Like how a single art can make a heart open.

Butterpact opende zijn kaken in een geeuw terwijl hij naar het licht keek dat de den binnen sijpelde. Hij had eigenlijk echt geen zin om wat te gaan doen vandaag, maar hij wist dat er gejaagd moest worden en dat er water gehaald moest worden. Gelukkig zat hun Clan nog redelijk goed met al het water. Hij vroeg zich sarcastisch af hoe lang het zou duren voordat de Clans bij hun aan kwamen kloppen omdat zijzelf te weinig drinken hadden. Hij had echt geen zin om het dierbare water van hun te delen met een Clan die niet voor zichzelf konden zorgen. Ze waren altijd zo arrogant, dus dan moesten ze nu zelf ook vooruit kunnen. De tom gaf een lik over zijn pels en zorgde dat het er fatsoenlijk uitzag waarna hij naar buiten kwam. Hij knipperde zijn ogen tegen het felle licht, maar zoals verwacht lag er geen sneeuw en was er geen sein dat er regen gevallen was. Hij had dan ook niets anders verwacht. De tom keek naar de fresh-kill pile en pakte er een magere muis vanaf. Deze at hij snel op waarna hij langs zijn lippen likte en vervolgens het territory inging. Even twijfelde of hij Shadowpaw moest gaan halen, maar zo te zien was het nog erg vroeg en bovendien had de she-cat haar slaap wel even nodig. Hij wilde binnenkort de vechttechnieken eens flink beoefenen en dan zou ze al haar kracht kunnen gebruiken. Eenmaal buiten het camp zijnde opende hij zijn bek zodat hij de prooigeuren in kon drinken. Hij rook vaag de geur van muis en dook in een sluiphouding. Hij sloop naar voren en opende zijn bek om de geur te bepalen. De muis zat schijnbaar onder een struik en Butterpact liet een kreet ontsnappen. De muis kwam paniekerig naar buiten gerend en Butterpact kon hem nog maar net neerslaan met zijn poot. Tevreden zijnde begroef hij de muis zodat hij deze later op kon gaan halen en trippelde in de richting van de Highlands. Hij besloot om op één van de rotsen te gaan staan zodat hij een beter overzicht had. Hierdoor zag hij een kat zijn richting op komen. Butterpact trok met zijn oortje, maar wachtte af totdat de kat vlak voor zijn neus zou staan.

Butterpact’s gele ogen bleven hangen op de she-cat toen ze hem naderde. In eerste instantie dacht hij dat ze zich zou omdraaien als ze hem zag. Speakeasy stond er nu niet bepaald om bekend dat ze echt veel contact had met haar Clanmates. Hij stond daar eerst ook bekend om en ook om zijn arrogante attitude, maar dat begon ook steeds meer en meer te verminderen. Het had zijn hoogtepunt bereikt vlak nadat Luvon oftewel Criedwolves zijn moeder had aangevallen en had geprobeerd RiverClan over te nemen als de nieuwe deputy. Nu hij zijn eigen apprentice had – en met zijn neus op het feit was gewezen dat hij soms té arrogant kon zijn naar zijn Clanmates door Butterstar die dat niet letterlijk had gezegd tegen hem, maar het wel had laten merken in haar gedrag – begon de arrogantie wat af te nemen en leek hij meer een trotse RiverClanner. De tom grinnikte toen ze haar woorden sprak. ‘Het licht dat de den binnenkwam en het feit dat ik geen zin meer had in slapen,’ gaf hij toe. ‘En natuurlijk mijn rommelende maag en de lege fresh-kill pile die me beiden een subtiele hint gaven dat er gejaagd moest worden.’ Hij rolde met zijn ogen naar de she-cat omdat het natuurlijk allesbehalve subtiel was geweest. ‘En wat brengt jou uit je nest? Kun je weer eens niet goed slapen? In de apprentices’ den klaagden ze ook altijd dat je zo snel wakker werd.’ Hij knipoogde plagerig naar de she-cat. Ze zou een leuke kat zijn om naast Breakingpoint te leggen. Zijn broer zou na verloop van tijd echt zo gek van haar worden dat hij Butterstar waarschijnlijk zou gaan smeken om hem oftewel terug te laten gaan naar de apprentices’ den – hij zag zijn broer daar nog wel voor aan – of naar de elders’ den.

Niet bepaald onder de indruk zijnde trok Butterpact met zijn oortje. Hij rolde met zijn ogen toen ze hem een knipoogje gaf. Hij was dan ook echt een ladykiller. Alle she-cats in de Clan wilden hem. Dus niet. Hij was er vrij zeker van dat hij al meer she-cats in zijn leven had weggejaagd dan een elder ooit voor elkaar had kunnen krijgen. Maar hé, hij kon er toch niets aan doen dat hij een attitude had? De meeste katten vonden dat juist wel leuk. Dat de katten in zijn Clan nu zo kleinzerig waren… Haha. Ja, totdat hij op een dag een kat zou komen met net zo’n attitude als hijzelf. Hij was er vrij zeker van dat hij zich er dan kapot aan zou ergeren. Meestal kon je de negatieve eigenschappen van jezelf in een ander juist helemaal niet appreciëren. Nee, hij was er vrij zeker van dat hij er gek van zou worden als hij een kat met een behoorlijke attitude tegen zou komen. Bij het gedeelte over zijn broertje keek hij haar wat twijfelend aan. In elk ander geval zou hij ingestemd hebben, maar iets in zich wilde zijn broertje verdedigen. Hij keurde het niet bepaald goed als een andere kat vervelend over hem sprak; hij vond dat alleen hijzelf dat mocht. En bovendien kwamen ze uit hetzelfde nestje. Hij was een goede kat en zijn broer zou een goede kat worden als hij maar moeite deed. En dus stak hij zijn kopje lichtelijk arrogant in de lucht. ‘Dat hij het niet al te vaak toont wil niet zeggen dat hij geen potentie heeft. Hij moet er gewoon zin in hebben om het te laten zien, maar ik weet zeker dat hij veel dingen goed kan als hij er zijn best voor doet. Hij heeft het immers voor elkaar gekregen om warrior te worden.’ Dat dat één moon later was dan de meeste apprentices van hun leeftijd – waaronder hijzelf – hield hij erbuiten. ‘En al kan hij sommige dingen niet dan ben ik er vrij zeker van dat hij weer andere dingen goed kan waar anderen dan weer niet goed in zijn. En zo hebben we allemaal wel iets.’