Bad decisions make good stories

deerleg

_{Deerleg was vanochtend vroeg opgestaan. Ze had niet echt de behoeft om de Cavern rond te hangen. Het was er altijd zo druk en daar werd Deer niet goed van. Ze hield niet van die drukte. En gezien de katers en poezen opeens van plan waren om een wedstrijd te houden om zoveel kittens te maken, werd het er alsmaar drukker. Niet echt iets wat de jonge Elder fijn vond. Dus had ze al snel een besluit gemaakt; ze ging deze drukte uit.

Haar drie poten, en dat ding dat nu nutteloos was, brachten haar naar een piek in de bergen. Ze was hier nog nooit geweest, maar ze ging ervan uit dat dit de beruchte Eagle's Peaks was. De piek die geterroriseerd werd door verschillende soorten en maten roofvogels, voornamelijk adelaars. Logisch ook, want het heette niet voor niets Eagle's Peaks. Niet echt op haar hoede stapte ze de open plek op. Ze was nog half aan het slapen, dus lette ze niet op de omgeving, en dat zou haar nog eens fataal kunnen worden.

Een snerpende kreet schudde de Elder wakker, maar het was al te laat. Ze had kennelijk een grens overschreden, en een boze adelaar racete op haar af. De klauwen zonken diep in haar schouders, en ze voelde de snavel genadeloos op haar kop bonken. Met alle kracht die zich in zich had probeerde ze zich los te wrikken, maar de vogel was te sterk. "Aaah! Help! Iemand!" Haar smeekbede echode na, en instinctief draaide ze om, wat een domme zet was. Nu was haar kwetsbare buik bloot, maar ze had de vogel wel van haar afgeschud. De adelaar zat nu ineengedoken naast haar op de grond, en keek haar dreigend aan. Onzeker haalde ze met haar voorpoot uit naar het beest, maar miste. Een nieuwe kreet kwam van achteren, en met een ruk draaide de tuxedo zich om. Oh Starclan. Nog een adelaar. Was toch wel erg oneerlijk, twee tegen één. "H-h-help?" piepte de jonge poes, niet goed wetende waar ze haar aandacht op moest vestigen. Ze wilde nog niet dood!

- Fawnstep eerst, en daarna open!}

i desire the things

that will destroy me in the end

De zwarte kattin was de drukte van de clan cavern ontglipt. Ergens vond ze er maar niet veel aan dat ze met zoveel katten op een kluitje zaten, en nu waren er ook nog eens katten die met symptomen van een onbekende ziekte kwamen. Daarbij was een paar dagen geleden haar dochter Rainheart overleden - waarschijnlijk aan de plotselinge ziekte die haar naar de grond had gehaald. Weer was ze een kindje verloren, er stonden er nog maar weinig overeind. Ze was een vreselijke moeder.
Fawnstep spitste haar oortjes toen ze geschreeuw hoorde, iemand riep namelijk paniekerig om hulp. Ze herkende de stem uit velen, het was er namelijk eentje van haar eigen bloed. Een dochter van Roughflower, Deerleg, en dus haar kleinkind. Het kleinkind met wiens broertje ze al een onenigheid had gehad, vanwege hun sneeuwwitte zusje die door haar heengegaan was. "Houd vol!" mauwde ze hard terwijl ze naar boven sprong. Niet lang daarna zag ze de zwart-witte gestalte van haar kleindochter, met twee adelaren die haar zagen als een makkelijke prooi. "Niet mijn kleindochter," siste ze terwijl ze bovenop de adelaar sprong en haar tanden in diens nek liet zinken. Het beest spreidde zijn vleugels om van de grond te komen, dus sprong de zwarte kattin eraf. Ondertussen haalde de ander naar haar uit, maar ze was snel en sloeg met haar poot tegen diens kop aan. Wel voelde ze hoe een snavel in haar lichaam prikte en er een wond maakte, maar dat was van latere zorg.

Deerleg | EAGLE'S PEAK

♔ nickdiazfan