Are you lost little kitten?

Het was een regenachtige dag, maar dat mocht de pret niet drukken. In tegendeel zelfs, het was leuker hier wanneer het regende! Want als het regende dan ging niemand anders buiten spelen, en hoewel ze het best leuk vond om samen te spelen waren de anderen nooit lief voor haar. Van Brat, de grote rode poes, had ze ondertussen wel begrepen dat ze voor zichzelf zou moeten zorgen en niemand ooit meer lief voor haar zou zijn. Dus nu huppelde ze vrij vrolijk door de regen, het maakte haar niets uit dat ze helemaal doorweekt was. Ze had niet eens door dat ze gedeeltelijk het Bloodclan kamp had verlaten, het was te hopen dat ze geen BC'er tegen het lijf zou lopen. Oh, een vlindertje! Met een glimlachje sprong ze erachteraan, zonder het echt pijn te willen doen. Na een paar minuten meende ze ineens een geluidje te horen. Ze stond stokstijf stil en stak haar neusje in de lucht. Dat was een vreemde geur! Oei, maar ze moest niet laten blijken dat ze stiekem een beetje bang was. "Is daar iemand?" riep ze zo stoer mogelijk, en ging stevig op haar pootjes staan. Gelukkig wist ze zelf niet dat ze er niet heel angstaanjagend uit zag.

Thora keek op van haar wasbeurt toen ze een bekende rogue geur opmerkte. Thora stond vrij direct op en verliet de den waar de Young-Ones sliepen. Haar eigen nest had een vrij mooi plekje gekregen, waar ze nog trots op was ook. O wee als iemand haar nest zou verplaatsen naar een minder comfortabele plek, die zou ze er van langs geven. Het leven in de Elite had ze nu wel door. Ook kende ze intussen de regels maar al te goed en wist ze dus dat kittens niet het kamp uit mochten zonder begeleiding van een moederkat. Toen ze de jonge, nieuwe Aurene dus weg zou hupsen, ging Thora er ook achteraan. Ze vond het vreselijk dat ze nu nat geregend werd en haar gelaat stond nu ook nors, die alleen maar norser werd toen ze zag dat Korra, de rogue waarvan ze de geur had opgemerkt, bij Aurene stond. "Wat heeft dit te betekenen?" Gromde Thora terwijl ze dichterbij kwam en plaats nam naast Aurene. Aurene zou ze later de les wel lezen, nu wilde ze echter weten waarom Korra zich zo dicht bij het kamp van de Elite bevond.

Het kleine poesje schrok zich helemaal dood toen een witte Elite kat tevoorschijn kwam. "Wat heeft dit te betekenen?" sprak de witte poes, terwijl ze naast haar ging staan. Huh, wat? Had die haar zitten te bekijken terwijl ze dom met een vlindertje aan het spelen was? Echter bleek dit ook niet het geval te zijn, want 3 tellen later verscheen er nog een kat. Nu een gevlekte poes, die rook naar een geur die ze zou gauw niet kon plaatsen. Het gebeurde allemaal te snel voor haar om goed te kunnen beseffen wat er gaande was. "te betekenen? Ik lag gewoon in de boom te slapen, voor de kleine hier me wakker maakte. Een kat is, waar hij hoort te zijn, toch?" sprak de gevlekte poes. Kleine? Wie was dat? Ze snapte er helemaal niks meer van. "Voor mij hoef je niet bang te zijn hoor. Niet iedereen is zo bloedlustig als de Elite." ging de poes verder. Wat betekende bloedlustig nou weer? Oh, bedoelde ze misschien muizenbloed? Was Aurene ook bloedlustig? In dat geval wel ja. Was dat niet goed dan, ze moest toch eten? Ze draaide verward haar kopje heen en weer van de gevlekte poes naar de witte poes, en wist niet of het de bedoeling was dat zij iets zou zeggen of dat ze gewoon haar kop moest houden. Waarschijnlijk toch het laatste. Ze plofte neer op haar kont en keek met een vreemde blik toe. Wie moest ze vertrouwen?

Thora trok haar lip op naar Korra. "En jij behoort niet hier te zijn. Voor het geval je het nog niet wist, je bevindt je nu bij het kamp van de Elite, wat maakt dat je je bevindt in ons territorium." Thora stapte dichter naar Korra toe en sloeg haar nagels uit. Toen Korra tegen de kitten begon te spreken gromde de flame-point poes. "En deze kitten hier, hoort bij ons," ging ze verder. Haar ijsblauwe ogen richtte ze recht in die van de rogue en ze was klaar om deze poes met geweld te verjagen. Ook wist Thora dat zodra er luidt gevochten zou worden er meerdere Elite katten bij zouden komen. Korra was al verslagen en de Young-One van de Bloodclan hoopte dat de rogue zelf dat ook besefte. Of nee, eigenlijk niet, want ze had wel zin in een gevecht.

De rillingen liepen over haar ruggetje toen de witte Bloodclan poes weer begon te spreken. Ze was toch best bang voor haar. "En jij behoort niet hier te zijn. Voor het geval je het nog niet wist, je bevindt je nu bij het kamp van de Elite, wat maakt dat je je bevindt in ons territorium." zei ze tegen de gevlekte poes. Aurene dacht even terug aan het korte lesje dat ze van Brat had gehad. Maar.. maar... de clans waren toch weg? Was deze poes dan geen clankat? Misschien moest ze daar nog eens iemand over vragen. Een naar gevoel trok door haar lichaampje toen ze zag dat de witte poes haar nagels uitsloeg. Ze gingen toch niet...? "En deze kitten hier, hoort bij ons," ging de Bloodclan poes weer verder. Vermoedelijk ging dat dan over haar. Ze draaide verschrikt haar kopje terug naar de gevlekte poes toen die kennelijk ook nog wat te melden had. ''Dit is jullie kamp niet, en daarnaast doe ik niemand kwaad. Al zou ik jullie kittens wat beter in de gaten houden.'' en toen liep ze weg. Met een grote frons staarde Aurene de poes na, ze had er aardiger uitgezien dan de de hele Bloodclan bij elkaar. Maar met aardig zijn zou Aurene het hier niet overleven. Plotseling besefte ze dat ze nu waarschijnlijk ontzettend op haar kop zou krijgen omdat ze zich buiten het kamp had begeven. Oeps.

Thora begon te grommen toen de rogue beweerde dat dit niet hun kamp was. "Dat is het dus wel," ging Thora verder. Ja, ze kwam misschien kwaad over, maar ze beleefde hier juist plezier aan. Na de woorden die Korra had uitgesproken keerde de rogue haar de rug toe en wandelde weg. Mooi niet dus. Je kon niet eerst ontkennen dat dit het Bloodclan kamp was en vervolgens er zonder schrammen vanaf komen. "Ga onder die struik daar zitten," sprak Thora tegen de kitten en wees naar een struik een klein stukje verderop. Vervolgens zette Thora af met haar achterpoten en hoopte Korra bij de schouders te kunnen pakken en deze te verwonden met haar klauwen.

Maar wonderbaarlijk genoeg kwamen er nog geen boze woorden of straffen van de witte poes. "Ga onder die struik daar zitten," zei de poes, knikkend naar een klein struikje verderop. Aurene fronste, wat was hier de bedoeling van? Maar ze wilde de poes niet boos maken, dus kroop ze braaf onder het struikje. Plots 'vloog' de poes met uitgestrekte klauwen door de lucht, in de richting van de gestreepte poes die nog net niet uit het zicht verdwenen was. Met grote ogen keek Aurene toe. Ze had nog nooit katten echt zien vechten, als je de stoeipartijen van kittens niet meetelde. Haar kleine lijfje trilde van angst, omdat ze geen idee had van hoe dit ging aflopen. De gestreepte poes had ondertussen al gereageerd, en stond klaar om de volgende klappen te ontwijken. Aurene zakte beduusd door haar pootjes en staarde naar de poezen, niet goed wetend wat zij moest doen.

Nog voor Korra haar kon raken met die mep wist Thora weg te duiken. Wat ze had geleerd van Hellhound was dat je meteen weg moest springen nadat je iemand had aangevallen. Thora trok haar lip op naar de rogue. Thora zette af met haar achterpoten, maakte een schijnbeweging naar rechts, sprong vervolgens naar links om vervolgens toch weer via rechts aan te vallen. Haar doel was om nog een flinke klap uit te delen, met haar nagels uit haar hulzen gestoken. Dit was Bloodclan terrein en je ging er niet mee weg komen wanneer je dit ontkende. Daarbij was dit een mooi moment voor Thora om haar trainingen, haar keiharde trainingen, in de praktijk uit te oefenen. Deze kans liet de young-one dus niet varen.