Pardon me, sir

Onderwerp: Pardon me, sir zo 3 sep 2017 - 15:20

Wind had een wandeling gemaakt door de Redwoods en had daar wat Clankatten zien jagen. Hij had geen idee van welke clans ze waren, laat staan dat hij de namen van de clans nog wist. Windclan? Of was het Wildclan? Timberclan en Riverclan had je ook nog en nog eentje. Iets met een S? Shallowclan miscchien. Nee, dat klonk niet logisch. Secondclan? Nope. Wat hem betreft kon alles op zich wel momenteel,maar hij wist dat hij niet de enige was die niet meer dan de nodige interesse in de Clans had. Wel, hij kon ze in elk geval wat in de gaten houden en zichzelf trainen om later een goede Guard te worden. Maar nu het kouder werd en de prooi ook ging verminderen hoopte hij toch wel dat de indringers vlug weer vertrokken voordat er nauwelijks prooi voor de Tribe overbleef. Wind ging met rustige en bedachtzame passen de grot weer binnen, maar nog steeds nadenkend over de clans en hun doelen keek hij niet echt uit toen hij automatisch zijn weg naar de To Be's plek maakte. Het was dan ook geen wonder dat hij tegen een andere kat aanbotste. Toen Wind opeens vacht in zijn gezicht voelde zette hij vlug enkele stappen terug en keek hij op naar de kat die zijn pad had geblokkeerd. Natuurlijk. Hij had tegen elke kat hier kunnen aanlopen, maar typisch iets voor hem om tegen de Healer aan te botsen. "Pardon me, sir"zei hij dan ook vlug. Skyteller was een drukke en belangrijke kat, die kon het echt niet gebruiken als jonge To Be's zoals Wind hem verstoorde. Wind keek wat beschaamd naar zijn poten, niet goed wetend wat er nu ging gebeuren. Hij wist dat gewoon weglopen ook geen optie was, dat was nog respectlozer dan tegen de Healer knallen.

(1e post voor Skyteller)

Onderwerp: Re: Pardon me, sir vr 8 sep 2017 - 20:16

You will find that many of the truths we cling to

depend greatly on our own point of view

Soms, soms verlangde hij ernaar om ook zo jong en onbezonnen te zijn als de jongere leden van zijn Tribe. Met je gedachten ergens anders zijn en tegen een ander op lopen, zoals de jonge kater die net tegen hem op was gebotst. Deels misschien omdat zijn jonge en onbezonnen tijd niet erg lang had mogen duren. De ziekte die hij had opgelopen had daar een eind aan gemaakt en vervolgens had Stoneteller hem de verantwoordelijkheid op zijn schouders gelegd die hij nu al jaren met zich meedroeg. Skyteller richtte zijn blik iets omlaag om Wind aan te kijken, die zijn excuses al had uitgebracht en nu schuldbewust naar zijn poten staarde. Er verscheen een lichte glimlach rond de lippen van de Healer, die precies wist wanneer een strenge opmerking geplaatst was en wanneer niet. "Ik hoop toch dat je iets oplettender bent als je buiten loopt Wind, voor je over de rand van Vulture Drop verdwijnt," merkte hij op, zijn stem geamuseerd en luchtig. Men kon niet altijd de serieusheid zelve zijn, toch? "Waar was je over aan het denken, als ik vragen mag?"

Teller of the Endless skies