You fall down

Het begon te schemeren, maar ondanks de koele berglucht was het nog steeds aangenaam. Dit waren echter dingen die Raptorecho niks boeide. Het weer, de omgeving, bloemetjes en bijtjes, wat kon het hem allemaal schelen? Het prachtige uitzicht die de Vulture's drop aan hem gaf boeide hem ook geen haar. Het gaf hem echter wel inspiratie. Want hoe zou het voor hem voelen om iemand hier vanaf te duwen. Eens geen nek door bijten, maar luisteren naar het gegil van een vallende kat. Raptorecho strekte zijn brede lichaam uit en ging liggen terwijl hij luisterde naar zijn omgeving, wachtend op het geluid van een naderende kat, zijn doelwit. Moest die kat echter wel geschikt zijn, hij wilde zeker weten dat hij die kat van de Vulture's Drop zou vallen, zonder kans van falen.

Spottedflake, anderen met toestemming.

De gevlekte kattin had haar weg naar de Vulture's Drop gemaakt. Puur omdat ze had gedacht dat ze hier een konijn kon vangen. Pure bullshit, natuurlijk. Zelfs als het wel waar was dat hier een muisje durfde te lopen zou een roofvogel het al gepakt hebben. Haar blauwe ogen keken op naar de lucht. Het was wat bewolkt, met wat wind. Niet zo'n veilige plaats, voorspelbaar. Maar wie kon het haar wijsmaken? Ze was een koppig iemand, en ze was hier eerlijk gezegd nooit geweest dankzij haar hoogtevrees. Maar ze had zoveel verhalen hier gehoord dat ze het zelf wou meemaken. Het uitzicht was... Oké. Het zou beter geweest zijn als het niet zo verdomme winderig was. Haar vacht tintelde even van de plotselinge bries maar al snel ving ze de geur op van nog een WindClanner. Raptorecho. Met een ruk keek ze naar de richting van de grijze kater. Raar, ze had hem eerst nog niet kunnen opmerken.

Het was Spottedlake die hem kwam vergezellen. Raptorecho vermande zich en kwam rustig overeind en keek verolgens vriendelijk naar de poes die hem benaderde. "Het is nogal gevaarlijk om hier nu te zijn, Spottedlake," sprak Raptorecho rustig en vriendelijk en wenkte haar vervolgens naar hem toe. Een vriendelijk gebaar om naast hem te komen zitten. Ja, hij had zin om deze poes gewoon zo van de Vulture's drop af te duwen, door haar naast hem te krijgen en een gezellig momentje met hem te gunnen voor ze haar dood tegemoet zou gaan. Raptorecho zat vrij dicht, niet te dicht, bij de afdaling. De wind speelde met zijn dikke vacht waardoor deze alle kanten op dansten. Zijn ogen stonden neutraal en er was vrijwel niks aan hem te zien dat hij zin had om een moord te plegen.

De kattin zwiepte even met haar staart voordat ze even wegkeek naar het uitzicht dat de Vulture's Drop haar gaf. "Het is nogal gevaarlijk om hier nu te zijn, Spottedlake," kwam de stem van de kater. Waardoor ze haar kop weer naar hem toe richtte om vervolgens te zien hoe hij haar dichterbij probeerde te wenken. De calico trok een wenkbrauw op voordat ze naar hem toe liep om naast hem te gaan zitten. "Niet te dicht bij de rand." Miauwde ze vervolgens. Alsof het haar wat kon schelen waar hij zou belanden. "Water is ook geen pretje als je hier vanaf zou vallen." Voegde ze eventjes toe voordat ze haar blik weer naar de lucht richtte. Wat plagerij kon geen kwaad.

Hij kreeg het voor elkaar om Spottedflake naast hem te krijgen. Samen genieten van het uitzicht, prachtig. "Waarom niet, als je hier zo naar beneden kijkt zie je hoe hoog we van de grond zijn, fascinerend, niet?" Raptorecho sprak zijn woorden uit alsof hij het oprecht meende. Hij keek zelf even over de rand en vervolgens terug naar Spottedflake. Wat een mooi poesje eigenlijk. Misschien nog wel mooier dan zijn eigen Northdrift. Alleen was Spottedflake natuurlijk totaal niet zijn type. Te zwak. "Water zou je enige redding kunnen zijn," sprak Raptorecho vervolgens met een grijns. "Als je er vanaf zou vallen," voegde hij er aan toe en keek weer terug naar de afgrond.

De kater keek vervolgens over de rand. Waardoor Spottedflake even ongemakkelijk met haar staart zwiepte. Ze wist wel dat ze hoogtevrees had. Maar dat zo'n kat naar beneden keek van een hoge plek alsof het tweede natuur was bracht het niets anders dan kippenvel bij haar op. "Waarom niet, als je hier zo naar beneden kijkt zie je hoe hoog we van de grond zijn, fascinerend, niet?" Vroeg hij vervolgens. Right. Ze was vergeten dat Raptorecho het aan zijn laars zou lappen als hij eraan dacht hiervanaf te vallen. Geen vleermuis, maar een vleerkat. "Water zou je enige redding kunnen zijn. Als je er vanaf zou vallen," zei hij met een grijns. Oh, mysterieus, aren't we? "Ik schat dat vanaf zo'n hoogte het best een groot impact zal geven." Zei ze terug met een schouderophaal. "Water zou net zo hard aanvoelen als grond. Maar vraag het niet aan mij. Het is niet dat ik het ooit zou willen meemaken."