I'm an APPRENTICE now!

De blik in haar amberen ogen was trots als ze om zich heen keek, opgekruld in haar eigen nest; voor de allereerste keer. Haar pleegmoeder lag een eindje verder en haar grijns werd alleen maar groter als ze haar zag liggen. Ze zou nooit meer van haar afhankelijk zijn! Nu was ze een apprentice, en daarna zou ze warrior worden, en daarna - deputy en leader. Tenminste, als het van haar afhing. Dan zou ze Leopardstar heten; Leopardstar van Windclan. Met Lightbringer als haar deputy, of misschien Crowfur, maar die was dan misschien al te oud. Want dat waren de enige twee katten die ze op dit moment genoeg af kon.

+Burnetkit eerst c:

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Ze keek even op, een blik vol argwaan. Ze had het niet leuk gevonden dat ze nog niks mocht doen en meteen door een of andere windclanner in haar nest was gepleurd toen ze naar buiten probeerde te gaan. Sissend had ze even geroepen naar de ander, maar ze had zichzelf na een halve zin ingehouden en afgekapt met een zachte verontschuldiging. Niet dat ze het meende, maar die kat was gewoon een irritant stuk ongeluk, ze verdiende niet anders behandelt te worden. Toen deze dan ook was verdwenen sprong ze recht en trippelde ze naar de eerste de beste kat die ze zag. "Yo," sprak ze koeltjes tegen de gevlekte pels.

-Vind plaats voor der ongevalletje

Respect was onbestaande in haar kopje. Ze was nu nog koppig hooghartig, niet zo haatdragend als dat ze ooit zou worden. Met een kalme uitdrukking keek ze dan ook naar de poes die o zoveel aandacht aan haar pels besteedde. Ze wist niet goed wat ze ervan moest denken, ze vond het een beetje te overdreven als ze heel eerlijk was. Ze was zelfs een heel lelijke kat, hopelijk zag dat mens dat in voordat ze ermee ging rond pronken. De ander begroette haar en het jong neeg haar kop wat om even glimlachend naar haar te kijken. "Dus, zin om iets met me te doen please?" vroeg ze kalm, maar er zat meer achter, zoals alles bij Burnet wel het geval was.

Een halve schouderophaal liet het kleine poesje even grijnzen. Met haar plompe lijf draaide ze zich wat en probeerde stabiliteit te zoeken op haar poten. Even schudde ze deze uit, waarna ze kalm naar voren begon te trippelen. Vervolgens zwiepte ze even met haar staart waarna ze omkeek naar het lelijke mormel dat hoge waarde in zichzelf zag, gewoon belachelijk om daar aan te denken tho, maar aan de ene kant ook niet haar probleem dus meh. "Please come with me~" had ze dan ook gezegd met een lach. Maar man, wat wilde ze dat domme katje even een mep verkopen en afsnauwen. Wat een rotmormel was ze, daar wilde niemand toch mee omgaan?