I am the proudest!

Met vernauwde ogen keek ze naar het kind dat alles behalve slim leek te doen. Ze snoof even afkeurend, aangezien ze alles behalve een positief beeld had van tja... Dit kind. Het was gewoon belachelijk hoe het bezig was. Ze keek altijd zo argwanend neer op de kleintjes dat het een beetje... Te truterig overkwam mocht je haar kop gaan scannen. Toch had ze het nu gedaan. Kalm stond het rosse geval op waarna ze zich uitschudde en kalm verder wandelde, geen aandacht meer gevende aan het wankel geval. Maar toch, het gaf haar aandacht nu. Een plof en toen ze opkeek, oogcontact. Oh dear lord stomme babys. "Kijk! Helemaal zelf gevangen!" Ugh. "Nee dat heb je niet," zei ze even met een zachte grom van haar lippen af terwijl het topje van haar staart heen en weer wipte. Haar oren draaiden zich heen en weer, maar bleven daara roerloos stilstaan terwijl ze de ander neerbuigend aankeek. Whatever ook.

If I may B)

Gepijnigde ogen werden op haar gericht, maar er kwam niks door op het gezicht van de apprentice. Ze was gewoon done. Leugens waren het, zelfs als het een spelletje was in haar hoofd. Burnet haatte kinderen en deed niet aan spelletjes. DE complexiteit op het gezicht van het kind gaf aan dat ze het had gedaan nu, maar het carede haar voor geen enkele meter. "Maar maar ik heb hem wél zelf gevangen!" Hmn? Ze zette een stap naar voren. "Oh ja? Kan je het me dan tonen?" zei ze even scherp terwijl ze haar ogen vernauwde. "Kom op we gaan naar de rapids en je toont het me, hoe klinkt dat?" ja, ze had het toch zelf gevangen? Stom kind... Stomme kinderen.

Oh boehoe, was de kleine bang aan het worden of boos? Spijtig genoeg carede Burnetpaw daar geen reet om en dus keek ze scherp naar het jong dat ze gewoon wilde breken en kapot slaan. Stomme kinderen ook. "I-ik heb hem gewoon gevangen!" Ze trok een wenkbrauw op en zuchtte even een lok weg die in haar gezicht hing, juist ja, moest zij weer gaan geloven man, ja, heel gelovig. "Jij bent gewoon stom!" Hmn? Ze lachte even zachtjes, spottend. "Ik ben stom? Dan ben jij wel zo dom als die steen daar," zei ze terwijl ze knikte naar een grote grijze ding. "Ah nee wacht, een steen is nog beter want die gaat geen leugens vertellen en zeggen dat hij veel beter is dan de rest. Nja, sorry, je bent nog minder waardig dan een steen," zei ze. "Het zou niet lief zijn voor de steen als we jullie op hetzelfde niveau zouden brengen hm? yeah, dacht ik ook," zei ze waarna haar zoete glimlach vervaagde en ze haar strak aankeek. Idiot.

Ze huilde, wat een stom kind was dit? Ze huilde nu al? Pff, windclan kittens waren tenminste bestendig tegen een woordje of twee maar deze begon al te janken na een wave van woorden, wat een joke. "I-i-i-ik ben niet dom, i-i-ik ben de d-d-dochter van B-b-b-butterstar!" Heh. Zij was de dochter van een leader? Nee, Burnet was de echte dochter van adel. Gekweekt in haar hoofd was het. Zij had geen genetics nodig om te tonen dat ze hoog en machtig stond. Zij was haar eigen, haar eigen trots en macht. "IK BEN NIET DOM!!" Hmn? "J-j-jij bent gewoon een h-h-hele s-stomme k-k-kat..." Heel stom dus ok dan. "H-h-heel stom!" Even keek Burnet nadenkend weg van het huilende kind waarbij ze even haar oogjes vernauwde. Ze backte even naar achter toen ze in haar ooghoek zag wat ze aan het doen was, om vervolgens zonder echt erbij te nadenken, haar beide poten op het kopje van de kitten plante, om haar tegen de grond te drukken. Een brede grijns verscheen op haar gelaat. "Haha! Ok dan dochter van Butterstar, fijn te weten dat je zelf een niemand bent als je enkel de dochter van iemand bent en niet jezelf," zei ze even lachend. "Ik ben niet stom, toen ik zo oud als jou was liep ik in de journey, ik liep alleen, ik had geen andere katten nodig. Wat heb jij al gedaan? Oh ja juist; niks!" ze knipperde even en keek weer nadenkend weg. "Oh nu ik eraan denk!" gloeilampje! "Je doet me denken aan mijn domme siblings, die zijn ook allemaal zo van wow kijk mij dan ik ben gebroed van de leader!" ze grinnikte even terwijl ze keek naar het jonge ding. "Hoeveel gaan we wedden dat je moeder nog een triljoen andere nestjes heeft met andere mannen?" hmn. "Een vis... twee?" hmn... "Of toch maar iets anders...?" ze drukte haar poten meer tegen het kopje van de kitten terwijl ze even snoof. "Just shut up..." kil... Was het plots, geen gelach meer, het was over.

De kitten zat rustig wat te spelen met een mosballetje; haar usual spelletje dat ze vaak alleen wilde spelen omdat ze dat fijner vond. Gewoon een soort jachtspelletje, waarbij ze deed alsof het mosballetje een muisje was dat ze besloop. Of een konijn. De prooi veranderde soms, al had ze zelf nog geen flauw idee hoe alle prooisoorten smaakte, aangezien ze nog veel te jong was om vlees zelf uit te proberen. Ja, ze dronk nog steeds bij Bronzemask, maar wat anders kon je verwachten van een één moon oude kitten. Opeens vingen haar oren echter iets op dat ze nog nooit eerder had gehoord; gesnik, wat zelfs een beetje begon te lijken op zacht gehuil. Ze scande met haar helderblauwe oogjes de cave rond - of in ieder geval het gedeelte dat ze vanaf haar hoogte kon zien (merendeel werd haar zicht geblokkeerd door de grote katten die rondliepen). De poes spotte toen haar 'zus' Burnetpaw. Onzeker bewoog ze even met haar oortjes, toen ze zag dat de poes nogal fierce bezig was tegen een andere kattin. Een kitten, eentje die al een stukje ouder dan haar was en duidelijk niet van haar clan kwam. De kitten zat te snikken en leek bijna in elkaar te willen kruipen, totdat het arme ding door Burnet's poten bijna geplet leek te worden. Woah! Ze kwam dichterbij, haar haren wat overeind van de schrik, waardoor ze er drie keer zo pluizig uit zag. "Laat haar met rust!" Piepte ze. Ze kon er niet tegen dat iemand zo zat te janken in de cave, waarom deed haar zus dit bij een ander? Echter besefte ze ook dat ze weinig kon doen. Ze was veel kleiner dan de kitten en als Burnet dat zou doen bij haar, zou haar schedel waarschijnlijk barsten van de druk. Ze bleef echter met vier poten stevig staan - voor zover een kitten van haar leeftijd stevig was - en bleef haar zus met haar helderblauwe oogjes aanstaren. Waarom was haar zus zo gemeen?

if I may?

DE kilheid in haar houding had vruchten af geworpen en kalm keek de poes dan ook naar de kitten. Met een drang die respect afdwong. Burnetpaw wist niet goed hoe ze het deed, maar het gebeurde gewoon. Ze snoof dan ook even en wilde net haar poten van de kitten halen, om weg te lopen, klaar zijnde met deze zaak. Ze was geen pestkop, maar gewoon een boos iemand. En als je boos was moest je jezelf uiten, dat was hoe het was niet? "Laat haar met rust!" even keek ze op waarna ze van de poes kwam en even van haar keek naar Lionkit. "Oh hey kijk eens aan, ik denk dat we hebben gevonden naar welke clan deze Lion gaat later als ze ook verbannen word zoals Lionroar," zei ze even met een ijzige blik in haar ogen. "Hier Lionkit, je nieuwe clan voor later! Riverclan!" zei ze even waarna ze zuchtte en met haar ogen rolde om kalm zich om te draaien. "Ik wist niet dat je zoveel van vissen hield, maar ah, ieder zijn smaak. Die van Lionroar was vast kikkers so... yeah~" ze liet haar blik even rondgaan en staarde vervolgens naar de poes die ze net tegen de grond had gekwakt, een neerdwingende blik in haar ogen om haar het zwijgen op te houden.