Patience [t1]

Onderwerp: Patience [t1] ma 28 aug 2017 - 13:02

in the end we only regret
the chances we didn't take

Ze had haar best gedaan zo vroeg mogelijk wakker te worden om tenminste op tijd voor haar training te zijn. Ze had de hele nacht amper een oog dichtgedaan. Maar ondanks het slaapgebrek voelde ze zich echt energiek genoeg om door de hele dag te gaan. Ze was een apprentice nu, geen Cerisekit. Nee, ze was Cerisepaw nu. De Clan zag haar nu als volwassene genoeg om de echte verhalen te horen. Met bloed en dat soort drama. Echter had ze nu de tijd niet. Ze moest met Blackbear haar eerste training hebben. Vandaar dat ze buiten de grot zat te wachten. Haar staart heen en weer zwiepend terwijl ze geduldig afwachtte op de zwarte kater.

+tags Blackbear
+note x

Onderwerp: Re: Patience [t1] ma 28 aug 2017 - 13:06

JUS DREIN JUS DAUN
Vandaag had hij Greypaw er alleen op uitgestuurd, om te gaan jagen. Drie kleine prooien en één grote, dat wilde hij vanavond op de prooistapel zien liggen. Nu had hij tijd om met zijn nieuwe apprentice te gaan trainen. Het was nog vroeg in de ochtend, maar de activiteit was al redelijk hoog. Hij liep naar de afgesproken plek, in de verwachting dat hij de eerste zou zijn. Well, dat had hij dus mis. Hij onderdrukte een trotse glimlach. Dat kwam later wel. Apprentices moesten leren dat dit soort dingen vanzelfsprekend waren, niet iets waar ze een beloning voor kregen. ”Je bent er al”, Merkte hij daarom gewoon op, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. ”Vandaag laat ik je een paar plekken op dit territorium zien, plekken die je beter vermijd als je helemaal alleen bent etcetera”, Vertelde hij het doel van hun training vandaag. ”En, voor zover het lukt om een duidelijk spoor te vinden, misschien nog wat geuren d’rbij”, Vervolgde hij. Dat zouden ze pas kunnen als ze er toevallig langs kwamen. Dus ze konden beter maar meteen gaan.

Onderwerp: Re: Patience [t1] do 31 aug 2017 - 1:49

Haar dikke, rode staart was zachtjes op en neer aan het zwiepen terwijl het netjes om haar voorpoten gekruld was. Ze had haar blauwe blik op een groep oude warriors gericht, totdat ze de pootstappen van iemand anders aan de andere kant duidelijker begon te horen en haar blik richtte op de zwarte kater. ”Je bent er al”, zei hij vervolgens. Waardoor Cerisepaw een wenkbrauw trok. "Ook goedemorgen." Zei ze vervolgens. Al was de glimlach op haar gelaat duidelijk genoeg geweest zijn zodat hij kon zien dat ze het slechts grappend had bedoeld. Ze rekte haar voorpoten weer uit terwijl ze al op stond. "Wat gaan we vandaag doen, Black?" Kwam er vervolgens. Respect had ze zeker, en tuurlijk zou ze het tonen als hij dat liever wou. Maar ze zag haar Clangenoten als vrienden. Zo probeerde ze de oudere warrior als een vriend te behandelen. Al moest ze toegeven dat ze wel manieren had. Alles wat ze zei was immers niet beledigend of uitdagend bedoeld. ”Vandaag laat ik je een paar plekken op dit territorium zien, plekken die je beter vermijd als je helemaal alleen bent etcetera”, legde hij uit. Waardoor Cerisepaw als antwoord maar even knikte. ”En, voor zover het lukt om een duidelijk spoor te vinden, misschien nog wat geuren d’rbij”, voegde hij toe. Nog een knik. "Fine by me." Zei ze terug met een vastberaden grinnik. "Ik ben hier nooit echt buiten geweest in het territorium. Dus verras me maar."

Onderwerp: Re: Patience [t1] do 31 aug 2017 - 10:38

JUS DREIN JUS DAUN
"Ook goedemorgen." Was de reactie die hij tegen kreeg, met een wenkbrauw die opgetrokken werd. Er was echter een glimlach bij betrokken, dus hij nam het niet te serieus. Hij knikte enkel ter reactie, daar zou ze het maar mee moeten doen. Hij was geen kwaaie, niet tegen zijn Clangenoten. Niet tegen zijn apprentice. Hij moest alleen een beetje opwarmen. Dat kwam nog wel. In tussentijd konden ze gewoon beginnen trainen. De meest basic training, die hij thuis ook zou doen met jonge apprentices als zij. Het territorium laten zien. Een heel ander dan hij in opgegroeid was, maar ze moesten het maar met doen wat ze hadden.

"Fine by me." Reageerde ze op de uitleg. "Ik ben hier nooit echt buiten geweest in het territorium. Dus verras me maar." Vervolgde ze. Blackbear stond weer op en wenkte haar mee. ”Dus, je bent geboren in deze grot of hoe zit dat?” Vroeg hij haar ondertussen. De moons waren zo’n beetje aan hem voorbij geglipt, hij wist niet eens zeker meer hoe lang het geleden was dat ze hier aangekomen waren.

Onderwerp: Re: Patience [t1]