Tear in my heart

Zijn wonden heelde met de dagen maar het ging langzaam. Elke dag moest zijn wonden nauwkeurig bekeken worden en verzorgd worden met papjes en lapjes, hij werd er knotsgek van. Hier had hij nooit omgevraagd, als Chivypaw en die halvegare hem niet gevonden hadden was hij nu verlost geweest van alles. Maar integendeel lag hij hier nu gedwongen om vierentwintig zeven in zijn nest weg te rotten tot hij zijn laatste adem uit zou blazen. Hij had een uitweg gehad, een verlossing van al die nachtmerries en schuldgevoel die hij dagelijks op zijn schouders meedroeg maar toch lag hij weer hier. Er was niks meer over van de kat die hij was toen hij nog een vrolijke huppelende kitten was, nee hij was nu een kat die zich levenloos door het leven liet dragen, wachtend tot hij eindelijk van deze wereld af mocht. God, hij kon zelfs al niet wachten om zijn laatste ademstoot uit te blazen, hij had niks te verliezen dus hoe sneller hij ging des te beter. Hoelang hij hier op deze k*t wereld bleef hij f*ckedup-er hij werd, de enige reden waarom hij zichzelf nog niet van kanten gemaakt had was omdat de toegang naar buiten geblokkeerd werd door warriors die hem met geen mogelijkheid naar buiten lieten anders had de zwarte zichzelf allang al van de klif al latten flikkeren.

- Chivypaw

Verveling, verveling en nog eens verveling. Er was letterlijk niks te doen en sinds hij de Shadowclanner genaamd Blurryface een klap verkocht had werd hij door elke kat die rond liep in de gaten gehouden. Het leek alsof zijn nest een gevangenis geworden was en wanneer hij enkel al een poot uitstak stonden er drie boze warriors en medcine cat voor zijn neus. Ravenfall stootte een diepe geïrriteerde en vooral verveelde zucht uit voor hij een comfortbalere plek zocht in zijn cel. Zijn spieren en gewrichten begonnen gewoon pijn te doen van al dat gelig de hele dag maar geen haar op de pels van de dok dat hij de medcat den mocht verlaten. Hij ging heus niet voor een tweede keer iemand slaan hoor.. naja, de kans was niet groot, of.. uh ur yea nvm. Hij ging zichzelf niet voor de gek houden. De zwarte elder zuchtte nog eens en verstopte zijn kop onder zijn poten: proberend om is wat slaap te vatten wat hij namelikk weining kreeg door zijn nachtmerries s'nachts. Klotezooi. "Ravenfall, sta op." Oh shit. Ravenfall hoef zijn kop rap op. Zijn hart al hard kloppend in zijn borst, Mousedung het was Chivy. Ze kwam hem waarschijnlijk ontleden door de gebeurtenis met de Shadowclanner. De medicine cat apprentice had niet heel vrolijk geleken over het feit dat hij zijn comprossen er af geschud had om daarna een potje te gaan vechten. Vandaar dat hij als een brave hond naar haar luisterde en snel uit zijn nest krabbelde, geen woord zeggend. Hij wou niet meer klappen krijgen dan hij al zou krijgen van haar.

De tom stapte zijn nest uit en begon in de stilte die Chivy liet vallen zichzelf uit te rekken. Zijn spieren zaten vast door al dat gelig op één plek en het duurde eventjes voor hij zijn hele lichaam uitgerekt had. Gelukkig kreeg hij de tijd ervoor. Poef,hij was nog jong maar voelde zich nu al als een oude opa met gewricht klachten. "Eerst de minst erge straf." Ravenfall spitste zijn oren. Angst pompend door zijn lijf. Jup, hij ging dood hij wist het zeker. De elder slikte, klaar om te sterven maar inplaats van dat kreeg hij iets nog veel ergers, nee dood gaan was een eitje vergeleken met dit: "Geef mij de hele warrior code in een boeiend verhaal, ik wil alles horen en ik wil NIET in slaap vallen." Uhh.. haha w-what? De warrior code serieus? De tom fronste. Een beetje verward. Waarom moest hij dat god's klote lange lijst van regeltjes op rijmen? Hij richtte zijn blinde ogen op de medcat apprentice en dacht diep na want tja.. hij had het wel eens gehoord van zijn ma enz maar niet alles wat in zijn kop geprent zoals bij de meeste. Daarnaast had hij belangrijkere dingen om te onthouden dan wat regels die niet voor hem gelede hij was namelijk maar een nutteloze elder die niks kon. "Uhm.. ha okay de warrior code dusss.." Ravenfall beet even op zijn onderlip, zijn hersens krakend. Waarom had hij niet beter opgelet Mousedung, "De warrior code zijn opgestelde regels die ooit heel lang geleden zijn bedacht door de clans elke kat dient zich hier aan te houden, als ze dat niet doen kunnen er straffen uitgedeeld worden die kunnen oplopen tot verbanning." Begon de elder met een zwiep met zijn pluizige staart. Okay, voor nu ging het goed nu hoefde hij enkel nog de regels op te noemen.. "Iedereen moet zijn of haar clan verdedigen met hun leven, je loyaliteit ligt altijd bij je eigen clan" Regel ono dono. "Betreed of jaag nooit een andere clans territorium. Elders, kittens en queens eten altijd eerst" Was dat goed? Hij hoopte maar van wel want hij had alles behalve zin in een uitgebreide les over regels. Daar was hij nooit zo goed in geweest, aan regels houden. "Kittens mogen pas leerling worden wanneer ze zes moons zijn" Bij deze bleef de tom even stil. Toen hij zes moons geworden was werd hij tot elder benoemd en de rest van zijn sibs als leerlingen. Het bleef een zware onderwerp voor de tom maar voor nu probeerde hij er niet aan te denken, Chivypaw had waarschijnlijk niet enorm veel tijd. "Wanneer leerlingen warriors worden moeten hen verplicht de komende nacht een vigil houden" Mauwde hij veder terwijl hij ondertussen ging zitten. "Een krijger kan geen commandant worden zonder minstens één leerling te hebben gehad. De commandant wordt de nieuwe leider wanneer de huidige leider sterft of om welke reden dan ook geen leider meer kan zijn. Na de dood van de huidige commandant of wanneer hij zich bij de oudsten voegt, moet de  nieuwe commandant worden gekozen voor maanhoog. Uhu.." Uhm.. nu moest hij even goed nadenken hoor. Ravenfall wiebelde even met zijn oren en blies een diepe adem uit. "Geen kat mag een kitten verwaarlozen met pijn of bedreigingen, zelfs niet als het een kitten van een andere Clan is.. enne.. uhm.. Een warrior vind het niet nodig een vijandige kat te doden om een gevecht te winnen, tenzij het noodzakelijk is voor zelfverdediging..." Allright nu begon het wel pittig te worden.. als het goed was dit alles.. of had hij wat gemist? Urr..

Oh she did not-de tom moest zichzelf tegenhouden om gefrustreerd te grauwen, inplaats van dat hield hij zijn zwaar geïrriteerde zucht in -wat zijn wangen liet opblazen net als die ban een kikker- en rolde zijn wittige ogen naar boven. Okay nu wou hij for sure dood. Mousedung hell. "Okay fine" Gromde hij binnensmonds toen hij wat meer.. 'zen' geworden was. "Vele moons geleden trokken een groep katten in het woud. Sommige van hen waren kittypets opzoek naar avontuur veder dan hun tuin, andere waren geboren en opgegroeid in het wild, katten die wisten hoe ze moesten jagen en een schuilplaats moesten vinden in leaf-bare. In het woud, waar de rivieren door heen stroomde waren er genoeg schuilplaatsen voor elke kat, en genoeg prooien om hen alle te voeden." Sprak de tom. Dit was het verhaal wat zijn moeder verteld had toen hij en zijn sibs nog klein waren en hopelijk was het waar en geen onzinnige zelfbedachte 'voor het slapen gaan' verhaaltje want anders was hij nu echt Mousedung up. "De groep katten begonnen zich te settelen volgens hun voorkeuren. De katten die bijvoorbeeld het liefst vis aten bleven het meeste bij de rivieren en de katten die op konijnen joegen zochten hun thuis op de heides. Er waren geen grenzen in het begin, ze leefde apart in hun jachtgronden die ze gekozen hadden." Ravenfall nam even een pauze voor hij veder ging. "Een tijd brak aan waar prooi schaars werd, en er te veel monden gevuld moesten worden. Gevechten braken uit, eerst maar een paar maar daarna begonnen er oorlogen tussen de groepen, ze vochten voor de katten met wie ze leefde, die ze moesten voeden en beschermen en dat kon alleen als ze de jachtgronden van de andere overnamen. Op een dag brak er een enorm gevecht uit en wanneer deze tot einde was was de grond onder de grote vier eiken rood gekleurd, toen plots de katten die gestorven waren tijdens de oorlogen verschenen. Hun pelsen droegen de sterrenhemels met hen mee en vertelde de overlevende dat het tijd was voor vrede De sterkste vijf katten, de leiders van de groepen: Wind, River, Thunder, Shadow en Sky werden opgedragen om een manier te vinden om de gevechten te stoppen, om een manier te vinden om te kunnen leven met ze alle." Tering wat was dat een mondvol zeg. Hij hoopte maar dat Chivypaw dat goedkeurde want hij ging dit niet voor de derde keer doen. "En zo werd de warrior code bedacht" End of story phieuw.

Muizenbrein? Die bitch van een kat urrghh wat wou ze toch van hem!? De watrior code? Die heefthij starclan verdomme al opgenoemd en toen wou ze nog z'n klote verhaaltje erbij! Ook dat was blijkbaar niet wat ze precies wou. Zeikwijf. Gefrustreerd trok het met zijn lange witte snorharen en keek boos weg. Niks was goed, alles was fout bij hem altijd maar gezeik. Herhaal nu voor mij 10 keer in verschillende emoties: 'Aanvallen voor een domme reden is nutteloos en gevaarlijk voor de clan.' En emoties, blij, enthousiast, verdrietig, depressief, boos, bang enzovoorts." BRUH. Meende ze dat nou echt? Dit kon toch niet waar zijn!? Ravenfall keek ongelovig maar voelde aan dat Chivypaw niet met hem zat te dollen, haar ogen leken wel zijn gitzwarte vacht weg te branden. Maar toch, ze kon niet verwachten dat hij dit ging doen. "Nee." Mauwde hij koppig. Zijn blinde ogen tot spleten geknepen. "Ik heb hem niet aangevallen voor een domme reden." Snoof hij. "Hij maakte me belachelijk! Schold me uit, spotte met mijn blindheid! Vergeet het maar, ik ben al genoeg neerghaald hoe ver wil je me nog laten zakken in de grond" Mauwde hij kwaad.

Na zijn woorden bleef het voor enkele seconde stil maar hij voelde door de trillingen en de wind dat Chivypaw bewoog. Haar poot stak naar voren en drukte op zijn kop, eerst zachtjes maar daarna gaf ze er veel druk op doordat de zwarte elder naar beneden gedrukt werd met zijn wang op de koude grond. Hij siste, de klauwen van de medcat apprentice voeldehij in zijn kop drukken maar de tom toonde geen grijn van angst of pijn. Hij was verdomme door een leger van roofvolgels aangevallen een kruidenkatje kreeg hem echt niet zo snel van zijn stuk, sure hij had liever niet dat Chivy boos op hem werd omdat ze technisch gezien de enige kat die er was voor hem maarja, om dan als een hond aan haar hielen te lopen likken had hij ook geen zin in. "Ik zal je breken en blijven vernederen tot je niets meer bent Raven. Niets meer van die depressieve stuk vossenstront. Daarna gaan we je weer opbouwen. Je moet sterker worden, het leven gaan inzien. Dus, zeg het nu 10 keer of ik sleep je miezerige botten naar mijn vader!" Ravenfall gromde binnensmonds. "Probeer het" Daagde hij haar uit. Niet zijn slimste zet ooit maar de elder liet zich niet meer vernederen, hij ging het niet doen en daarmee basta! "Probeer het dan heh, Ik sta toch elk moment op het punt om me wangen vol te proppen met doodsbessen dus dieper op de grond krijg je me niet." Hij sprak haar aan, maar trok zijn kop niet terug, nee, Chivy wist dondersgoed dat hij al gebroken was en een gebroken iemand kon je niet meer breken dan hij al was. "Ga maar, ga naar je pappie wat wou hij er tegen doen dan eh? Me de clan uittrappen? Een blinde elder voor zijn lot achterlatend?" Hij voelde hoe Chivy haar poot van hem afhield en meteen hief hij zichzelf overeind, zijn blinde ogen keken diep in de hare, een oorlog was begonnen.