Comatose

Zachtjes ging de zwart witte kater liggen. Een hoekje ver van de waterval, verborgen tussen een paar hoge stenen. Geen kat kwam hier zonder reden dus zou hij hier rustig kunnen liggen. Zijn taken voor de dag waren afgelopen en hij had eigenlijk niemand in de buurt waar hij mee kon praten. Als hij in de den zou gaan slapen kreeg hij commentaar dat hij lui zou zijn. Als hij naar buiten ging 'liep hij weer weg voor zijn verantwoordelijkheden'. Het deerde anderen niet dat hij eigenlijk al klaar was. Daarom was een plekje zoeken waar niemand hem zo makkelijk kon vinden een prima oplossing. Dat plekje had hij gevonden tussen de stenen in de buurt van de Nursery. Eyes of the Snake legde zijn kop op zijn poten en zuchtte diep voor hij zijn rode ogen sloot. Het lag eigenlijk wel prima dus langzaam viel de kater in een lichte slaap. De kleine pootstapjes die zijn kant op kwamen waren dan ook compleet onopgemerkt gebleven.

[Eerste post voor Tiger]

De kater schrok wakker zodra hij iets scherps in zijn staart voelde. Een rat of slang was zijn eerste ingeving. Eyes of the Snake sprong overeind, hief zijn staart omhoog en draaide zijn kop richting zijn staart. Een... kitten? Al zuchtend sloot de zwart witte kat zijn ogen en bracht voorzichtig zijn staart naar de grond zodat de vier pootjes weer op de grond terecht kwamen. "Je liet me behoorlijk schrikken," sprak de kater met een vriendelijke lach. Eyes of the Snake ging rustig weer liggen, ditmaal met zijn kop richting de kitten gedraaid. Zijn ogen hield hij dicht. Min of meer zou hij wel kunnen weten waar de kitten zich bevond. De reden; zodat de kitten zijn ogen niet kon zien. Dat was waarschijnlijk wel een van de laatste dingen die hij wilde.

Voor een seconde was het stil voor de kitten stem opnieuw klonk. "Dan heb ik mijn taak gedaan!" De zwart witte kater grinnikte. Dit katertje had het waarschijnlijk wel in zich om later een goede Cave Guard te worden, hij was dapper en bereid om de andere te beschermen. Al moest hij nog wel even leren zien wanneer wel en niet iets aan te vallen. "Wie bent u?" vroeg de kitten hem vervolgens. "Mijn naam is Eyes of the Snake. En wat is jouw naam?" Veel van de kitten had hij niet kunnen zijn. Hij was hem niet bekend voor gekomen. Nou was het niet dat hij alle katten bij naam kende. Zo heel veel kende hij er eigenlijk niet. Dat kreeg je nou eenmaal als anderen hun naam niet aan je wilde vertellen. Het zorgde er wel voor dat hij de naam van deze dappere kitten wel beter zou onthouden.

"Hoe heeft u die naam gekregen, meneer?" Een vraag die hij niet vaak te horen kreeg. Meestal dachten katten dat het simpelweg door zijn ogen kwam. Ze vergaten dan dat kittens met gesloten ogen werden geboren en dat dus helemaal niet daardoor kon komen. "Mijn moeder zag een witte slang toen ik werd geboren en vond de naam wel leuk voor mij." Of dat was het verhaal dat hem altijd vertelt was. Of het ook echt waar was kon hij natuurlijk zelf niet weten. Niemand wist zich te herinneren wat er gebeurde toen hij of zij werd geboren. "Ik ben Tiger that Stalks at Night!" Het enthousiasme klonk duidelijk in de stem van de kitten. "Mijn moeder staat.. stond ook wel bekend als Cheetah en mijn vader heette Lion!" De twee katten kende hij wel min of meer. Eigenlijk alleen bij naam gezien ze nooit echt met hem hadden gepraat. "Je dapperheid doet je naam eer aan Tiger," zei de zwart witte kater met een zacht gegrinnik. Het was echt net een klein tijgertje. "Ik ben de zoon van Drizzle falling Softly, onze Hunter chief."

"Was je moeder dan niet bang? Met een slang in haar buurt?" vroeg het kleine stemmetje hem. De kater haalde zijn schouders op en glimlachte een keer. Zelf had hij ook nooit meer van dat verhaal gehoord dan dat hij nu aan de kitten vertelde. "Bedankt," reageerde Tiger that Stalks at Night met een zacht stemmetje op het compliment dat hij kreeg. "Ik hoop dat ik ooit een goede guard wordt en de tribe kan beschermen tegenover monsters.. of.. of de grootste prooidieren vangen als prey hunter, natuurlijk." De zwart witte kater grinnikte om de ambitieuze toekomst dromen van de kitten. "Je zal het vast geweldig doen, welke rang je ook krijgt." Waarom hij de kitten vertelde wie zijn vader was, was voor hem ook een raadsel. Waarschijnlijk omdat ze het over hun ouders hadden. "Bent u ook een hunter dan?" Zachtjes schudde de kater met zijn kop. Misschien was dat wel beter geweest ook, dan zouden de anderen hem misschien wat minder als een 'bedreiging' zouden zien omdat hij dan niet sterk was ofzo? "En waarom heeft u uw ogen al de hele tijd dicht?" Shit. Dat was precies de vraag die hij niet wilde horen. De vraag waar hij geen antwoord op wilde of überhaupt durfde te geven. Ongemakkelijk zwaaide de kater een keer zachtjes met zijn staart. Het voelde of er in zijn hoofd allemaal mini Eyes rond rende in pure paniek. Wat moest hij nu? "Ik ehm..." begon de kater stamelend. Moest hij nou alles verpesten? De waarheid was waarschijnlijk toch het best. Het resultaat daarvan zou hij wel zien. "Omdat heel veel katten mijn ogen als eng beschouwen en ik niemand bang wil maken," verzuchtte Eyes of the Snake.

De kleine tabby stak zijn borstje even zelfverzekerd voor zijn uit, terwijl een glimlachje rond zijn lippen verscheen. Hij zou het zeker goed doen, welke rang hij ook kreeg! Nou, dat was nou nog een compliment! De kitten knikte zacht. "Ik zal in ieder geval mijn best doen!" Piepte hij enthousiast. Hij kon niet wachten tot hij een To-Be mocht zijn. Dat werd de mooiste tijd van zijn leven. Of, eigenlijk, nee, wanneer hij geen To-Be meer was en de volledige vrijheid had - zelfs zonder een mentor, dát zou de beste tijd van zijn leven zijn. Hij kon niet wachten! Ook al zou dat nog wel even duren. Hij moest eerst nog uit zijn kitten rang groeien, namelijk. De kitten keek even moeilijk bij de woorden die de kater uitsrak. Zijn ogen werden vaak wel eens aangezien als eng? Oh.. dat was raar. Wat was er dan mis met de ogen van deze kater? Gaven ze licht? Oh, dat zou zo vet zijn! Helemaal niet angstaanjagend! Zijn fantasie nam de vrije loop hierin en de kitten bleef even stil. Waarna hij zachtjes, maar enthousiast, fluisterde: "Mag ik ze zien?" Alsof de ogen van de kater een of ander wild geheim waren..

"Ik zal in ieder geval mijn best doen!" Het enthousiasme van de kitten was echt aandoenlijk. De Guard of Hunter die hem mocht gaan trainen zou geluk met hem hebben. Het leek hem een behoorlijk leergierige kitten die graag met zijn mentor trainde. Of hij zich aan alle regels zou houden was waarschijnlijk een ander verhaal. Het was in ieder geval al niet de bedoeling dat hij de Nursery verliet. Had de kitten toch gedaan. Ach, zo lang hij in de grot zou blijven kon hem nooit veel gebeuren. Er kwam geen reactie van de kitten nadat hij had vertelt dat zijn ogen vaker dan hij lief had anderen bang maakten. De kitten liep niet weg maar zei ook niets. Was dit nou goed... of niet? "Mag ik ze zien?" vroeg een fluisterstemmetje. Oh nee toch. Iets in hem hoopte dat de kitten er niet verder over zou vragen maar dat was natuurlijk tevergeefs. "Weet je het zeker? Ik ehm... wil je niet afschrikken."

Hij wachtte af op het antwoord van de kat voor hem, lichtelijk hopend dat de kat gewoon zijn ogen zou openen en hem deze zou laten zien. Maar er kwam nog een vraag. Een vraag of hij het wel écht zeker wist. De kater wilde hem vast niet afschrikke, ja, dat was het. Zacht knikte hij, maar hij kwam tot de conclusie dat de kat voor hem dat niet kon zien. Duh, natuurlijk niet, Eyes had zijn ogen dicht! Hij schraapte zijn keeltje. "Ja, ik weet het zeker!" Hij wist het heel zeker, vandaar dat hij het ook best zelfverzekerd uitsprak. "Ik schrik niet zo erg, hoor, wees maar niet bang!" Hij kon wel tegen een paar enge ogen, niet waar? Zo eng was het vast niet!

Het duurde weer even voor er een antwoord van de kitten kwam. Elke keer dat er stilte heerste kreeg Eyes of the Snake het idee dat de kitten zou twijfelen. "Ja, ik weet het zeker!" sprak Tiger that Stalks at Night toch duidelijk zelfverzekerd. "Ik schrik niet zo erg, hoor, wees maar niet bang!" Zachtjes grinnikte de zwart witte kater. Moest een kitten hem nou echt vertellen dat hij niet bang moest zijn? Een zachte zucht verliet zijn bek waarna hij langzaam zijn ogen een stukje opende. Er verschenen verschillende gekleurde vlekken, die langzaam maar zeker vormen aan namen. Een bruine tabby kitten stond vlak voor zijn neus. Dat was de kitten dus waar hij zojuist mee had gepraat. Hij wist maar al te goed dat zijn ogen nogal eng konden overkomen en dat er volwassen katten waren die om die reden bang voor hem waren. Al dachten de meeste dat omdat hij zo eng keek hij ook een slechte persoonlijkheid had. Ze vermeden hem voor ze er achter konden komen dat hij eigenlijk gewoon heel aardig was. Daarom hoopte hij ook dat de kitten niet bang zou worden van zijn ogen en hij er weer een kat er bij had die hem wél mocht.

De kitten wachtte vol spanning af tot de kater zijn ogen zou openen. Zijn amberen oogjes werden lichtelijk iets groter van de enthousiasme toen de ogen van de kater voor hem langzaamaan zichtbaar waren. De ogen waren rood! Wow! Zijn mond viel er licht van open en even staarde hij de kater aan, totdat de tabby kitten besefte dat dat probably heel erg onbeleefd van hem was geweest. Een glimlach verscheen weer op zijn gezicht. "Wow, zo vet!" Kwam er enthousiast uit. "Ik heb nog nooit iemand gezien met ogen zoals u!" Wow! Wat een hele belevenis had hij weer! Hij moest vaker de nursery uitsneaken!

Het bekje van de kitten ging open en voor een paar seconden keken de goud gele oogjes hem recht aan. Met de seconde leken de zenuwen van de zwart witte kater erger te worden. Oh, als Tiger that Stalks at Night maar niet 'bevroren van de schok' was. Zodra er een glimlach op het kopje van de kitten verscheen liet de kater de adem los waarvan hij niet wist dat hij die vast hield. "Wow, zo vet!" sprak de kitten enthousiast. "Ik heb nog nooit iemand gezien met ogen zoals u!" Geamuseerd zwaaide Eyes of the Snake een keer met zijn staart. Als kittens niet door hun ouders werden bang gemaakt en eerst zelf met hem konden kennismaken waren ze dus niet bang voor hem. Niemand zou ooit kunnen begrijpen hoe fijn het voor de kater was om dat te weten. Met een vrolijk gesnor gaf de kater een zacht likje over Tiger's kop. "Zullen we afspreken dat als jij niemand vertelt dat je mij hebt gezien, ik niemand vertel dat jij was ontsnapt?" stelde de kater voor, nog steeds vrolijk snorrend.

Hij was een tijdje stil geweest, voordat hij zijn reactie op de kater zijn ogen had vrijgegeven. Want eigenlijk vond hij het best wel stoer, hij had nog nooit een kat gezien met zulke ogen en dat rood.. pastte ergens wel bij hem. De kater voor hem leek opgelucht adem te halen, maar dat merkte Tiger zelf niet. Hij had zelf nooit immers meegemaakt hoe het was om gevreesd te worden voor iets wat je niet kon veranderen, of bang te zijn dat katten je niet mochten vanwege je uiterlijk. Hij was immers een tabby met amberen ogen en dat was nou niet bepaald heel apart. Niet zo apart als de rode ogen van Eyes. Een lik gleed over zijn kopje en zacht snorde de kitten, waarna hij zijn oogjes weer op Eyes richtte. "Natuurlijk!" Piepte hij enthousiast. "Afgesproken!" Hij grinnikte zacht. "Al kunnen ze me toch niks maken, ik ontsnap toch wel weer~" Hij was de beste in ontsnappen. Ja.

Het feit dat Tiger snorde om zijn lik en niet bang weg rende was ergens ook al wel weer een opluchting. "Natuurlijk!" reageerde de kitten vrolijk. "Afgesproken!" Eyes of the Snake trok zijn wenkbrauw een stukje op bij het horen van Tiger's gegrinnik. "Al kunnen ze me toch niks maken, ik ontsnap toch wel weer~" De zwart witte kater grinnikte even om de woorden van de kitten. Het was toch altijd wel grappig om te zien hoe ondeugend sommige kittens waren. Alhoewel hij verwachtte dat Tiger een goede To-Be zou worden, zou zijn mentor waarschijnlijk ook wel zijn poten vol aan hem hebben. "Zo lang je veilig blijft en in de grot zal ik niets zeggen van je ontsnaproute," sprak de zwart witte kater met een vrolijke zwaai van zijn staart.

Hij wiebelde wat met zijn oren toen hij zich bedacht dat hij hier wel al heel lang zat. Zijn pleegmoeder zou vast ondertussen wakker aan het worden zijn en wie weet wat voor alarm ze nu weer zou slaan als haar kitten weg was. Ahum. Misschien.. heel misschien moest hij dan maar eens weggaan. Hij grinnikte bij de woorden van de kater, waarna hij rustig opstond en kort zijn vachtje uitschudde. Hij wilde niet dat zijn moeder al dat zand in zijn vacht zou treffen, dan wist ze direct dat hij niet helemaal in de Nursery was gebleven. De kitten keek met een grote glimlach naar Eyes. "Ik kan niks beloven!" Zei hij grappend, waarna hij lachtte en zich omdraaide van de kater. "Doei!" En de kleine gestreepte kitten verdween door een gangetje terug naar de Nursery.

De tabby grinnikte voor hij op stond en zijn vachtje uitschudde. Er kwam een klein beetje zand vanaf. Vragend draaide de kater een keer met zijn witte oren. "Ik kan niks beloven!" zei Tiger that Stalks at Night half geeuwend. De kitten lachte een keer voor hij zich omdraaide. "Doei!" zei hij voor hij weer richting de Nursery verdween. "Doei Tiger," sprak de zwart witte kater hem nog na. Luid geeuwde hij een keer. Het was nou eenmaal aanstekelijk. Eyes of the Snake legde zijn kop weer op zijn poten om zijn ogen nog even te sluiten.