Duty {Sweetheart}

Bronzemask had er echt geen behoefte en zin aan om met haar ex-beste vriendin te praten. Ze had rare normen en waarden die meid. Toch wilde ze graag weten hoe de laatste manen training van haar nichtje Amberstorm waren verlopen. Misschien durfde de jonge kattin dingen te zeggen tegen Sweet -nee! Sweetheart! Geen bijnamen meer. It's over- die ze niet tegen haar durfde te zeggen. Ergens in de grote grot waar de clans zich nu bevonden vond ze de grote, langharige she-cat. Ze knikte haar formeel toe. "Sweetheart." Begroette ze haar alsof ze nooit vriendinnen waren geweest. "Ik kom even vragen of je nog iets over Amberstorm had opgemerkt. We hebben niet echt een goede relatie ondanks dat we familie zijn. Ik hou van haar maar ze wil niks aan mij kwijt."

Er waren een paar katten geweest waar ze echt van gehouden had maar die hadden haar om en om verlaten. Bronzemask was daar een van. De kleine gevlekte she-cat was tot nieuwe deputy genoemd toen Everstar zonder enkele hint van haar positie afstapte. Nu stond niet alleen de kat waar ze een hekel aanhad op de hoogte plek maar ook de kat die haar hart gebroken had. Sweetheart- aka Lethalglance hoe zichzelf had genoemd sinds de dood van Runningtime trok haar lip al op bij de gedachtens aan Bronzemask. Ze had haar alles gegund. Ze was haar grote liefde geweest maar toen ze wegviel in een depressie was de gevlekte ex-vriendin nergens meer te bekennen. Lethal had alles voor haar gedaan maar toen ze een klein dingetje terug vroeg oh maar. Katten waar schijnheilig, egotistisch en even, eventjes had ze gedacht dat Bronze anders was maar nu? Pfff. Ze was een van de grootste voorbeelden die je kon gebruiken voor zulke katten. Ze was niet eens in staat geweest om haar eigen familielid te trainen laat staan dat ze straks een heel clan moet gaan leidde. Hmpff. Gelukkig kon zij het wel. Amberstorm was een sterke warrior geworden, ze kon niet trotser zijn. "Sweetheart." Over de duivel gesproken. Lethalglance drukte al meteen haar oren licht in haar nek toen ze haar stem hoorde. Hoe ze haar naam uitsprak. Het was niet meer het zelfde als vroeger. De groot gebouwde warrior draaide zich om. Haar ogen tot spleten geknepen toen ze de kat bekeek waar ze ooit van gehouden had. "Het is Lethalglance" Verbeterde ze met een trek van haar oor. Haar stem laag en koud, geen enkel spoortje emotie meer terug te vinden in haar stem. "Ik kom even vragen of je nog iets over Amberstorm had opgemerkt. We hebben niet echt een goede relatie ondanks dat we familie zijn. Ik hou van haar maar ze wil niks aan mij kwijt." Sprak Bronzemask. De grote warrior keek haar met haar verschillend gekleurde ogen aan. Steenhard en bevroren. "En wat zou ik opgemerkt moeten hebben dan." Mauwde ze kortaf meer echt door zee. Haar staart zachtjes zwiepend. Amberstorm was een uitstekende leerling geweest en nu was ze een goeie warrior haar apprentice zou nog eens ver komen. Zijnwa snamelijk niet zo don als haar tante.

- Wat een haat-liefde relatie <3

"Het is Lethalglance." Beduusd verbeterde Bronzemask zichzelf. Lethalglance? Sinds wanneer had zij het recht haar naam te veranderen? Alhoewel ze snapte dat Sweetheart niet echt een naam was voor zo'n soort kat. "En wat zou ik opgemerkt moeten hebben dan?" Miauwde de she-cat koeltjes, bijna sassy. Bronzemask keek de krijgster diep in haar tweekleurige ogen. "Hoe voelt ze zich?" Verduidelijkte ze zichzelf. "Ik ben gewoon bezorgd." Als Amberstorm niet tegen haar praatte, praatte ze misschien wel tegen haar favoriete mentor. Ze had echt wel gemerkt dat haar nichtje Sweet overduidelijk een betere mentor vond dan haarzelf.

Het verbaasde haar hoe gemakkelijk Bronzemask omging met deze situatie maar dat was niet te zien van buiten. Haar lichaam was net een standbeeld dat pal voor haar stond en haar ogen hadden enkel een koude glans. Alles wat Lethal voor haar had gedaan betekende dat helemaal niks voor der? Betekende zij helemaal niks voor der? Was er niet diep van binnen die nog dacht aan de dingen die ze vroeger hadden? Iets? Lethalglance schudde haar kop. Ze mocht niet zo denken. Vroeger was ze zwak, lag ze piekerend in haar nest met tranen in haar ogen toen Bronzemask afstand van haar gedaan had. Het had haar gebroken. Het haar gemaakt zoals ze nu was. Een beest. De grofgebouwde massieve she-cat trok met haar oor toen de kersverse flut deputy vroeg hoe het ging met haar leerling omdat ze zich zorgde maakte. "Waarom vraag je het haar lekker zelf niet" Snoof Lethalglance aan de geïrriteerde kant. Natuurlijk wist ze wel wat er speelde tussen de twee katten en diep van binnen lachte ze zich stuk. Amberstorm was als een kind voor der en wat was er nou leuker dan dat? Bronzemask's nichtje haatte haar en hield van haar. Het was om te gieren.

"Waarom vraag je het haar lekker zelf niet?" Snoof de grote she-cat geïrriteerd. Bronzemask haalde nonchalant haar neus op. Wat een kinderachtige reactie. Moest ze dit zeggen? Ze was een deputy, maar of ze nou ruzie met deze tasmaanse duivel wilde? "Heb ik al gedaan," Miauwde ze. "Maar zoals ik al zei, ze wil niks aan mij kwijt." Vervolgde ze droogjes.

Kort sorry

Van binnen gniffelde ze. Natuurlijk wist ze dat Amberstorm haar hart niet ging luchten bij Bronzemask. Heck volgens mij had haar oud leerling echt een bloedhekel aan haar tante, niet dat zij ermee zat pffsh nah het had zelfs zijn voordelen. Hoe komisch zou het zijn als haar nichtje haar van de troon stootte? En hoe leuker zou het dat dan wel niet zijn als Lethalglance de oorzaak was dat haar tante ergens in de greppel lag. Bronzemask was wel dan de kat geweest waar ze altijd van gehouden had maar tijden veranderen net als gevoelens en nu stond ze op een gevaarlijke positie bij haar. Lethalglance keek de 'deputy' recht aan. Haar emotieloze ijskoude ogen mengend in de hare alsof ze gevlekte she-cat al kon omleggen met haar blik. "Misschien heeft ze daar een reden voor" Antwoordde ze terug. Nee, Bronzemask zou van haar geen antwoorden krijgen. Amberstorm was haar leerling en als ze haar wat verteld had hield ze haar mond daarover. Dat zou elk normaal kat doen.

De meerkleurige ogen van Sweetheart, of Lethalglance whatever, keken haar moordend aan. "Misschien heeft ze daar een reden voor." Bronzemasks rugharen schoten meteen omhoog maar ze dwong ze weer te gaan liggen. Oh no you did not! "Vergeet niet tegen wie je spreekt, Sweetheart." Miauwde ze met de nadruk op Sweetheart. Ze moest dit afhandelen als een Windclan Deputy, niet als een Bloodclan commander. Ze moest dit afhandelen op de volwassen manier. Al wist ze niet zeker of ze zich kon inhouden als deze kat te ver ging.

Die vieze vuile rat. Hoe durfde ze haar bij haar oude naam te noemen. Wat dacht ze wel niet? Dat ze de queen was van de wereld? Dat als de zogenaamde nep leader naast je stond je van alles en nog wat kom gaan uit schreeuwen tegen alles en iedereen? No way. Lethalglance was de verkeerde kat en dat wist Bronzemask als de beste. Daarom trok de massieve she-cat haar lip op en liet haar blinkende scherpe tanden zien nadat de 'deputy' zei waar haar nekharen helemaal recht overeind begonnen te staan. Een ijskoude blik lag in haar ogen toen ze een stap naar voren bracht. Haar kop vlakbij die van Bronzemask. "Was dat een dreigement?" Fluisterde ze angstaanjagend zacht. Haar verschikkend gekleurde ogen diep in de hare kijkend.

Letterglans, of whatever haar naam nu was, trok haar lip op en liet haar tanden zien. Haar extreem pluizige nekharen gingen omhoog staan en ze zette dreigend een stap naar voren. "Was dat een dreigement?" Fluisterde ze in haar oor. Bronzemask zag dat andere katten van verschillende clans om hen heen merkten dat hier iets mis was. Zijzelf zou niet gaan vechten, Sweetie had geen kans! Als er een gevecht uitbrak zou ze niet terug vechten. Andere katten zouden haar wel tegenhouden. "Nee, het was een waarschuwing." Miauwde Bronzemask kalmpjes. Ze had haar volwassen aura herpakt. "Één verkeerde beweging en je mag de elders ontvlooien."