Asshole

Venompaw was iemand die hield van een lange slaap maar deze ochtend ochtend werd hij vroeg wakker. Zijn ogen opende langzaam, de zachte zonlicht die naar binnenscheen verwarmde zijn pels maar zijn blauwe ogen stonden zo koud als een winternacht. Het duurde een paar seconde tot hij bij zinnen was, eerst niet wetend waar hij was. Toen hij beter keek herinnerde hij zich wat de situatie was. Het bleef wennen om elke ochtend wakker te worden in een compleet vreemde plek. Hij wist nog als de dag van gister dat hij voor het eerst het kamp uit mocht samen met zijn siblings om voor het eerst te trainen. Enkel had het maar kort geduurd. Venompaw was net benoemd tot apprentice en had maar enkele basis trainigen gekregen toen de clans besloten om te vertrekken. Tijdens de journey was zijn mentor gestorven waardoor hij nu hier mentorloos zat. Een geiriteerde zucht gleed uit zijn bek. Weer z'n saaie klote dag. Loom hief hij zichzelf overeind en stapte door de cave heen. Geen rekening houdend met de andere katten die nog diep in slaap lagen. Hij negeerde de boze blikken en gesnauw en liep verder tot hij zijn zusters nest zag. Haar lichaam was opgekruld tot een balletje terwijl haar langzame ritmische ademhaling er op wees dat ze sliep. Maar ja, wie was Venompaw als hij zich niet als een jerk gedroeg right? De best al groot gebouwde tom hief zijn zwarte poot en gaf een harde por tegen zijn zusjes flank. "Wakker worden. We gaan wat doen" Mauwde hij voor hij met zijn zwarte kop haar lichaam uit het nest begon te duwen. Als hij niet kon slapen dan zijn zuster ook niet.

- Fearpaw

Haar dikke staart was beschermend over haar voorpoten gekruld. Haar gezicht was achter de staart verscholen wegens sommige omstandigheden. Het was niet lang geleden dat ze verteld werd dat Runningtime dood was. En eigenlijk hoorde ze niks te tonen, gewoon knikken en doorlopen. Maar waarom moest het zo gaan? Het was haar vader. Ze had geen echte band met hem gehad, maar toch... Het leek alsof ze iets belangrijks kwijt was maar niet precies wist wat. Vandaar dat ze zichzelf wat kleiner had gemaakt in haar nest. Alles was opeens zo koud. Plotseling voelde ze een harde por tegen haar flank. "Wakker worden. We gaan wat doen" Mauwde hij. Waarna hij vervolgens haar uit het nest duwde met zijn hoofd. "Ja, ja, ik ben al wakker." Zei ze in een snauwerige toon terwijl ze op stond en haar dikke vacht uitschudde. "Wat gaan we doen? Lieveheersbeestjes vangen?" Vroeg ze terwijl ze met haar ogen rolde.

Zijn zuster werd wakker met wat gesnauw en gemopper maar dat liet Venom over zich heen gaan. Zijn zusje was net als hen moeder. Kwa uiterlijk leken ze twee waterdruopels maar ook de trekjes van haar innerlijk zat er in zijn sinbling. Natuurlijk was mama wel een stuk stoerder dan Fearpaw, Fear was namelijk iets meer een... dramaqueen? Yea! Een dramaqueen dat was ze. De grofgebouwde tom grijnsde gemeen en keek met een plagerige twinkeling naar zijn zusje die haar vacht uitschudde. "Wat gaan we doen? Lieveheersbeestjes vangen?" Vroeg ze met rollende ogen. Venompaw snoof en trok met zijn oor voor hij zijn kop weer plagerig tegen die van Fearpaw duwde. "Ik dacht aan iets groters" Gniffelde hij met een vies grijnsje op zijn lippen. "We gaan naar de eagle's peek" Jup. Een hele enge plek. Precies wat Venompaw graag heen wou. Okay maybe was zijn pa met vele andere katten daar gestorven maar daar zat zijn hoofd even niet bij. Hij wou dingen ontdekken! Avontuur beleven! Hij dacht helemaal niet aan dat soort wat 'gevaar' werd geboemd. En tenslotte had die ook genoeg training gehad om z'n rare vogel uit te schakelen als dat moest. -not- Nadat hij had gefluisterd waar ze heen gingen draaide de zwarte tom zich om en sprintte de cave uit, no way dat Fearpaw zijn plan ging dwarszitten omdat ze weer eens de drama queen moest uithangen.

Met een ongeïnteresseerde blik keek ze naar de zwarte kater voor haar. Die sprekend op haar vader leek, maar totaal een andere personaliteit bezat. Het was niet dat ze hem haatte door dat, tuurlijk niet. Asshole of niet, ze hield nog steeds van haar broer.
"Ik dacht aan iets groters. We gaan naar de eagle's peek" Gniffelde hij. Fearpaw spitste haar oren bij dat. Eagle's Peaks? Was het niet verboden voor apprentices? En het was de plek waar haar vader gestorven was, toch? "Dit is zelfmoord." Fluisterde ze sissend met een waarschuwende blik. Maar Venompaw was al de cave uitgesprint. Waarna Fearpaw toch na wat gemopper erachteraan ging. "Venom, je bent echt ongelofelijk dom, wist je dat?" Miauwde ze naar haar broer terwijl ze achter hem aan rende. Waar was ze mee bezig?

Zijn zwarte potten stapte over de rotsblokken. Kleine grasbollen piekend uit de gesteente. Venompaw was dan misschien een Windclanner hij was dol op dit gebied. Zijn pootkussentjes die eerst zo zacht waren waren nu hard. Zijn nagels gehaakt en scherper door de stenen waar hij op klom. De wind woei door zijn zwarte vacht en drukte zijn snorharen terwijl de zuivere lucht zijn neus binnendrong. Het leven was heerlijk en vol avontuur jammer genoeg zijn Fearpaw nog niet het plezier van deze dingen. Maar dat zal ze gauw genoeg zien! Venompaw klom veder het gemopper van zijn zusje achter hem aanhorend. "Venom, je bent echt ongelofelijk dom, wist je dat?" Mopperde ze. De zwarte tom keek over zijn schouder. Een grimas op zijn lippen gekruld toen hij haar nonchalant aankeek. "Waarom volg je me dan" Beet jij terug. Zijn ogen speels als een kitten voor hij zichzelf weer op een van de rotsen omhoog gooide.

Ze had haar blik gericht op de rotsblokken terwijl ze de zwarte kater volgde. Haar staart was nog heen en weer aan het zwiepen terwijl ze Venompaw achterna liep. Waren er hier geen gevaarlijke roofvogels? "Waarom volg je me dan" Beet de kater terug. Haar aandacht weer terug gericht op de apprentice. "Omdat iemand voor je moet zorgen, idioot." Zei ze terug. Al bedoelde ze het niet echt zo. Maar... Let's be honest, hij was inderdaad een idioot.

Venompaw greens bij de terugreactie van zijn zuster. Okay, ze had misschien een punt dat hij een idioot was maar dat hoefde zij niet te weten, hij vond dat hij prima voor zichzelf kom zorgen. Vandaar dat hij dus ook zijn tong uitstak en Fearpaw een neppe boze blik toewierp. "Ik kan prima voor me zelf zorgen Princess" Snoof hij terug. Zijn schouders ophalend. Misschien niet helemaal waar in realiteit maar in zijn gedachthens klopte het helemaal. "Zorg jij er maar niet voor dat je vachtje vies word" Mauwde hij veder voor hij haar een zachte duw gaf met zijn sterke schouder.

Venompaw stak vervolgens zijn tong uit en wierp haar een neppe boze blik. Waardoor Fearpaw het niet hielp maar ook met haar ogen weer rolde. "Ik kan prima voor me zelf zorgen Princess" Snoof hij. Waarna hij zijn schouders op hield. "Doe het dan." Beet ze terug. Haar dikke staart nogmaals heen en weer zwiepend. "Zorg jij er maar niet voor dat je vachtje vies word" Mauwde hij verder voordat ze een zachte duw kreeg. "Jij en Cavepaw hebben geluk dat jullie een donkere vacht hebben. Bij mij kan je alle viezigheid zien." Zei ze met een jammerend geluid. Het was niet eerlijk dat ze juist een lichtere vacht had. Haar moeder had een wat donkere vacht dan haar. Maar Fearpaw's vacht had meer crèmekleurig wit dan het donkerbruine dat Sweetheart zelf bezat. En daar was ze jaloers op. Omdat ze nooit net zo mooi kon worden als haar moeder. Dus zette ze maar haar bitchy karakter aan, misschien dat dat de meeste aandacht vroeg dan haar eigen uiterlijk.