Shadowclan Ceremonie [10-07-'17]

Shadowclan Ceremonie Juli

Nog steeds deelde niet iedereen zijn visie over dat de clans meer samen konden werken nu. Ja, ze zouden weer uit elkaar gaan, en ja, dan zou er sowieso weer strijd komen. Maar de dag van vertrek was nog niet gekomen, en Tall zag hem ook niet meteen in de lucht hangen, dus tot die tijd zou hij alles in zijn macht doen om de clans wat minder vijandig te maken, te beginnen bij zijn eigen. Vandaar ook dat hij ook ditmaal opende met een zin die niet alleen Shadowclanners, maar in principe alle clankatten opriep om eens te luisteren, want ze mochten allemaal zien hoe goed het ging met zijn trotse clan.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen.” Klonk zijn stem weer, voor de tweede keer sinds ze hier waren, ditmaal met goed nieuws erin te horen. Hij wist niet in hoeverre dat goede nieuws, veel nieuwe apprentices en zelfs twee nieuwe warriors, zou aanslaan onder de druk van ander nieuws wat hij moest brengen, maar om nu al op de zaken vooruit te lopen en depressief te doen zag de leider niet zitten. Vandaar zijn gebruikelijke glimlach terwijl iedereen zich verzamelde, en zijn relaxte pose op de steen die door moest gaan voor verhoging.

Ditmaal geen mededelingen, wat bijzonder was. Er gebeurde zoveel, maar blijkbaar was zijn clan ditmaal relatief bespaard gebleven. Vandaar dat hij maar meteen doorging met de apprentices. Dat verdiende vanwege het aanzienlijke aantal een speciale inleiding. “Beste aanwezigen, na maanden van hard aanpoten en proberen mee te komen, is het voor deze bijzondere groep katten eindelijk tijd hun actieve plaats te nemen in de clan, en de rang van apprentice te gaan dragen. Als kittens hebben zij de journey gestart, als apprentice zullen ze hem voortzetten,” Hij keek naar de groep katten die voor hem zat, en begon toen met namen noemen. "Nectarkit, Honeykit, Ghostkit, Beekit, Finchkit, Seaweedkit, kom maar naar voren," Met een grijns keek hij toe hoe een grote groep zich naar voren bewoog. Toch een lichtelijk trots gevoel in zijn borst bij het weten dat iedere kat hier nu kon zien dat Shadowclan met maar liefst zes apprentices werd aangesterkt.

"Nectarkit, Honeykit en Ghostkit,“ Begon hij met de eerste drie katten, ”Jullie hebben de leeftijd van zes maanden bereikt, en zijn nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zullen jullie bekend staan als Nectarpaw, Honeypaw en Ghostpaw, totdat jullie warrior worden.” Hierna keek hij naar de andere drie, ”Beekit, Finchkit en Seaweedkit. Ook jullie hebben de leeftijd van zes maanden bereikt, en zijn nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zullen jullie bekend staan als Beepaw, Finchpaw en Seaweedpaw, totdat jullie warrior worden.” Dat gaf hij even tijd om in te zinken, voor hij verder ging met het verdelen van mentoren. ”Nectarpaw, jij zal getraind worden door Swiftclaw, Honeypaw, jij door Brokenhowl, en Ghostpaw jouw training zal door Leopardspirit gegeven worden. Ikzelf zal de training van Beepaw verzorgen, en Wolfdance zal voor de trainingen van Finchpaw zorgen. De trainingen voor Seaweedpaw zullen door Snakesong gegeven worden." Met een ernstige blik keek de kater rond. ”Mentoren, train jullie apprentices goed, en met blik op de toekomst, aangezien zij die toekomst van de clan zullen zijn,”

Even liet de kater de tijd voor de mentoren en nieuwe apprentices elkaar te zien en ontmoeten, waarbij hij ook zelf hallo ging zeggen aan zijn nieuwe apprentice, met een ondeugende twinkeling in zijn ogen waardoor de kleine meteen wist waar hij aan toe was. Hierna ging hij verder met de nieuwe warriors, want die waren er ook.

“Naast het vreugdevolle nieuws dat zoveel apprentices aan trainingen kunnen beginnen, zijn er ook nog katten in ons midden die hun training afgerond hebben,” Zijn blik gleed naar de desbetreffende katten, en hij wenkte hen naar voren. "Ashpaw, Viperpaw, kom naar voren," Hij sprong van de rots en keek de katten serieus in de ogen. Zeker zijn eigen apprentice, die hij steeds meer had leren apprecieren in de afgelopen tijd. "Ik, Tallshadow, leider van Shadowclan, vraag Starclan neer te kijken op deze apprentices. Zij hebben hard getraind om de warrior code te leren, en ik beveel hen aan bij u om warrior te worden." Zijn blik ging naar de apprentices, "Ashpaw, Viperpaw, beloven jullie plechtig de warrior code na te streven, en de clan te beschermen en verdedigen, zelfs moge het ten koste gaan van je eigen leven?" Tall wachtte op het antwoord van de apprentices, en knikte toen. "Dan, bij de macht van Starclan, geef ik jullie nu je warrior naam. Ashpaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Ashtrail. StarClan eert jouw kennis en vermogen het goede pad te vinden, en wij verwelkomen jou als volwaardige warrior van Shadowclan. Viperpaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Vipercrown, Starclan eert jouw kracht om boven jezelf uit te stijgen en het beste van jezelf te laten zien, en wij verwelkomen ook jou als volwaardige warrior van Shadowclan." Trots keek hij de nieuwe warriors aan, en neeg toen zijn hoofd naar hen, een beetje respect was hier op zijn plaats.

Na deze plechtigheid sprong de kater weer terug de rots op, en moest nog een laatste mededeling doen. Minder leuk dan de voorgaande, en dus neeg hij zijn hoofd om de ernst van de zaak aan te duiden. "Dan rest mij nog een taak, Deerkit, wil jij, voor zover mogelijk, naar voren komen?” Mauwde hij, de kitten zoekende met zijn ogen en er medeleven in tonende. "Door een ernstig ongeval is de achterpoot van Deerkit verbrijzeld, en zal het voor haar onmogelijk zijn warrior te worden, zij zal daarom nu de rang elder op zich nemen en haar clan op andere wijze dienen," Hij keek de clan rond. De kater weigerde hier nog verder te zuchten, omwille van Deer. Zijn medelijden zou voor haar de beproeving er niet makkelijker op maken, en dus stond hij hier als bij ieder ander, maar met een touch persoonlijkheid. “Deerkit, voortaan zal jij door het leven gaan als Deerleg, Shadowclan dankt je voor de eeuwige vrolijkheid die je ons brengt en voor de manen aan service voor de clan. Onthoud dat de ware kracht van een kat niet zit in zijn of haar lichaam, maar in zijn of haar geest,” Zolang ze dat maar wist. Nog steeds was de poes belangrijk voor de clan. Vandaar ook dat de kater van de rots af sprong en zijn hoofd neeg naar de poes. Hierna sprong hij de verhoging weer op, en keek de clan rond.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Waarna hij er weer af sprong – real workout dit – en meteen zijn apprentice opzocht zodat die zich niet verloren voelde. ”Zullen we eerst je nest maken, en daarna gaan trainen?” Mauwde hij die toe, en glimlachte erbij. ”Ik moet  eerst hier kijken of andere katten me nog willen spreken, maar daarna kunnen we bezig,” Want hij moest wel eerlijk en realistisch zijn, hij kon echt niet meteen nu weg. Dat zou tegenover de nieuwe warriors en elder niet netjes zijn.

Lijstje:

Nectarkit schrok wakker toen ze plotseling hoorde dat er een ceremonie aan de gang was. Oh nee, ze had door de oproep geslapen! Het kleine poesje sprong recht, haar vacht piekte alle kanten uit, en racete naar de plek waar alle Shadowclan katten bijeen zaten. Daar ging ze zitten naast Beekit en Honeykit, alsof er niks gebeurt was. Meteen werd haar naam genoemd en ze stapte naar voren, samen met haar zusje. De rood met witte kitten keek even achterom, zoekend naar Waspsting, maar ze zag haar niet in de grote menigte. Haar staartje zwaaide enthousiast heen en weer. Een grote glimlach stond op haar snuitje als ze haar nieuwe naam ontving: Nectarpaw, zo heette ze nu! Wauw, dat klonk stoer. Toen ontving ze haar mentor, Swiftclaw. Oeh, dat was ook een stoere poes, nee? Haar blauwe oogjes keken enthousiast heen en weer, op zoek naar de warrior die haar de volgende zes manen - minstens toch - zou trainen. Toen ze haar gevonden had liep ze op haar af en net iets te enthousiast probeerde ze haar mentor's neusje te tikken, maar ze was klein en zij was groot dus bijzonder makkelijk was dat nog niet - ze moest wel vier keer proberen voor ze er eindelijk tegen was.

Tag: (Beekit/paw, Honeykit/paw, Waspsting) Swiftclaw

Met een trotse blik in haar ogen keek ze naar haar drie kinderen, die nu zij aan zij naar voren stapten om hun apprentice-naam in ontvangst te nemen. Er stond een glimlach op haar gelaat. Hoewel veel queens hun kittens misschien zouden gaan missen, was dit bij haar niet zo. Ze hield ontzettend veel van hen, maar kon ook niet wachten om zich weer volledig op haar warriortaken te kunnen richten. Ze lette goed op wie hun mentoren zouden worden, ze wilde immers de beste training voor hen. Over die van Nectar en Honey was niet veel aan te merken (sterker nog, beiden waren ze kinderen van Innerstar, iets waar ze erg tevreden over was), maar Tallshadow had de training van Bee op zich genomen en dat vond ze toch echt helemaal niks. En ze wist dat hij wist dat zij dit niks vond. Een geërgerde blik nam plaats op haar gezicht, maar ze wist dat ze zich moest inhouden. Bee zou waarschijnlijk hartstikke trots zijn dat hij de leider als mentor had en wie was zij om zijn vreugde te verpesten middenin een ceremonie. Dus bleef ze maar gewoon luisteren, haar gezicht in plooi houdend maar toch duidelijk niet tevreden.
- Als alle kits van Wasp dalijk gepost hebben zal ik reageren dat ze hen feliciteerd aaah <3

Seaweedkit hoorde de oproep, en deed zijn best zijn ongehoorzame vacht een beetje netjes te maken. Hij zou vandaag een apprentice worden. Samen met vijf andere kittens werd hij naar voren geroepen. Eerst kregen Nectarkit, Honeykit en Ghostkit hun nieuwe namen, Nectarpaw, Honeypaw en Ghostpaw. Hij gaf zijn veste vriend even een glimlach voordat hijzelf, samen met Beekit en Finchkit zijn nieuwe naam kreeg. Seaweedpaw, dat was nu zijn naam. Met een trotse blik in zijn zeegroene oogjes wachtte hij tot hun mentors benoemd werden. Hij wachtte in spanning af, hij was helemaal als laatste, natuurlijk. ”Nectarpaw, jij zal getraind worden door Swiftclaw, Honeypaw, jij door Brokenhowl, en Ghostpaw jouw training zal door Leopardspirit gegeven worden. Ikzelf zal de training van Beepaw verzorgen, en Wolfdance zal voor de trainingen van Finchpaw zorgen. De trainingen voor Seaweedpaw zullen door Snakesong gegeven worden." Snakesong. Hij zocht de groep katten af naar zijn mentor. Toen hij haar had gevonden liep hij enthousiast naar haar toe en tikte zijn neusje tegen die van haar.

Ongeduldig wachtte ze op hem. Hij liet zijn kop maar niet zien! Tallstar had de ceremonie al bijeen geroepen! Toen zag ze hem toch, en meteen leek haar hart wel een salto te maken. Ze grinnikte om de plukken haar die alle kanten op stonden. Gespannen luisterde ze naar Tallstar. Wat zou de warriornaam worden van haar lief? Ze stond te popelen om het te horen, maar eerst werd er nog een andere naam opgenoemd, die van Ashpaw, nu Ashtail. Ongeduldig keek ze naar Viper, maar die had haar nog niet gezien. Toen werd toch zijn naam ook opgenoemd, Vipercrown. Prachtig. Hard juichte ze mee met zijn naam, en toen de ceremonie ten einde kwam liep ze als eerste naar hem toe. "Gefeliciteerd!" riep ze hem blij toe en gaf hem een warm kopje onder zijn kin. Ze gaf hem een speelse lik over zijn neus.

Tag: Vipercrown

Het kleintje danste vrolijk naar voren. Ze was helemaal geboend door haar mama. Daar ging ze dus ook naast zitten. Met haar neus in de dikke vacht, rilde ze als een rietje. Ze was wel vrolijk, maar ook een beetje bang. Ze keek op toen ze zijn luide stem hoorde. "Mama," fluisterde ze angstig naar boven kijkend. "Ik wil niet." Ze werd toch echter naar voren geroepen. Haar tred was een beetje langzaam, ze had door de ziekte in haar jonge leventje een spier achterstand. Hopelijk kon ze dit snel weg trainen. Ze ging naast Beekit en Nectarkit staan, want die kende ze goed. Trillend kreeg ze haar nieuwe naam en een kater die ze niet echt kende. Ze stapte naar voren, ging op haar witte teentjes staan en raakte voorzichtig zijn neusje aan. Daarna ging ze snel terug naar mama. "Honeypaw," mompelde ze. Ze moest haar nieuwe naam eens uitproberen. De ceremonie eindigde. Ze stond op, want daarbij moest ze eventjes weg van mama. Ze moest de weide wereld verkennen. Toch? Het klein meisje botste op een warrior. "Morgen gaan we de grenzen verkennen." Begon hij al meteen. Haar ogen werden schoteltjes. "Zorg dat je er bent na zonsopkomst." Ze slikte. "Eh, oké," piepte ze.

Swiftclaw hief haar kop op. Ze was eigenlijk heel veel bezig met zichzelf opkrikken en haar goede vrienden, haar familie, het hielp enorm. De oude Swiftclaw kwam terug. Die felle, sterke poes die zoveel op haar eigen moeder leek qua karakter. Een duidelijke mening, straight to the point, hard. Het koste haar dan ook niet veel tijd om weer terug te gaan naar haar oude ik. Ja, iets waar zij dan wel enorm mee verschilde met haar moeder, was dat Swiftclaw toch een stuk emotioneler aangelegd was. Ze had zichzelf daarom ook voorgenomen om niet meer weg te kwijnen in die emoties maar gewoon door te zetten. Ze stond daarom ook fier op toen Tallshadow de ceremonie bijeen riep. De kans was groot dat zijzelf een apprentice zou krijgen. De kittens die vandaag apprentices zouden worden werden naar voren geroepen. Het waren best een hoop, maar gelukkig waren ze klaar om apprentice te worden. Zij die de journey hadden gestart en overleeft. Als eerste werden Nectarkit, Honeykit en Ghostkit naar voren geroepen en kregen hun apprentice namen. Hierna volgde Beekit, Finchkit en Seaweedkit, die ook hun apprentice namen kregen. Nectarpaw werd genoemd en kreeg haar, Swiftclaw, als mentor. Met geheven kop en sprankelende blauwe ogen stond Swiftclaw op en liep naar Nectarpaw toe. De andere kersverse apprentices kregen ook hun mentoren toegewezen. Na de laatste woorden van Tallshadow knikte Swiftclaw. "Ik zal alles wat ik kan en ken overbrengen op deze jonge apprentice," sprak Swiftclaw plechtig en boog haar kop naar Nectarpaw toe om haar neusje traditioneel aan te raken. Swiftclaw glimlachte warm en nam plaats naar Nectarpaw. Vervolgens werden twee apprentices benoemd tot warrior. Ashpaw en Viperpaw. Ze kregen de namen Ashtrail en Vipercrown en Swiftclaw riep hun namen juichend uit, samen met de rest van de Clan. Helaas was er één kitten die geen apprentice zou worden. Deerkit was verminkt voor het leven en werd verplaatst naar de Elders den. Ze kreeg de naam Deerleg. Hierna was de ceremonie afgelopen. Swiftclaw draaide haar kop naar Nectarpaw toe. "Gefeliciteerd, jonkie," miauwde Swiftclaw met een glimlach. "Geniet eerst maar even van de felicitaties en zoek maar een fijn plekje uit om te gaan slapen de komende periode, dan zoek ik je straks wel op voor je eerste training," sprak Swiftclaw. "We hebben toch nog een hele dag voor ons," voegde ze er aan toe. Toen ving Swiftclaw Brokenhowls blik op en glimlachte ze naar haar oudste broer. Ze lachte bij zijn woorden. "We gaan een leuke tijd tegemoet, of niet, Nectarpaw?" Grinnikte ze en knipoogde vervolgens naar Brokenhowl, als een indirecte antwoord op zijn opmerking. Oh, deze apprentice kon ze wel in toom houden. Brokenhowl had het zusje van Nectarpaw, Honeypaw, toegewezen gekregen en haar andere broer, Leopardspirit had Ghostpaw toegewezen gekregen. Ze zocht met haar blik naar de gevlekte kater, maar vond hem niet direct.

TAG: Nectarpaw, Brokenhowl (Leopardspirit)
OOC: Hier is de training voor Nectarpaw: https://www.warriorcatsnl.com/t33826-lets-start-with-a-walk-t1#768671

De tijd van de ceremonie was aangebroken en het brak Finchpaws hart dat Deerkit geen apprentice zou worden. Hij wilde zo graag wat voor haar kunnen betekenen. Was er geen manier om haar poot toch nuttig te maken? Was er geen medicijn voor? Vast niet, er waren geen wonderbaarlijke medicijnen, dat was wel algemeen bekend, vermoedde de jonge kater. Finchkit kreeg de naam Finchpaw en Wolfdance werd zijn mentor. De jonge kater hief zijn kopje op, ging naar zijn mentor toe en raakte eerbiedig haar neusje aan. Echter voelde hij niet de vreugde die hij had verwacht bij het worden van een apprentice. Vervolgens werden apprentices waarvan de trainingen waren afgerond benoemd tot warriors en hierna werd Deerkit elder. Zijn hart brak nog wat meer en hij knikte naar zijn mentor en liep zonder pardon weg naar zijn zusje. Zij feliciteerde hem als eerste, hartstikke enthousiast en daardoor besloot Finchpaw zelf ook blij en enthousiast te reageren. "Jij ook, eh, gefeliciteerd, Deerleg!" Ratelde hij dan ook en gaf zijn zusje een lik langs haar oor. "Jij gaat ook echt geweldig worden! Dat ben je al, maar nog geweldiger, oké?" Deerleg begreep vast wel wat hij bedoelde. Ze ging een manier vinden om toch een soort warrior te zijn met haar poot en het was nu al zijn doel om zijn zusje daarbij te helpen. Hij was zijn mentor, Wolfdance alweer vergeten, gewoon omdat hij liever zijn voor het leven verminkte zusje hielp.