Little exploration

_{Coyotekit voelde zich stoer. Ze zou vandaag samen met mama naar buiten gaan en een klein wandelingetje maken, wat voor het meisje betekende: avontuur! Ze had zin in naar buiten mogen, en ondanks dat ze nog twee moons zou moeten wachten om het territorium écht te kunnen ontdekken, kreeg ze vandaag in iedergeval een sneak peek. En oooh, Coyote keek al de hele ochtend uit naar het moment daar. Ze had mama extra goed in de gaten gehouden, en was wat afwezig geweest bij de stoeipartijtjes. Opeens zag ze mama op iemand wachten. Althans, zo leek het dan. Natuurlijk wachtte ze op haar, dat wist de kitten gewoon. Dus blij trippelde ze op Butterstar af en snorde ter begroeting. "Hoi mama!" miauwde ze enthousiast. Je zag gewoon aan alleen haar twinkelende oogjes al dat ze er heel veel zin in had. Toch vond ze het ergens ook wel spannend.}

_{Natuurlijk had Coyotekit het aan niemand verteld. Ze wilde niet dat haar zusjes jaloers zouden worden en mee zou willen, want dit was háár moment samen met mama. Niet die van de rest. Toen de flame point haar dan ook vroeg of ze het had verteld, schudde ze ook trots haar kopje. "Nee mama! Ik ben héél goed in geheimen bewaren!" miauwde ze trots waarna ze haar borst vooruitstak. Ha! Zij was al groot genoeg en kon heel goed geheimen bewaren. Ze keek Butterstar enthousiast aan en porde met haar poten in de grond. "Waar gaan we allemaal heen?" sprak Coyote vrolijk waarna ze met mama mee naar de uitgang van de grot liep. Ze had er zo veel zin in!}

_{Ooooh ze zouden de Cave beschermen! Coyotekit nam die taak heel serieus en keek dus zodra ze naar buiten onderzoekend om zich heen. Helaas pindakaas zou ze in haar eentje de Cave niet goed kunnen beschermen want zodra ze een vlinder zag -een heeele grote!- was ze al afgeleid. Gebiologeerd keek ze naar het diertje, en stapte langzaam dichterbij. "Kijk mama! Een hele mooie vlinder!" kirde ze blij, maar zodra ze het had gezegd vloog de vlinder weg. Beteuterd keek ze naar de plek waar het diertje had gezeten, en keek naar mama. "En nu is ie weg.." sprak ze teleurgesteld. Nou ja, er zou vast wel wat anders leuks komen. Ze huppelde verder en keek onderzoekend om zich heen. Gevaar voor de Cave? Neh.}

_{"Niet verdrietig zijn. We vinden wel een mooiere vlinder schatje, die wel blijft." Jaa! Nog een grotere, mooiere en coolere vlinder voor Coyote! Ze huppelde vrolijk verder, maar bleef wel dicht in de buurt van mama. "Welke gebieden zijn er hier eigenlijk? En wanneer word ik apprentice?" miauwde ze nieuwsgierig, waarna ze wat langzamer ging lopen zodat ze naast mama kon gaan lopen. "En wie krijg ik als mentor?" Aaah ze had zoveel zin om apprentice te worden! En dat dan samen met Moonkit, Steppingkit en Slowkit. Samen op avontuur en leren hoe ze moest jagen en vechten. Het was duidelijk te merken dat Co echt niet kon wachten tot haar ceremonie kwam.}

_{Mama was een held. Haar held. Ze beantwoorde al haar vragen! Coyotekit had half verwacht dat mama ze niet wilde beantwoorden, omdat de meeste warriors haar vragen nooit wilden beantwoorden. En dat was stom van ze. Dat waren daarom ook stomme warriors. "Wel.. Al deze gebieden zijn van de Tribe katten. Dat zijn de vreemde kattenluchten die je ruikt. Ze hebben uitgebreide rotsen waar ze op jagen. Een hele snelle rivier waar zelfs de sterkste Riverclanners moeite mee hebben.. Een bos en ehm.. Ja." Oké, om eerlijk te zijn was dit echt een bevredigend antwoord. Hiervan kreeg ze juist meer vragen! "Maar wat is ons territorium dan? Waarom hebben wij geen gebied?" miauwde de point, de onschuld zelve. Natuurlijk had het meisje niet door dat deze vragen nogal zwaar zouden kunnen vallen bij haar moeder. Daar was ze domweg te naïef voor. "Over een maan ongeveer zal ik je een Apprentice maken en dan zal je Coyotepaw gaan heten. Tot je twaalf manen bent en je je warrior naam mag ontvangen, mits je jezelf bewezen hebt." Ooh, Coyotepaw klonk nog zo slecht niet! Ze wilde dat de maan nu al voorbij was, dat ze nu al kon trainen. En wat zou haar warriornaam worden? "Maar ik denk dat dat wel goed gaat komen nietwaar?" Natuurlijk zou dat goedkomen! Coyotekit zou haar best doen om de beste, stoerste, geweldigste warrior te worden. Een warrior waar Butterstar trots op zou kunnen zijn "Dat ligt er aan.. Wie wou jij willen als mentor? Misschien dat ik dat mee kan nemen in mijn bedenkingen. Mama kiest uiteindelijk natuurlijk jouw mentor in overleg met je oom Panthergrowl." Coyote stopte met lopen, en fronste. Wie wilde zij als mentor? "Ik wil jou als mentor, mama! Of papa, of oom Panther, of.. of.. of..." Ze kende er niet zo veel die net zo stoer waren als haar ouders en de deputy. Eigenlijk wilde ze het liefste mama als mentor. Dan kon ze echt de beste warrior worden!}

_{Co keek met grote oogjes naar haar moeder die vertelde waarom ze hun oude territory moesten verlaten. Nu waren ze dus met de vier Clans op reis en op zoek naar een nieuw gebied. Oke... ze dacht dat ze het een beetje begon te begrijpen. Gelukkig voor Coyote had ze tot nu toe niet heel veel vriendjes uit andere Clans gemaakt, dus later zou ze hopelijk niet veel last hebben van verboden vriendschappen. Ze bemoeide zich vooral met Riverclanners, want de andere Clans vond ze nog een beetje griezelig. "Panthergrowl hmmm. Of ik. Of papa. Nou veel keus geef je me niet he." Coyote keek met een grote, brede grijns naar Butter waarna ze een zachte tik op haar rug voelde die afkomstig was van haar moeders staart. Ja! Ze wilde al heel graag apprentice worden, en dan de beste en gaafste mentor krijgen! "Ja daar kan ik wel wat mee denk ik..." Nu werd Coyo nog enthousiaster. Ze wilde het weten, weten, weten! "Joepie! Ik heb al heeeeel veel zin om apprentice te worden!" kirde de kitten blij.}