Lets start with a walk {T1}

De ceremonie was nu al even afgelopen en katten waren weer begonnen aan hun taken. Daarom stond Swiftclaw op na even gepraat te hebben met één van haar siblings en ging vervolgens opzoek naar Nectarpaw. Ze had met haar afgesproken om later op deze dag te beginnen met de training en dat 'later' was intussen 'nu' geworden. Swiftclaw liep naar de plek waar de apprentices vooral verbleven. "Nectarpaw, kom, dan gaan we er op uit," miauwde Swiftclaw, wachtend op een reactie van de jonge, kersverse apprentice. Ze had er zin in, een taak en een doel, waardoor ze zich even niet hoefde te focussen op de narigheden van de afgelopen tijd, maar zich kon focussen op de toekomst, van onder anderen deze jonge apprentice. Dat was tevens een tactiek van haar moeder geweest; doelen stellen en focussen op de toekomst.

Training 1, Nectarpaw

De jonge poes was een beetje overweldigd met al die katten om haar heen die haar feliciteerden met haar nieuwe rang en ze was dan ook dankbaar toen haar mentor haar snuitje weer toonde en zei dat ze eropuit zouden gaan. Nectarpaw glimlachte, keek nog even naar haar twee siblings en volgde toen de rosse poes naar buiten. Ze keek met grote blauwe oogjes om zich heen toen ze buiten stapten, haar blik bijna kittenachtig als ze naar alles keek. Omdat ze zo om zich heen keek en niet focuste op haar omgeving, bleef haar pootje al snel hangen achter een steen op haar pad, waardoor ze meteen op haar gezicht ging. Het kleine poesje bleef even liggen en stond toen recht, met haar voorpootje wrijvend over haar pijnlijke snuit.

De young warrior wenkte Nectarpaw met zich mee naar buiten en het was overduidelijk dat de kersverse apprentice overweldigd werd door alles wat er hier op haar afkwam. Ja, de jonge poes, net geen kitten meer, had wel al een hoop gezien van de wereld, maar dat was intussen ook alweer een poosje geleden, nu ze hier leefden. Swiftclaw zag in haar ooghoek hoe Nectarpaw struikelde en was net te laat om de apprentice op te vangen. Een geamuseerde snuif verliet haar neus en Swiftclaw boog haar kop naar de apprentice toe. "Hier is het heel belangrijk, nog belangrijker dan waar dan ook, dat je er op let met waar jij je poten neerzet," sprak Swiftclaw rustig en drukte haar neus tegen de jonge kattin aan als teken dat deze weer moest opstaan. "Stel je voor, je bent op jacht en staat  op het punt om een muis te vangen, maar dan struikel je, dat zou toch een afgang wezen?" Miauwde Swiftclaw en grinnikte zachtjes, waarna ze de apprentice weer mee wenkte om verder te gaan.

Swiftclaw wuifde de verontschuldiging van Nectarpaw weg met haar staart. Het was al goed, de apprentice ging nu wel beter opletten. "Waar moet je rekening mee houden tijdens de jacht?" De apprentice was mee geweest als kitten op de journery, basis vaardigheden en dan vooral de theorie werd al snel naar de kittens toe gebracht. Kittens wisten vaak dan ook al het één en ander wanneer ze net apprentice werden. Dus nu ging Swiftclaw de kennis van Nectarpaw pijlen, dan wist ze ook vrijwel meteen hoe ver deze apprentice was en dat was fijn.

Geduldig wachtte Swiftclaw het antwoord van Nectarpaw af. En in plaats van een antwoord, zag ze Nectarpaw een beetje ineenkrimpen, alsof ze een steek in haar zij kreeg. Misschien spande de apprentice zich zo erg in, terwijl ze het antwoord gewoon niet wist. Dat maakte niks uit. "Oké," begon Swiftclaw daarom ook en wenkte haar apprentice met zich mee. "Spits je oren en sprijd neusgaten, concentreer je op je omgeving," miauwde Swiftclaw. "Want hier begint het jagen mee," ging ze verder. "Wanneer je op jacht gaat zorg je er voor dat je geen enkel geluidje maakt tijdens het lopen, eigenlijk ben je constant aan het sluipen, want je wilt geen enkele prooi weg jagen en je wilt elk geluidje van de prooi oppikken, niet de geluidjes die jijzelf maakt," vertelde Swiftclaw vervolgens. "Concentreer je en vertel me wat jij hoort, het hoeft nog niet per se het geluid van een prooidier te zijn, dus maak je geen zorgen als je die niet opmerkt," de stem van Swiftclaw was zacht geworden, een fluister en kalm, want kalmte was evengoed belangrijk tijdens het jagen.