Is there somewhere

Het was bijna Sunhigh toen de kattin eindelijk wakker werd. Ze was behoorlijk laat gaan slapen. En nu haar mentor achter besloot te blijven bij hun oude territorium wist Fearpaw ook geen enkele reden waarom ze zo idioot vroeg wakker moest worden. Langzaam stond ze op en rekte ze zich uit. Haar oren spitsend terwijl ze rond zich heen keek. Iedereen was al bijna wakker, op een handje vol katten dan. Ze was inderdaad een zware slaper, maar ja... Schoonheids slaapjes, right? Ze besloot maar te lopen naar de prooihoop. De honger kwam ook al langzaamaan binnen. Totdat ze bijna tegen een kitten aanbotste. Zeg, wat moest dit hier? Fearpaw liet een kleine grom horen van ergering. Ze had gehoord dat een kattin een kitten had doodgestampt. En als ze zo door bleven lopen alsof alles van hun was dan zou Fearpaw de volgende moordenaar zijn.

+Lionkit

Ze was gewoon bezig met een blaadje dat naar binnen was gewaaid die ochtend, toen opeens een andere kat heel lomp tegen haar aan botste. Hey, wat was dit nou weer? Een kleine grom kwam van de ander af en kleine Lionkit stapte even verbaasd achteruit. What the hell?! Ze knipperde wat met haar ogen en deze werden iets harder. Zacht gromde ze dan ook terug. De ander was tegen háár aangelopen, zij niet tegen de ander! De apprentice had het recht niet tegen haar te grommen!

De roodwitte kitten gromde zachtjes terug. Waardoor Fearpaw haar strakke blik op de blauwe van het kleintje richtte. Ze versmalde haar ogen in een strenge manier. Pardon? Gromde ze zonet terug? De apprentice duwde de kitten ruw weg. "Ik geef je snel advies, ukkepuk." Siste ze. Duidelijk haar dag niet hebbend. "Ten eerste, ga niet in mijn weg staan. En ten tweede, neem het niet één keer -zeg ik je- één verdomme keer in het kleine koppie van je om mij zo terug te grommen." Ze zwiepte nijdig met haar staart. Bijna dreigend haar poot omhoog stekend voor als de kitten een beweging nam of een geluidje liet horen. Ze was niet bang om iemand te klappen. Al was het maar een kitten van Oceanbreeze of van StarClan-weet-wie.

Ruw werd ze weggeduwd. Starclan verdomme, wie dacht die poes wel niet dat ze was? Ze keek de ander dan ook net zo fel terug aan, toen deze haar blik strak op haar had gericht. Het was dat ze 10x zo klein was, anders zou de poes vast anders hebben gesproken. Ze kreeg advies. Yeah, advies. Advies dat ze natuurlijk niet ging aannemen. Dit was niet haar fout. Nee, en de poot die ze ophield maakte haar niet bang. Go ahead, hit me, dacht ze. Alsof ze daar mee weg zou komen, zo midden in de cave. "Ik stond niet in je weg." Stateerde ze, terwijl ze de kat met een strakke, norse blik aanstaarde. "Jij liep mij omver." Ze had hier gewoon gezeten. Niks meer dan dat. Ze had niet voor de poten van de ander gerend, de ander was gewoon tegen haar aangeknald zonder pardon. Zij kon er niks aan doen dat de ander blind was. Right? "En jij gromde eerst." Ze was niet iemand die snel gromde, maar als iemand anders haar zo behandelde, dan had ze het recht de ander ook zo te behandelen, tsk.