Good Morning Baltimore {OPEN!}

Het leven van kleine Roughkit leek zo perfect door haar ogen! Ze had een coole papa en een lieve mama. Een lief zusje en een stoer broertje. Ze zat in de meest gruwelijke, verschikkelijke, geweldige clan van de hele wereld. En ze was oud genoeg om echte prooi te eten. Ze hoefde nu niet de hele tijd bij die random pleegmoeder te gaan liggen. Ze was volwassen! Dat dacht ze tenminste. De pluizige grijze kit trippelde naar de prooistapel toe, pakte een veel te grote maaltijd (een merel waarvan ze na een paar hapjes waarschijnlijk al genoeg van had), en nam een muizenhapje, zich niet bewust dat ze nu snel zou worden aangesproken waarschijnlijk.

OPEN

Pfoe. Hij vond het nu toch allemaal wel een beetje veel worden. Het hele gedoe met zijn vader en moeder, met diens zussen en zijn neefjes en nichtjes die uiteindelijk allemaal zijn halfbroers,- en zussen bleken te zijn. Het moest allemaal nog bezinken en dus maakte hij de wandeling die hij maakte wanneer hij even rust en stilte nodig had. Zijn vader was weg, voorgoed, net als Bunnykit, maar ergens vond hij het niet erg. De kater had iets heel slechts gedaan en daarvoor moest hij boeten, toch? Hij trippelde wat door de grot heen, niet zeker wetend waar hij heen moest. Eigenlijk zocht hij gewoon naar iets dat op afleiding leek. En die afleiding kwam in de vorm van een jonge, grijze kitten die aan een mus zat te knagen. Met een glimlachje kwam hij op haar afgelopen. "Hoe smaakt 'ie?" vroeg de kater met een twinkeling in zijn ogen. De kitten voor hem was bijzonder schattig en ergens vond hij het nodig om te doen alsof hij de prooi had gevangen. Dat zou haar vast wel imponeren.

Een vriendelijke stem wekte haar aandacht. "Hoe smaakt 'ie?" Roughkit keek op en zag een bruinig tabby katertje staan met een charmante glimlach om zijn lippen. "Superlekker!" Piepte de grijze pluisbal vrolijk. Toen gingen de kleine tandwieltjes in haar nog kleinere hersens draaien. "Wacht eens even.. Heb jij deze gevangen?!" Vroeg ze, duidelijk onder de indruk. Met grote blauwe puppyoogjes bestudeerde ze de kater. Gemiddelde grootte voor een kit van die leeftijd, korte vacht, groene ogen. Rook ze nou.. Thunderclan? Papa Demon had haar meerdere malen verteld dat Thunderclan een zwakke clan is.

De jongere kitten keek op en haar ietwat plattige gezichtje deed hem meteen smelten. Ugh, wat was ze aandoenlijk. De poes liet vrolijk weten dat de prooi haar goed smaakte en meteen daarna vroeg ze alsof hij het beest had gevangen. Meteen verscheen er een trotse uitdrukking op zijn gezicht, tijd om met de eer te strijken die niet aan hem toebehoorde. "Jazeker!" miauwde hij met opgeheven hoofd. "Helemaal in mijn eentje," voegde hij er nog aan toe, als kers op de taart. Hij kwam naast haar zitten. "Ik ben blij dat hij terecht is gekomen bij zo'n mooie poes als jij," zei hij, nog steeds met een grote glimlach op zijn gezicht geplamuurd. Hij vond haar wel leuk, en liet dat waarschijnlijk ook iets te veel merken.