Wish list

Zijn groene ogen glinsterden in de manenschijn terwijl hij stiekem zijn nest uitliep. Hij had zo lang gewacht op dit moment. Sinds hij hier was had hij steeds gehoord over Starpools, dat het daar super mooi uit zag. En nu het nacht was kon hij het zelf meemaken! Nou, hij had de hele tijd wakker moeten blijven, zelfs terwijl de warriors verwachtten dat hij moest slapen. Maar nu was de tijd aangebroken. Hij ging zelf het territorium verkennen, in het duister. Hoe opwindend was dat? Nogal blij zwiepte hij hevig heen en weer met zijn staart terwijl hij zo voorzichtig mogelijk over de nesten van de andere apprentices stapte. Voorzichtig. Niemand hoefde bij deze wakker te worden.

+Bloompaw

Bloompaw werd wakker toen iemand zich door de slapende apprentices leek te wurmen. Even bleef ze gewoon liggen, maar toen opende ze toch haar tweekleurige ogen. Ze zag een rosse kater een beetje verder, die haar kant opkwam. Zijn bewegingen hadden de apprentices die bijna allemaal wel ergens tegen elkaar lagen verstoord, waardoor die verstoring zich als een golf had verspreid en zo bij haar terechtgekomen was; Het was een wonder dat Jinglepaw nog sliep, maar haar zusje was misschien een vastere slaper dan zij was. De witte apprentice keek nieuwsgierig naar Lionpaw, zich afvragend wat die ging doen.

Hij had niet opgemerkt dat hij een paar katten per ongeluk wakker had gemaakt. Maar hij kon er ook niet veel doen dat hij ook al precies bij het laatste nestje over de kat struikelde. Hij deed maar snel alsof er niets gebeurd was en trippelde snel de grot uit om geruzie of chagrijnige katten te vermijden. Hij wou naar Starpools, dat was zijn enige doel. Geen ruzie met welke apprentice ook, die alleen maar één keer wakker gemaakt werd. Like, StarClan, ga dan weer slapen als je er zoveel last van had. Pas toen het hem gelukt was versloomde de rode kater zijn passen en keek naar de lucht. Licht bewolkt, maar het zag er niet uit alsof het ging regenen vannacht. Hij richtte zijn groene ogen weer op het uitzicht voor zich en begon zijn 'grote' reis naar de adembenemende plek. Nou ja, zoals iedereen het hem had beschreven.

De rosse kater leek haar niet op te merken en ging gewoon verder. Bloompaw moest even gniffelen - geluidloos, natuurlijk - toen hij over het laatste nest struikelde. Tuurlijk, net nu hij er bijna was maakte hij toch nog een hele hoop katten wakker. De witte poes keek even opzij naar haar zusje, die nog steeds diep in slaap was, en daarna naar het verdwijnende silhouet van de andere apprentice. Haar nieuwsgierigheid kreeg de overhand en voorzichtig stond de sneeuwwitte kattin recht. Ze sliep niet echt tussen alle andere apprentices in, eerder een beetje meer naar de zijkant toe, waardoor ze het minder moeilijk had om ervantussen te knijpen. Ze volgde Lionpaw met een lichte looppas, proberend hem in te halen. Ze kon immers moeilijk even naar hem roepen dat hij moest stoppen om op haar te wachten.

De kater had de witte kattin nog niet opgemerkt. Pas na een paar passen buiten de grot kon hij iemand achter zich voelen. Nou, eerder de zachte pootstappen en de ademhaling was voor hem duidelijk te horen. Omdat het natuurlijk avond was, en de rode apprentice een zeer goed gehoor bezat, blijkbaar. Hij spitste zijn oren naar achteren en keek al snel die richting op. Meteen toen hij een paar ogen zag sprong zijn vacht overeind en sprong hij zelf ook al een paar centimeters naar achteren. Totdat hij die zeldzame ogen herkende en wat kalmeerde. "Oh, hey, Bloom." Zei hij, een lichte lach ontsnappend. "Sorry, ik dacht dat je een enorme bergleeuw was. Of, nou... Een kleine bergleeuw. Niet dat ik beweer dat je klein bent. Maar in de meesten verhalen zijn ze groot uitgelegd en eh... Ja, hoi." Miauwde hij met een zwiepje van zijn staart. Ongemakkelijk. Na een tijdje stilte begon hij weer. "Dus, ik ga naar Starpools. Ben je daar ooit geweest? Wacht, nee. Ik wil het uitleggen." Vervolgde hij snel. "Het is een geweldige plek en in de avond zie je de sterren in het water en het is echt fascinerend en het kan alleen in de nacht, natuurlijk. Dus je kan mee als je wilt maar ze het tegen niemand, oké? We zijn voor je het weet weer terug." Hij glimlachte breed naar haar, zodat ze kon begrijpen dat hij heel graag naar die plek wou. Met haar of niet. En hij wou haar natuurlijk niet alleen achterlaten als ze graag ook mee zou willen. Bovendien was het ook veel gezelliger, toch?