging ze zelf evengoed terug doen.

Bane was gedwongen een stap naar achteren te zetten toen Din naar voren ging, lichtelijk onhandig moest ze toegeven. De kleine kattin was immers niet gewend dat katten ook echt doorgingen en het niet na drie seconde opgaven. Want hoewel ze van velen had gehoord dat ze niet verschrikkelijk was in uiterlijk, was haar innerlijk iets zeer anders. Ze was fel en vrij agressief. Gehumeurd staarde ze in de ogen van de ander en zwiepte uitdagend met haar staart. "Noem het een wederzijdse haat, schat" Bij de knipoog drukte ze enkel haar oren diep in haar zwarte pelsje.... waar was deze kater mee bezig joh? Ze snapte er helemaal niks van. "Past wel bij je, ik krijg zware bad boy vibes als ik naar je kijk. Ik ben het resultaat tussen een avondje van Shadowclan en onze leader, dus dat zegt al genoeg, of niet soms?" Hierna liet ze een over dramatische zucht horen. "Maar serieus Dinspots, als je iets van me wilt kan je het maar beter zeggen, voor ik zelf de exit neem van deze cliff af" Ze keek hem afwachtend aan, in volle overtuiging dat Dinnetje hier nu moest afkapen.

Ehem rude? Ze was aan het praten joh, dat onderbrak je toch niet zomaar. Wie dacht hij wel dat hij was- Wait... wait who who, wat zei hij nou? Ze voelde haar wangen warmer worden waarna ze een stap opzij zette, enkel en alleen om zichzelf meer een houding te geven. "En waar heb je dat idee van gekregen?" Niet dat hij ongelijk gehad, alles behalve. Ze had zowel mommy als daddy issues en tja, dat liet wat ongewenste effecten achter op romantisch gebied. Daarbij ook nog een edgy teen en wat kreeg je? Ongezonde relaties met iedere kat die maar actie durfde te ondernemen. Dat ze nog geen queen was moest een wonder zijn. Het gaf haar gewoon een gevoel van... gewild zijn. En gewild op een slechte manier was nog steeds goed genoeg het lege, angstige gevoel te dempen in haar. Toch moest ze toegeven dat ze verbaast was dat de ander zijn volgende woorden zou duidelijk durfde te zeggen, om hierna zonder schaamte nog een oprechte poging te doen haar beneden te krijgen. "En waarom moest dat nu zo lang duren voor je het zei?" Ze gaf een humorloze lag, om dichter bij de ander te komen. "Oprechte tijdsverspilling" ze beet lichtelijk in zijn oor en trok eraan, niet hard genoeg om als aanval te worden gezien, om hierna wel degelijk mee te gaan met de beweging van de poot, richting de grond. Ach, ze was een tiener met hormonen, give her a break.