Don't stop doing what you're doing

De rood met witte kitten werd gewekt door een zachte plof naast het nest en een zacht geluidje dat duidelijk uit een van haar siblings mond kwam. Ze opende haar prachtige helderblauwe oogjes, die waarschijnlijk over de komende manen alleen maar méér blauw zouden worden. Haar blik gleed naar de buitenkant van het nest, waar ze een pluizige kitten zag. Ze herkende de kitten aan haar bruin gekleurde vacht. Het was haar iets jongere zusje Spiderkit. De kitten was het nest uit gekropen en ergens wilde Lionkit dat ook. Dus besloot ze achter haar zusje aan te gaan, wat ze echter niet goed doordacht had was dat haar zusje precies stond waar ze zichzelf naar beneden liet vallen. Ze kwam met haar volledige gewicht -wat niet veel was, maargoed - bovenop haar zusje terecht. Zacht piepte ze. Oeps. Sorry. De kleine kitten rolde zich van haar zusje af en liet haar blik vooruit glijden. Ze wilde ook op ontdekkingsreis. Spiderkit kon meegaan als ze wilde, maar dat ging ze natuurlijk niet vragen. Woorden ging ze er niet aan vuil maken, ook al kende de rood met witte kitten nog niet zo heel veel woorden. Onhandig zette ze een paar passen vooruit, haar lopen was nog steeds vrij wiebelig namelijk. Nieuwsgierig snuffelde ze aan de grond. Het rook naar katten, maar het waren zoveel geuren door elkaar dat ze er geen één kat uit kon halen. Wow. Zoveel katten. Het was bovendien ook vrij druk in de cave, dus had ze besloten bij de rand te blijven, of in ieder geval uit de buurt van alle reusachtige, lopende katten die haar wellicht niet zouden zien staan en haar omver zouden kunnen lopen.

Lionkit bewoog haar oortjes kort heen en weer toen ze getrippel achter haar aan hoorde komen. Ze draaide haar nekje wat om te zien dat haar pluizige zusje haar snel leek te volgen en blijkbaar ook dichtbij haar in de buurt wilde blijven. De kleine Spiderkit leek zich zowat achter/naast haar te willen verschuilen voor de grote katten, zeker omdat ze niet vertrapt wilde worden. Lion rolde kort met haar ogen en glimlachte naar haar zusje. Goed dan, dan konden ze samen op ontdekkingsreis gaan. Als Spiderkit dat aandurfde, natuurlijk. De kitten liet haar blik weer voor zich uit glijden, in een poging een soort opening te vinden tussen de lopende katten heen. Als ze daar doorheen waren, konden ze namelijk de rest van de cave ontdekken, was haar redenering. De poes zag een vrij grote opening en tikte even met haar staart tegen Spider aan. Als ze wilde kon ze volgen. De rood met witte kitten begon wat sneller te lopen, maar nog steeds onhandig natuurlijk, en verloor enkele keertjes haar evenwicht voordat ze eindelijk aan de overkant was. Ze draaide zich om, om te zien of haar zusje haar had gevolgd.

Toen ze de opening had gespot tussen de lopende katten in, was de kleine rood-witte kitten snel naar voren gegaan, naar de overkant waar het meteen iets rustiger was en waar minder katten leken rond te lopen. Ze keek achterom of haar zusje Spiderkit had gevolgd en dat was zo. Ze knikte en keek weer om zich heen. Haar zusje had namelijk gevraagd wat ze nu moesten doen en Lion had er niet echt een concreet antwoord op. Ze wist niet wat ze konden doen in deze immense grot, maar misschien zouden ze daar snel achterkomen. "Ontdekkingsreis." Antwoordde ze dan ook, waarna ze door de verschillende nesten heen liep en soms bleef staan om ergens aan te snuffelen wat ze niet kende. Een grote stapel prooidieren trok haar aandacht. Ze had hem nog nooit eerder gezien en met nieuwsgierige oogjes snuffelde ze aan de dode prooidieren. Wow, was dit waar hun ouders hun maaltje vandaan haalden? Ze keek om zich heen of Spider en nog was en haakte haar helderblauwe oogjes in die van haar zusje, waarna ze vervolgens wenkte naar de grote stapel waarnaast ze stond. "Zouden mama en papa hier hun prooi vandaan halen?" Piepte ze.