Was it enough?

De beelden flitsten nogmaals langs zijn ogen. De prachtige gele ogen van Willow die hem aanstaarde en haar warme glimlach die hem bijna vertelde dat ze zijn partner wilde zijn. De bevestiging had echter nooit mogen komen, want toen kwam de coyote. Het ging snel en nog voor Talon actie had kunnen ondernemen was Willow bij haar middel gegrepen door het smerige beest. Talon had nog willen uithalen, maar de coyote was weggerend en had hem verloren achter gelaten. Willow was weg, voor goed uit zijn leven.
De gezichten van zijn Tribe genoten, zijn familie, Willow's beste vriendin toen hij terug was gekomen in the Cave of Rushing Water. Niet alleen het verlies van zijn grote liefde, maar ook de pijn van de gene die Willow lief hadden gehad had hem geraakt. Talon had zich echter niet van zijn stuk laten brengen. Hij was dan wel geen Chief, hij had direct actie ondernomen en andere Cave Guards tot zich geroepen. Hij had daarna direct weer de Cave verlaten en was met het groepje, waaronder zijn toenmalige apprentice, Eyes, opzoek gegaan naar de coyote. Deze had allang Willow opgegeten, toen ze ook de resten van haar passeerde had hij zijn ogen gesloten. Hij had het niet willen zien en de woede die door hem heen borrelde was immens. Het groepje katten had hem achtergelaten in de buurt van Vultures drop en toen één van het groepje weer bij hem kwam om hem er op voor te bereiden dat de coyote in zijn richting kwam, zette hij zich schrap. En ja hoor, daar was het beest geweest. Zijn maag had overduidelijk niet genoeg gehad aan Willow, en was vast beraden geweest om Talon als toetje te nemen. Talon had gerend, gesprint en vlak voor het einde van Vultures drop was hij afgeslagen. De coyote was te laat en Talon had het beest nog net zien vallen en vervolgens teniet zien gaan.
Dit alles flitste langs zijn ogen terwijl hij omlaag keek bij de Vultures drop. Hij besefte ook goed dat hier niet alleen de coyote was gestorven. Deze gevaarlijke plek had meerdere levens genomen.

Skyteller eerste post

Het gezicht van Talon was hard, terwijl elk moment voor zijn geestesoog flitsten. Hij was zo ver heen, dat hij bijna opsprong bij de stem van zijn oom. De Tribe Healer. Hij zweeg even, nam de tijd om te antwoorden, maar schudde vervolgens zijn kop. "Dat is niet waar. Ik werd bang, ik verstijfde, ik kwam niet in beweging, ik viel de Coyote niet aan, ik nam geen aanstalten om Willow te redden," vertelde hij. Dat was zijn waarheid, dat was hoe hij het zag. Hij wilde zichzelf niet laten geloven dat het niet zijn schuld was hij wilde er geen vrede mee nemen. Andere katten gingen naar hun nest, vertelde zichzelf allerlei dingen om vervolgens in slaap te komen. Talon deed dit niet. Hij liet zichzelf miserabel in slaap vallen om vervolgens alles nog eens in de nacht te herbeleven. Maar dat hield hem ook sterk, want niemand anders zou hij nog verliezen, zeker niet aan zoiets.