Curiousity killed the cat

Woah! Hij was nog nooit in dit deel van de Cave geweest en Tiger had geen flauw idee waarom hij het nog nooit had gezien. Wellicht was hij steeds de andere kant opgegaan van de grot, meer richting het gemeenschappelijke gedeelte ervan, waardoor hij nooit deze plek had mogen aanschouwen. De kleine, gestreepte kitten liep stilletjes door de schaduw die de grotwanden over hem heen wierpen, zodat niemand hem zou kunnen zien - of althans, die gedachte had hij, in werkelijkheid liep hij natuurlijk veel te luidruchtig en was hij alles behalve onzichtbaar. Maar toch leek er niemand in de buurt te zijn om hem terug te brengen. Hij stapte richting een inham, dat hem leidde naar een nog coolere plek dan hij had kunnen bedenken. Zachte spetters water dropen omlaag vanaf enkele stenen en vielen op de harde grond van de grot. Nieuwsgierig en in de hoop meer te kunnen zien van de cave, sprong de gestreepte kitten op een steen. Deze was echter vrij glad, waardoor hij doorgleed en met een luide plons in een van de lage poeltjes van de cave viel. Shit, nu was zijn vacht helemaal nat!

& Skyteller

De plons die hij maakte toen hij in het ondiepe water viel, galmde door het gedeelte van de grot voor hem en de kleine Tiger bleef stil staan met zijn pootjes en lichaampje nog steeds in het natte water. Alsof hij verwachtte dat iemand hem nu zeker zou betrappen en hij terug naar de Nursery werd gestuurd. Geschokt keek hij omhoog toen hij een kat aan zag komen, maar niet zomaar een kat, het was niemand minder dan Skyteller. De almachtige Skyteller, healer van de Tribe, zijn leider. De kitten werd direct nerveus en hij kon zichzelf wel slaan dat hi zo'n domme fout had gemaakt. Dit moest overduidelijk het slaapgedeelte van de kater zijn! De kleine gestreepte kater klom uit het water en schudde kort zijn vachtje uit, waarna hij opkeek. Erm. Waarom was hij hier? Ontdekkingsreis? Hij schraapte wat met zijn keel en schoof zijn voorpootjes wat nerveus over de grond. "Eh.." Hij was niet zo'n goede leugenaar, helaas, Skyteller zou zo door hem heen zien als hij een leugen zou vertellen. "Het spijt me, ik wist niet dat dit uw den was." Hij liet zijn oortjes wat hangen en keek naar zijn pootjes. Het was kinda de waarheid, toch? Misschien zou hem dat uit de problemen helpen.

Nerveus bleef de jonge kater staan, terwijl zijn vacht nog een beetje nadroop van het water waarin hij was gevallen. Niet veel meer, want hij had het immers zojuist even snel uitgeschud. Zijn ogen werden iets groter toen de kater hem een vraag stelde. Oei. Wat dacht hij dan wel dat deze cave was? Daar had hij eigenlijk nog niet over nagedacht. Voor hem was het gewoon en nieuw, cool gedeelte van de cave geweest, die hij nog niet eerder had gezien, en hij was bezig geweest met het te ontdekken, toen hij opeens was uitgegleden en in het water was gevallen. Eh. Zijn amberen kijkers lieten de blik van de Healer los en gleden kort door de prachtige cave heen. Oh! Hij had een idee! "De poort naar de Tribe of Endless Hunting!" Sprak hij, grappend natuurlijk. Maar toen besefte hij dat Skyteller zijn grap misschien niet zou waarderen; hij was namelijk ook al best oud - althans voor Tiger dan - en had vast genoeg katten in de Tribe of Endless Hunting zitten die hij mistte. Hij moest zich dus snel herpakken en zijn fout goedmaken! "Ik bedoel.. deze plek lijkt best.. uh.. heilig." Ja, heilig was het goede woord. Misschien. "Alsof hier Elders naartoe komen om te praten met hun.. voorouders." Overleden famillie, vrienden, wie dan ook. Ja, dat was een goed antwoord.

De poort naar de Tribe of Endless Hunting; het was natuurlijk een grapje geweest van Tiger zijn kant, maar ergens, diep van binnen, zou hij het nog best vet vinden als er echt een poort zou bestaan tussen het rijk van de levenden en het rijk van de doden. Helaas voor de kitten bestond zoiets niet, want Skyteller vertelde hem dat de Tribe niet direct sprak met hun voorouders. De kitten knikte en luisterde aandachtig. Wanneer iemand hem dingen vertelde waar hij nog geen weet van had, werd de kitten altijd opeens heel rustig en luisterde hij alsof zijn leven er vanaf hing. Hij vond het leuk om nieuwe dingen te leren en hoe Skyteller vertelde over die mysterieuze 'tekens' die de Tribe of Endless Hunting naar hen stuurde om  hun wijsheden met de Tribe te delen, fascineerde de kitten. Wow. Een druppeltje water viel in de verte op de grond, waardoor hij even opkeek. Zou in alles een geheim teken zitten van de dode Tribe katten? "Tekens?" Reageerde hij dan maar. "U bent dus nog nooit in de Tribe of Endless Hunting geweest?" Hij had altijd gedacht dat Skyteller gewoon wanneer hij wilde daarheen kon. Om te praten met zijn voorouders, misschien wel. De vraag die zijn Healer hem vroeg, zorgde er echter voor dat de kitten even diep moest nadenken. Zou hij daarheen willen? Ja, waarom ook niet? "Ja, meneer!" Zei hij dan maar enthousiast, maar een bedenkelijke gloed verscheen in zijn amberen ogen. "Zolang in terug kan!" Hij glimlachte wat. "Ik wil graag nog dingen leren voordat ik daar officieel heen moet!" Ja, hij was nog lang niet klaar om deze plek in te ruilen voor de Tribe of Endless Hunting. Maar toch, als hij de kans kreeg om er eventjes naartoe te gaan.. ja, dan zou hij dat doen. "Mijn ouders leven in de Tribe of Endless Hunting, ik zou ze graag ooit willen ontmoeten." Ooit. Dat kon nog heel lang duren, maar dat maakte de kitten niet helemaal uit. Hij werd niet verdrietig wanneer hij over zijn ouders sprak, waarom zou hij? Hij had ze nooit echt gekend, nog nooit gezien, dus er was niet echt iets wat de kitten kon missen. Op wellicht een vader en een moederfiguur na, maar gelukkig had hij daar zijn pleegmoeder voor.