Ze had zich vandaag gefocust op jagen. Maar de tribe of endless hunting was haar niet heel gunstig gestemd en ze had nauwelijks wat kunnen vinden. Misschien was het dan ook niet al te slim geweest om in haar eentje te gaan. Maar dat waren problemen waar ze nu achter was gekomen en niet eerder aan gedacht had.
Zuchtend schudde de kattin dan ook haar kopje, haar eigenwijsheid had een goed deel van de dag weggegooid, wanneer zou ze het ooit leren om zich fatsoenlijk te gedragen.
Ze wou zichzelf voor haar kop slaan en vervolgens doorgaan met haar terugtocht naar hun grot. Op zoek naar gezelschap om mee te jagen, maar haar naam werd geroepen en direct hief ze haar kop op. Het aanzicht van haar broer liet haar automatisch zachtjes spinnen terwijl ze naar hem toe stapte. Zijn serieuze blik liet haar glimlach echter vervagen en ze draaide haar kopje even schuin. "Is.. alles oke?" Vroeg ze voorzichtig hem recht aankijkend. "Natuurlijk kunnen we praten, wat is er?