Can I trust you? [TAAK/THORA/NYRA]

Nyra had zich de afgelopen moons volledig gegeven. Ze had het niet makkelijk gehad, had moeten werken om te geraken waar ze nu stond, maar het was haar wel gelukt. Sinds de verdwijning van haar twee zusje was het echter stil geworden. Pyra was alleen maar met zichzelf bezig, Chawl was ook druk geweest met zijn trainingen. Nyra zuchtte even en liet haar blik naar de poes gaan die wat verder van haar af zat. De Thunderclan poes die overgestapt was naar de Elite. Ze wist niet goed wat ze van deze poes moest denken. Toch liet ze haar in haar buurt rondlopen. Ze kende haar niet tot amper, maar met wie zou ze anders moeten omgaan? Toen Shark plots voor hun neus stond en hen een taak gaf, samen, stond ze snel recht. Haar oren stonden oplettend naar voren. Thunderclan territorium. Dat wist ze liggen! Even ging haar blik naar Thora. Zij had het voordeel dat ze het gebied kende. Wilde Shark haar testen of juist Thora? Nyra keek terug naar de Commander en knikte als teken dat ze het begrepen had. Ze keek naar Thora en trok met haar oortje. "Kom dan," mauwde ze en duwde zich meteen recht, waarna ze richting Thunderclan territorium liep.

Thora was nog druk bezig met haar plek vinden in de Elite. Ja, ze voelde zich thuis, beter hier. Toch leken katten dit niet te zien en haar niet volledig te vertrouwen, of gewoon helemaal niet. Thora begreep het wel, al begon ze nu naar twee moons er toch wel wat geïrriteerd door te raken. Ze hield zich echter sterk, hield haar kop hoog, die tevens hoger stond dan ooit te voren. Ze zag er door al die trainingen met Hellhound nu een stuk zekerder en zelfs sterker uit. Niet meer dat slappe poesje van elf moons die de Elite binnen was gekomen. Vermagerd door het leven als een rogue. Volle haat op het leven en op de rand van een depressie. Die tijd was voorbij en nu had ze doelen voor ogen. De elite moest haar gaan vertrouwen, omdat ze dat wilde, omdat ze één van hun wilde zijn. Ze wilde sterker en beter worden, ze wilde ooit haar zus, Firedance, voor ogen kunnen zien zonder er een graatje bij te voelen en haar zonder pardon aan kunnen vallen, misschien zelfs doden. Thora gaf haar oor nog een laatste poetsbeurt met haar voorpoot en keek vervolgens op naar Nyra waarbij ze in de buurt zat. Ze hadden nauwelijks woorden gewisseld, maar dat hoefde ook niet. Thora keek op, volledig gewend geraakt aan haar nieuwe naam, toen Shark die uitsprak. Ook Thora stond snel recht en nam de taak in zich op. Jagen voor de Queens en kittens, klonk als een typische clan taak. Het feit dat het in Thunderclan territorium was zorgde er voor dat er toch een lachje uit haar bek ontsnapte. Ze moest zich er van weerhouden om op een sarcastische toon te vragen of dit een test was of iets dergelijks. Want natuurlijk was dit een test, een test om haar loyaliteit te pijlen. Ze zou eens laten zien. Twee prooien vangen leek Thora niet eens een moeilijke taak, al was het Thunderclan territorium nog zo goed als een ravage en zou het lastig zijn om fatsoenlijke prooien te vinden. Thora knikte naar Shark en volgde Nyra toen ze tegen haar zei te moeten komen. Die blik die Shark op haar had gericht was haar niet ontgaan, maar ze had ook niks laten blijken, ja misschien was dat lachje hem opgevallen, misschien ook niet. Ze lachte hem niet uit, maar het feit dat ze nog steeds als 'die Thunderclanner' werd gezien. Hoe lang ging het duren voor dat voorbij was? "Ben je een beetje goed in bos-jagen?" Vroeg Thora vervolgens aan Nyra. Nyra mocht haar kop er afbijten, haar vraag negeren, of gewoon sociaal reageren, dat zag ze vanzelf wel. Thora kon echter begrijpen dat Nyra er misschien nog enige moeite mee zou hebben omdat ze misschien toch nog het twoleg gebied meer gewend was dan het bos zelf.

Nyra had zich al omgedraaid en Thora was al snel achter haar aangekomen. Haar mentor, Shark was ook nog achter hen aangelopen om hen nog laatste instructies te geven. Het was echter Thora die als eerste sprak en haar vroeg of ze goed was in het jagen in het bos. Ze trok even met haar oortje. Er waren niet veel katten die haar zo...gewoon aanspraken. Vaak was het op een harde manier. Haar antwoord liet dan ook even op zich wachten. "Ik kan het wel goed, maar in de stad jagen was gemakkelijker. Daar kon je je prooi in een hoek jagen." mauwde de poes als antwoord. In een bos waren namelijk geen hoeken, het was één open terrein.  Ze reageerde op een manier waarop de andere poes ook tegen haar had gesproken. Shark, die ondertussen voor hen was komen lopen, sprak over een rogue groep die een tijdje geleden hier was gevonden en over andere mogelijke katten in het territorium die hier konden rondzwerven. Toen hij sprak over ex-Elite katten, trok ze even met haar staart en fronste ze kort. De frons verdween al snel toen ze Shark streng hun kant op zag kijken. Bij deze kwestie voelde ze zich bijna persoonlijk aangesproken. Haar twee zusjes hadden eerder namelijk de Elite verlaten, iets wat niemand wist. Voor de rest van de Elite waren ze namelijk dood. Omdat Shark het aanhaalde, kon ze toch niet laten om hier even aan te denken. Ze slikte even, maar keek met een vastberaden blik naar de Commander. Nyra draaide haar kopje naar Thora toe. Zij zou haar rondleiden en bijstaan in dit nieuwe gebied, iets waar Nyra wel naar uitkeek. Toch vroeg ze zich af of haar mentor met hen mee zou gaan of hen stiekem zou achtervolgen. Ze deed dit liever wat op haar gemak. De afgelopen dagen waren al druk genoeg geweest.

Thora luisterde naar de woorden van Nyra terwijl ze doorliepen. "Jagen in twoleg gebied klinkt dan een stuk makkelijker," merkte ze op. Ja, waarom zo hard en gemeen praten tegen elkaar, terwijl er niks mis is met een fatsoenlijk gesprek? Thora vond dat hard en gemeen zijn tegen haar eigen groepsgenoten nogal belachelijk. Respect, prima, maar elkaar afsnauwen? Daarmee werd je écht niet beter dan de ander. Nog voor Thora op Nyra kon reageren, kwam Shark naar voren en sprak over rogues, achtergebleven clankatten en ex-Elite katten. Thora neeg haar kop. "Begrepen, Shark," sprak Thora rustig. Zie, respect. Toen sprak Shark direct tegen haar. Thora keek de commander recht aan en luisterde naar zijn opdracht, waarna ze knikte. Ergens deed het haar goed dat zij hier nu een soort-van de leiding had. Ergens irriteerde het haar ook dat ze nu haar Thunderclan eigenschappen in moest gaan zetten, terwijl ze juist zo graag van alles wat met Thunderclan te maken had af wilde. Maar goed, zo makkelijk ging dat dus niet. "Komt goed," reageerde ze daarom ook vastberaden op de woorden van Shark. Ze zou haar nieuwe thuis niet teleurstellen. Thora was niet van plan om een ex-Elite te worden. De flame-point wende zich tot Nyra. "De meest voorkomende prooidieren hier zijn muizen en eekhoorns, maar ook gevogelte zoals lijsters en mussen," begon Thora. "Hier is het belangrijk dat je licht voortbeweegt, zodat je niet gehoord word, verder is het belangrijk om op de windrichting te letten, zodat je niet geroken word en ondertussen op de grond te letten zodat je niet perrongeluk een takje breekt," sprak ze. "Ik denk dat ik er vanuit kan gaan dat je de jachthouding verder wel beheerst?" Thora hoopte niet dat ze ook nog eens de jachthouding voor moest gaan doen. Want die was, dacht ze, vrij algemeen. Ja, hoe je een vogel en een muis het beste kon vangen, uiteindelijk, verschilde wel. Maar voor een vogel sprong je meer de lucht in en voor een muis meer als een soort duik. Bij een eekhoorn moest je sneller reageren dan bij een muis en boom jagen was ze nu echt niet van plan. Dus de eekhoorns in de bomen hadden geluk.

Nyra had haar kopje naar Thora gedraaid, die een uitleg deed terwijl ze nog wat verder liepen. Shark was ze verder uit het oog verloren. Haar aandacht ging namelijk naar de andere poes. Ze knikte kort op wat ze allemaal zei en haalde kort haar mondhoek op toen ze vroeg of ze de jachthoudingen verder wel beheerste. Natuurlijk! Ze kwamen aan bij enkele zandheuvels. Nyra hield halt aan de zijkant van de open ruimte en liet haar blik even naar Thora gaan. "Ieders een kant?" stelde de poes voor aan de ander en liet haar blik observerend over het gebied gaan. De zandvlakte was omringt door struiken en was eigenlijk een perfecte plek om vechttrainingen te houden. Er was namelijk plek genoeg, maar ook genoeg beschutting zodat niet iedereen je kon zien. Het puntje van haar staart begon heen en weer te wiebelen toen er een eekhoorn onder enkele struiken verscheen. Nyra kort trok met haar oortje om Thora's aandacht op het beestje te richten. Zij zaten half verscholen achter een hoop zand, dus het prooidier had hen nog niet gezien.

De twee young-ones kwamen aan bij de Sandy Hollow. Een plek waar ook Thora wel getraind was als Thunderclan apprentice. Hier zei ze echter niks over, want wat deed het er toe dat zij hier getraind had als Thunderclan apprentice. Dat was juist was ze achter zich wilde laten, dat zij een Thunderclan kat was geweest. Aan Nyra's glimlachje maakte Thora op dat ze inderdaad gelijk had wat haar jacht houding betrof. Mooi, dan kon het spel beginnen. Nyra stelde voor om ieder een kant te nemen. "Een prooi insluiten is inderdaad een goede tactiek om hier in het woud toe te passen," reageerde Thora waarbij ze grijnsde en links van de Sandy Hollow ging. Op het moment dat Nyra de eekhoorn opmerkte, merkte Thora deze ook op. Nyra was nu rechts van de eekhoorn en Thora links. Thora sloop dichter naar het beestje toe en wenkte Nyra om het zelfde te doen. Als ze allebei dichterbij slopen, kon de één de eerste poging doen deze te vangen en de ander functioneren als een soort back-up. Aangezien de geur van de eekhoorn in de richting van Thora blies, was het aan Nyra om poging één te doen, aangezien de eekhoorn dan in de richting van Thora zou vluchten.

Nyra, die een eindje verder was gaan zitten, hield haar staart nu stil. Eekhoorns waren snel en ze wilde niet dat het beestje haar al van tevoren kon horen of zien. Haar kopje had ze laten zakken toen Thora een teken naar haar deed. Zij zou de eerste poging moeten wagen. In het bos jagen was niet niets en het was één van de moeilijkste aanpassingen geweest nadat ze hun kamp hadden verplaatst. Vechten was niet anders, maar jagen was nu eenmaal moeilijker. Dan gold evengoed voor een kat, die het jagen in een bos gewoon was, die naar de stad trok. Nyra kende namelijk elke vluchtweg in de steegjes, waar een boskat niets van af zou weten. Riolen, openingen in een tuin, die voor een buitenstaander niet te zien waren enzovoort. Ze was ondertussen oud genoeg om op kennis meteen toe te passen. Zo hield ze rekening met wat Thora haar net verteld had. Toen de eekhoorn haar richting uitkeek, sloeg ze meteen toe. Het was nu of nooit. Met haar poot wist ze de staart van de eekhoorn te pakken te krijgen, maar nog voor ze de eekhoorn dodelijk vast kon pakken, schoof de staart tussen haar nagels door. Het beestje liep bijna de verkeerde kant op en met nog een snelle laatste klop tegen het beestje liep de eekhoorn, wat wankelend om zijn evenwicht te bewaren, recht op Thora af. Nyra was wat door haar poten gezakt, klaar om naar voren te schieten, moest de prooi nog ontsnappen.

Thora vroeg zich af of Shark hun nu ook nauwlettend in de gaten aan het houden was. Ze vroeg zich af wat Shark vond van haar tactiek en het samenwerken met Nyra. Was ze te bazig? Kwam ze nu teveel over als een boskat? Of maakte het allemaal niks uit en hoefde ze zich niet druk te maken? Ze besloot van het laatste uit te gaan. Als ze iets fout deed, zou ze het wel terug krijgen in een terug koppeling. Nu waren haar felblauwe ogen echter gebrand op het eekhoorntje die zij samen met Nyra had ingesloten. Nyra sloeg toe, zoals het plan was en wist het eekhoorntje vast te pinnen bij zijn staart. Het gepiep van de eekhoorn zorgde er voor dat er een rilling door haar ruggengraat heen ging. Ja dat was ze Nyra vergeten te zeggen, dat je het beest zo snel mogelijk moest doden, want anders zou het geschreeuw al het andere prooi verjagen. Het eekhoorntje ontsnapte en ging bijna de verkeerde kant op, waar Thora zich al op voorbereidde, echter sloeg Nyra de eekhoorn in haar richting en wist Thora zo het beest soepel te vangen. Ze klemde haar klauwen om het lijfje en drukte meteen haar kaken om het nekje om deze vervolgens met een stevige beet te breken. De eekhoorn had nog nauwelijks kans gehad om te krijsen. "Niet slecht," complimenteerde ze Nyra, zich later afvragend of Nyra zoiets op prijs kon stellen. Thora maakte zich er niet druk om en besloot de volgende les te geven. "In het woud zijn prooidieren niet gewend aan veel geluid, het gekrijs en gepiep van een prooidier alarmeert de andere prooidieren dan ook, waardoor die vluchten," vertelde ze. "Maar dat had ik je eerder moeten vertellen," vervolgde ze. Verder ging het wel aardig. Ze grijnsde en bekeek hun prooi. De eekhoorn kon zeker twee katten voeden. Een mooie vangst. "Dus probeer je direct op de nek van het prooidier te werpen en verder heb ik nergens iets op aan te merken," miauwde ze.

Nyra ademde wat sneller door de korte inspanning en glimlachte opgewekt toen Thora de eekhoorn te pakken had gekregen. Dit was de eerste eekhoorn waarmee ze in contact was gekomen. In de stad waren er namelijk geen eekhoorns om op te jagen. Daar was het meestal iets anders dat in overvloed aanwezig was. Daarom was Nyra al heel blij dat ze de eekhoorn kort vast had om hem daarna naar de juiste kant te slagen. Haar oortjes richtte ze naar voren bij wat Thora zij en Nyra knikte dan ook kort als teken dat ze het begrepen had. Toen Shark achter hen verscheen, draaide ze zich meteen om. Ze was helemaal vergeten dat haar mentor hen gevolgd was. Haar opgewekte blik verdween bij wat de kater te zeggen had. Het leek wel alsof ze net niets gedaan had. Ze trok kort haar lip op van ergernis. Nog een lange weg voor ze member kon worden, had hij dat nu echt gezegd? Ze klemde haar kaken op elkaar en hield verder haar mond. Haar blik sprak verder wel boekdelen en het zou haar niet verbazen dat er iets op gezegd werd, maar voor dat kon gebeuren, draaide ze zich stroef om , om haar opdracht af te werken. Normaal zou ze niet zo openlijk haar ergernis tonen, maar het nieuws van de dood van haar zussen, was harder aangekomen dan dat ze zelf gewild had. En dat had hier waarschijnlijk wel iets mee te maken. Ze zorgde dat haar tempo wat hoger lag dan normaal, weg van Shark en Thora, al ging ze ervan uit dat de twee haar zouden volgen. Haar doel was momenteel de grens van het Twoleg gebied. Dat was haar jacht gebied, daar was ze een pro in het jagen. Daar stond de Elite toch voor bekend? Waarom wilde Claw en Shark toch zo graag boskatten van hen maken? Ze zwierde stevig met haar staart en liep stroef verder, haar frustraties onder controle proberen te krijgen.

Thora hield een masker op toen Shark tegen hun sprak na het gevangen te hebben van de eekhoorn. Ze liet ook niet blijken dat ze de goedkeuring van Shark apprecieerde, dat voelde namelijk niet eerlijk naar Nyra toe. Daarbij had ze er sowieso geen behoefte aan om enige dankbaarheid te tonen. Thora wist dat ze goed zat en wist dat ze goed jagen kon. Ook wist ze dat deze behandeling van Shark naar Nyra niets meer dan normaal was voor Elite katten en Thora was het ook gewoon met de hardheid eens, ook al zorgde het ergens ook voor een steek. Door dit soort commentaren behoorde een extra drive te krijgen om nog harder je best te doen. Pas bij de opdracht zag je weer iets in de ogen van Thora en dat was interesse. Ze knikte bij de woorden van Shark. Dat was duidelijk, Nyra moest de prooi op eigen houtje vangen, de prooi moest minstens zo groot zijn en Thora mocht alleen aanwijzingen geven. Bij de laatste woorden richtte ze haar ijsblauwe blik op Nyra. "Die prooi ga je dus vangen," sprak ze en de ogen van Thora begonnen weer te sprankelen. Ze sprong op en ging achter Nyra aan toen ze in beweging kwam. Echter ging Nyra een stuk sneller en meteen hard Thora door waar ze heen ging. "Nyra, we blijven hier in het bos," sprak Thora duidelijk. Thora versnelde haar pas en meteen had ze een goed plan. "We gaan naar de Snakerocks en daar gaan we een flinke adder vangen. Die zijn voedzaam en het zal zeker indruk maken," daarbij waren ze makkelijker, minder snel en luid dan eekhoorns, maar wel weer een stuk gevaarlijker. ""Bij het vangen van een adder bijt je direct de kop kapot, dus je moet wel snel zijn," informeerde Thora. Ze sloeg af en hoopte dat Nyra haar volgde naar de Snakerocks. Ook hoopte ze dat Nyra hier een soort uitdaging in kon vinden. Thunderclanners zelf hadden een hekel aan de Snakerocks, Thora niet.

OOC: We mochten weer op eigen houtje door posten tot ze de volgende prooi gevangen hebben.

Nyra trok even met haar oortje bij wat Thora zei. Ze besliste voet bij stuk dat ze in een bos bleven, waardoor ze toch even fronste. Ze wilde eigenlijk liever in de stad gaan jagen, in de welbekende steegjes. Ondanks dat ze dat liever had, ging ze toch zonder tegenspreken mee met de andere poes. Ze had gelijk, maar dat zou ze zelf niet luidop zeggen. In stilte liep ze achter de poes aan. Even keek ze toch achterom, twijfelend of ze misschien toch nog de andere kant uit zou lopen.

Ondertussen waren ze aangekomen bij de Snakerocks en het duurde niet lang voordat er een adder gespot werd. Hij zat recht in het zicht op een warme rots, die verwarmd was geweest door de zon. Daarom de naam van deze rotsen.

Er ging zeker een sterk gevoel van voldoening door haar heen toen Nyra haar gewoon volgde en niet tegensprak. Was het dan zo makkelijk om te leiding te nemen. Thora liet echter niet zien, bijna niet zien, dat ze het fijn vond dat Nyra naar haar luisterde. De houding van Thora werd namelijk wel iets sterker, rechter, fier. Subtiel.
De twee, bijna de zelfde poezen qua uiterlijk, kwamen aan bij de Snakerocks. Hier spotten zowel Nyra als Thora de adder die op een door de zon verwarmde rots lag. Thora's blik gleed van de adder naar Nyra, waarna ze subtiel knikte. Uitleg had Thora gegeven. "Die is geschikt, denk goed aan wat ik heb gezegd," sprak Thora. Zelf nam ze plaats om, als het nodig was, bij te springen. Want een prooi als deze zal ze niet laten schieten. Dat zat in haar instinct. Slangen waren niet het lekkerst, vooral omdat ze taai waren, maar het vlees zelf smaakte naar duif en dat was niet geheel verkeerd. Het was vooral een indrukwekkende prooi, een prooi die niet makkelijk was om te vangen en zelfs een beetje gevaarlijk. "Zorg er voor dat je niet zelf gebeten wordt," sprak Thora nog even, waarbij ze lichtjes grijnsde waarbij het wit van haar tanden even tevoorschijn kwam.