Starting to get a bit dizzy here

L I O N K I T

_{Only in art will the lion lie down with the lamb
and the rose grow without a thorn}

De kleine rood met witte kitten was deze ochtend opgestaan met een redelijk duizelig gevoel. Ze had niemand wat verteld, omdat ze had gedacht dat het kwam door de honger. Maar toen ze bij haar pleegmoeder Bronzemask wat had gedronken, leek het niet helemaal weg te zijn gegaan. Ze besloot dat het wellicht was omdat ze niet goed genoeg had geslapen, dus had ze nog een uurtje langer geslapen. Maar nog steeds was het niet weg. In plaats van dat ze het iemand direct ging vertellen, echer, had de kitten het besluit genomen het rustig aan te doen en af te wachten. Misschien was het wel niks en ze wilde niemand bang maken dat er wat aan de hand was. ze wilde bovendien ook niet die ene kitten zijn die zich aanstelde, terwijl er genoeg zieke katten rondliepen die meer hulp van de medicine cats nodig hadden. Het was Lionkit lichtelijk opgevallen dat er steeds meer katten ziek werden, maar echt veel trok ze zich er niet van aan. Het kon immers gewoon ook normaal zijn, want niemand om haar heen leek in paniek, toch? Ze was weer rustig bezig met een mosballetje, toen de duizeligheid opeens weer harder toesloeg en de kitten zo onrustig haar balans verloor dat ze met haar kopje op de grond terecht kwam, haar lichaam volgde niet veel later. Oof. Ze krabbelde weer wat omhoog, maar alles draaide voor even. De kitten sloot haar ogen. "Ga weg, ga weg," Piepte ze zachtjes. Ze wilde niet duizelig zijn. Waar kwam dit vandaan?

& Open

97

Her walk is like a shot of whisky.

Starting to get a bit dizzy here YiBlTAV

Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.

Knocking on heaven's door :

Faith ♥
"sheeps and lambs
becoming lions"

Faithpaw wist natuurlijk van de geboorte van haar kleine zusjes en broertje. Hoewel enkele van haar siblings er niet al te vrolijk mee waren, stond zijzelf er nog redelijk ontspannen in. Ze was geen kattin van drama en hoewel ze het natuurlijk wel vreemd vond dat haar moeder weer zwanger was geworden en kittens met een ander had gekregen, was haar vredelievende karakter toch sterker dan haar ongemak. Tigergaze was vriendelijk tegen haar en haar siblings en ze had hem vaak genoeg met zijn eigen kittens gezien om te weten dat hij geen slechte vader was. Haar moeder had ze al een keer gefeliciteerd en haar jongere half-siblings had ze al een poosje op afstand bekeken, echter was het nu zover dat de pas benoemde Apprentice richting het nieuwe nestje van haar moeder liep. In tegenstelling tot haar en haar broers werden deze kittens niet door Oceanbreeze gezoogd, hoewel haar moeder het altijd druk had gehad, had ze zich nooit verlaten gevoeld. De kattin leek het talent te hebben om in staat te zijn elke kitten wat aandacht te geven. Aandacht die ze nodig hadden, ondanks dat ze zelf moe was of veel serieuze zaken aan haar hoofd had. Nadenkend was Faithpaw dichter naar een van de kittens toe gestapt, waarna ze verward met een oor wiebelde zodra het sprak. "Ga weg, ga weg," piepte de kitten zachtjes en met een angstige blik keek ze haar jongere halfzusje aan. Natuurlijk wist ze van de nieuwe ziekte af en hierdoor zocht ze dan ook meteen naar een van de Medicine Cats. Toch had ze ergens het knagende gevoel dat ze de kitten eerst zelf gerust moest stellen en echt wel moest controleren dat ze ziek was, waardoor ze met een nauwelijks hoorbare zucht bij de kitten stil stond en haar voorzichtig neusde. "Lionkit?" Mauwde ze zachtjes op haar warme toon, een die bijna vergelijkbaar was met die van haar moeder, al was ze zelf natuurlijk niet zo moederlijk ingesteld. Daar was ze ook nog een tikkeltje te onhandig voor, ze bleef staan, haar blik hopeloos gericht op de plek waar de Medicine Cats waren, help was de eerste gedachte die in haar op kwam. Ze was dus zo niet in staat om met kittens om te gaan...

lili # #

credit to kenz.

Starting to get a bit dizzy here Untitl12

L I O N K I T

_{Only in art will the lion lie down with the lamb
and the rose grow without a thorn}

De kitten was zo druk bezig geweest met haarzelf en voornamelijk met de duizeligheid, dat ze niet door had gehad dat een ander dichtbij in de buurt was en haar woorden dus gehoord had. Toen ze haar naam hoorde, bleef de kitten even stil. Ze beet op haar tong, zachtjes, zichzelf vervloekend dat ze zo had gestaan en zo had gesproken. Niemand mocht het weten van haar duizeligheid, ze had geen hulp nodig, er waren katten die hadden meer hulp nodig dan haar? Ze haalde alle energie in haar omhoog om levendig omhoog te kijken en de witte kattin die nu voor haar stond aan te kijken. "Ja, wat is er?" Zei ze. Alsof het de normaalste zaak was.

106

Her walk is like a shot of whisky.

Neat and strong and full of purpose and so many underestimate her punch.

Knocking on heaven's door :

Faith

"sheeps and lambs
becoming lions"

Faithpaw wist dat haar kleine zusje niet dezelfde vader had als zijzelf. Toch betekende het niet dat ze daardoor anders tegen de jongere kattin aan keek. Ze was geen kat die snel jaloers was, ze had een goed leven. Met hier en daar wat drama, echter had ze zich daar al snel bij neergelegd. Ze wist hoeveel haar moeder en vader van haar hielden, ook al was Neverland er niet meer om het haar te zeggen. De rosse kater was overleden toen ze net waren aangekomen in de bergen, Moons geleden. Haar blauwe ogen keken naar haar kleine jonge halfzusje waarna ze haar blik weer weg liet glijden richting de Medince Cats. Ze wist dat er iets met haar zusje was, want de kitten gedroeg zich niet zoals elke andere kit. Met de ziekte die hier in de Clan Cavern rond raasde was de jonge witte kattin oplettend geworden, haar was niet ontgaan dat er katten overleden en de Medicine Cats niet altijd leken te weten wat ze moesten doen. "Ja, wat is er?" vroeg haar zusje nadat ze haar met gelukkig de juiste naam had aangesproken. Faithpaw keek haar nogmaals onderzoekend aan voordat ze zachtjes sprak. "Als je, je ziek voelt, vertel je het mam toch?" Mauwde ze enkel, op een voorzichtige toon, alsof ze haar zusje niet tegen zich in wou jagen. De witte kattin was niet bang, maar wist wel dat ze Lionkit het beste voorzichtig kon benaderen als de kitten, haar pijn en mogelijke ziekte verborgen probeerde te houden. Hoe kon iemand het beste met kittens om gaan, ze was zelf nog niet zo lang geleden ook een kitten geweest maar had er nooit bij stilgestaan hoe ze haar gedachten had geformuleerd op die jonge leeftijd.

lili # #

credit to kenz.

Onderwerp: Re: Starting to get a bit dizzy here