A heart of steel starts to grow

♔ i breathe in my courage and exhale my fear ♔

Het katertje snorde zachtjes en zette zijn nageltjes in de vacht van zijn moeder. Hij vond het fijn om zo lekker warm te liggen, om melk te drinken en zich tegen zijn siblings aan te nestelen. Het leven was gewoon nog zo vreedzaam, zijn oogjes zaten nog dicht en hij kreeg weinig mee van de wereld om hem heen. Echter zou het niet extreem lang meer duren voordat hij zijn ogen zou openen, maar voor nu nog eventjes niet. Nu zou hij genieten van de veiligheid die zijn moeder hem gaf - het beste gevoel ter wereld.
Haughtykit draaide zich om en botste met zijn kop tegen zijn zusje aan. Zachtjes ronkte de kater en legde zijn kop naast haar neer in het zachte mos. De kater vond zijn zusje heel erg lief, en ze rook vertrouwd.

with Rookkit

M A M A

Kuch, kuch! Ahh, waarom was ademhalen soms toch zo moeilijk! Dit alles was zo moeilijk, zo vermoeiend! Het kleine poesje deed niet zoveel als haar bewegelijke broertjes, die vaak krioelden en tegen haar aan botsten. In plaats daarvan at ze en sliep ze en had ze enkel heel erg korte momentje van plotselinge energie. Het kleine poesje vond het wel prima zo, met haar kleine lichaampje warm tegen mama aan en de warme geur van melk overal om haar heen. Wist zij veel dat ze over een paar dagen haar ogen zou openen en de wereld pas echt zou ontmoetten. Voor nu bestond haar alles uit deze bekende geur, de melk en haar broertje. Haar broertje die haar zojuist een kopstoot had gegeven. Rookkit piepte wat verschrokken maar haar schrik was van korte duur. Ze voelde beweging naast zich en snuffelde er met haar nutteloze neusje aan. Voor verder onderzoek besloot ze lomp haar poot erop te leggen. Hmm.... Een crikel met twee ronde driehoekjes en snorharen. Piep! Wat was dit voor vreemd geval!