Stumbling over a kitten

Hoe kreeg hij het voor elkaar? Hij was uit jagen geweest, had zijn poot gestoten tegen een rots en nu deed zijn poot pijn. Hij had een frons op zijn gelaat en was enorm teleurgesteld in zichzelf. Hij liep nu dan ook wat mokkend door de clan cavern, compleet van de wereld, nadenkend of hij wel geschikt was om warrior te worden. Kon hij niet gewoon een Queen worden op ten duur? Zorgen voor kittens? Want waarom poezen wel en katers niet (naast dat katers geen melk konden produceren en geen kittens konden krijgen)? Finchpaw liep door en door, tot hij iets tegen zijn poot aan voelde en zelf opnieuw, bijna struikelde. Daarom was hij ook niet geschikt om Queen te worden.

- Lionkit first

Ze zat rustig te spelen, alleen zoals wel vaker. Ze vond het niet erg, wanneer ze alleen was kon ze tenminste gewoon nadenken en haarzelf zijn, dan waren er geen anderen die haar konden vervelen, of anderen die ze maar moest negeren omdat het irritante rotkinderen waren zoals bijvoorbeeld haar neef Owlkit. Ze sloeg tegen het mosballetje aan en volgde direct, sprong er weer op alsof het haar prooi was die ze vervolgens afmaakte. Veel verder dan dat kwam ze echter niet, want opeens was daar een andere kat. Een kat die haar niet had aan zien aankomen, net zo goed als ze de ander ook niet had zien aankomen. Deze liep tegen haar aan en leek bijna over haar heen te struikelen, maar bracht haar meer van haar stuk dan zij bij hem deed. Ze viel op haar zij en rolde op haar rug. Auw! Zachtjes piepte de jonge kattin, waarna ze zich probeerde om te draaien en op haar buik lag. Snel schoot ze omhoog, haar staartje omhoog gerezen en haar haren 3x pluiziger -opgezet- dan normaal. Met grote ogen keek ze naar de apprentice, de intruder, de aanvaller.

Het klagelijke gepiep van pijn deed hem geschrokken opkijken. Hij keek naar de kitten waar hijzelf over gestruikeld was. De kater was niet omgevallen, maar zijn poot deed nu wel dubbel zoveel pijn. Oké, geen Queen, Queen was geen geschikte rang voor hem. Finchpaw boog zijn kop naar de kitten die drie keer zo pluiziger was dan dat een kitten normaal gesproken al was. "Sorry, sorry!" Miauwde Finchoaw en bestudeerde de kitten bezorgd. "Alles oké? Waar doet het pijn?" Ratelde hij vervolgens door. De kitten was van Windclan, maar het was een kitten en die had hij pijn gedaan en nu voelde Finchpaw zich enorm schuldig. Wat was hij voor waardeloze Shadowclan warrior in training?

Ze mocht van geluk spreken dat de kater niet op haar was gaan staan, zoals een kattin had gedaan voordat de poes überhaupt geboren was. Ze had wel gehoord over de Shadowclan kattin, roddels gingen namelijk snel door de cave en ook deze roddel werd wel eens vaker besproken. Als je goed luisterde en gewoon goed om je heen keek, ving je nog heel veel op ook - iets wat Lion best vaak deed - ze had immers toch niet veel beters te doen als kitten. Haar blik gleed omhoog naar de kater, die gelukkig uiteindelijk zijn kop wat boog zodat ze haar nek niet hoefde te verrekken. Hij vroeg of ze pijn had. Eh. "Nee.. geen.. pijn." Piepte ze, schuddend met haar hoofd. Het viel wel mee! Het was maar een stootje geweest en ze voelde het wel een beetje aan haar zij van het vallen, maar het viel mee. "Wie ben jij?" Meteen vragen wie hij was, goed bezig. Geuren binnen de cave waren wat moeilijk te identificeren, ze kon niet bepaald windclankatten van andere clankatten uit elkaar houden - wellicht kwam dat omdat de clans al best lang bij elkaar waren en nou ja, geuren vervaagden nou eenmaal.

Een onbehaaglijk gevoel bekroop Finchpaw toen hij besefte dat de jonge kitten van misschien net een moon wel geplat had kunnen worden door hem! Gelukkig was dit niet gebeurt. Zijn tante had dit wel gedaan bij zijn sibling Adderkit. Zijn blik verduisterde hier door ook even en meteen werd hij bezorgd om de Windclan kitten en vroeg of alles wel oké was. Of ze pijn had en dat had ze niet, zei ze. "Oké, gelukkig," kwam er vol opluchting uit. De kitten was waarschijnlijk gewoon enorm geschrokken door hem. En toen vroeg de kitten naar wie hij was. "Ik ben Finchpaw!" Het voelde goed om zijn apprentice naam uit te spreken, want tot een quarter moon geleden was hijzelf ook gewoon Finchkit geweest. "En jij bent de kitten van Oceanstar en Tigernogwat, toch? Wat is jouw naam?" Vroeg het katertje vervolgens rustig en zonk verder door zijn poten heen. Hij was een stuk groter, maar de groeispurt voor de Windclan kitten zat vast al op de loer.

De kleine Lionkit vroeg zich af waarom iedereen in deze den eigenlijk zo groot was. Op de kleine kittens na van rond haar leeftijd, torende iedereen wel vijf koppen boven haar uit - of althans, zo voelde het voor haar, het was waarschijnlijk iets minder dan dat. Ze hoopte dat ze maar snel ook zou groeien en ook groot zou worden, zoals deze apprentice ook al best groot was. Helaas voor haar had ze Windclan genen, en ook al waren haar ouders zelf best groot, zat de kans er groot in dat ze nogal klein bleef. Maar goed, grootte maakte niets uit, right? Ze hief haar oortjes wat op toen hij zichzelf voorstelde. Finchpaw. Ze knikte. Hij leek niet van haar clan te zijn, maar echt beseffen van welke clan hij was deed ze niet. Maakte het überhaupt nog uit? De clans waren zo goed als samen nu in de cave, waarom moest ze nog onderscheid maken? Hij leek haar te herkennen, wat een gevoel van trots door haar lichaam liet gieren. "Lionkit!" Stelde ze zichzelf dan ook voor. Ze was inderdaad de dochter van Oceanstar en Tigergaze. "En mijn vaders naam is Tigergaze." Ze had even moeite met zijn naam uitspreken, maar voor de rest had ze de zin goed uitgesproken en daar was ze blij mee. Ze begon het te leren, ja, al dat praten. Ze begon er zelfs goed in te worden ook! "Van welke clan ben jij?" Ze moest het toch weten. Ook al zaten ze in één cave, ze wilde het graag weten. Ze wilde de verschillen leren kennen tussen de verschillende clans, misschien zodat ze ooit die vraag niet meer hoefde te stellen.

Finchpaw deed zijn best om iedereen wat te leren kennen. Zo moeilijk was dat eigenlijk niet, want alle katten leefden samen. Finchpaw kon zich het oude leven eigenlijk niet eens zo heel goed herinneren. Natuurlijk herinnerde hij zich de modderramp en zijn ouders, maar het échte leven daar voor, niet echt. Oké, dit was dus Lionkit en de vader heette dus Tigergaze. Ze leek moeite gehad te hebben met het uitspreken van haar vaders naam, maar hij begreep het en het klonk prima. "Aangenaam kennis te maken, Lionkit," sprak Finchpaw vervolgens vriendelijk. Hij voelde zich nu een soort verplicht om de kitten een bijzondere dag te geven, aangezien hij bijna over haar heen gestruikeld was. Finchpaw wist ook wel dat het niet geheel de bedoeling was om écht met de andere clans op te trekken, maar toch. "Ik ben van Shadowclan!" vertelde Finchpaw vervolgens. "En jij van Windclan dus, want Oceanstar is jouw leider én moeder," sprak Finchpaw vervolgens. Ja, de geuren waren zich aan het vermengen, dus echt bij geur kon hij de clans niet meer van elkaar scheiden.

Shadowclan. De ander kwam van Shadowclan! Ze kon zich nog vaagjes herinneren hoe haar moeder een verhaal vertelde over de vier clans en over hun speciale abilities. Hoe Shadowclan heel goed was in het verstoppen in de schaduw en hoe ze toen gedacht had dat Shadowclan de schaduwen waren die het licht vanbuiten af over de katten heenwierp. Gelukkig had zijn moeder haar gecorrigeerd, want ze was er eerst vrij bang voor geweest. Shadowclan bleek niet zo angstaanjagend te zijn als dat ze op de eerste plaats gedacht had. De paar katten die ze van die clan had leren kennen, vielen best mee. Ze waren redelijk aardig.. voor zover ze zelf door had. Ze knipperde even met haar ogen toen de kater direct raadde van welke clan zij kwam. Maar dat kwam door haar moeder. Want die was Clanleader. Oh. Oh ja. "Oceanbreeze is mijn moeder ja," zei ze, kort vormde er een lichte glimlach op haar gezicht. Maar echt veel waarde aan het feit dat haar moeder clanleader was hechtte ze niet. Ocean was haar moeder, ja, en haar moeder was toevallig een clanleader. "Weet jij misschien nog een leuk verhaaltje?" Ze had immers niet veel meer te doen vandaag en misschien had de kater nog wel iets leuks te vertellen. Haar helderblauwe oogjes had ze nieuwsgierig op hem gericht. Please?

Finchpaw zelf zou waarschijnlijk super trots geweest als hij de zoon van de leider van Shadowclan geweest was, als zijn moeder leider van Shadowclan geweest was... maar Roughflower was dood. Roughflower was de kleindochter van Innerstar geweest en dat maakte Finchpaw de achterkleinzoon van Innerstar. Zijn vader Lurkingshade was ook overleden en Lurkingshade was weer de kleinzoon van Shrewstar geweest, wat Finchpaw dus ook de achterkleinzoon van Shrewstar maakte. Bloed van beide krachtige leiders stroomde dus door zijn aderen. Lionkit vroeg hem om een verhaalte te vertellen, Finchpaw fronste even. "Euhm, ja hoor," miauwde hij, waarna hij begon na te denken. Wat was interessant genoeg om aan een kitten te vertellen over Shadowclan. "Oh ik weet wel een spannend verhaaltje!" Dit was een verhaal die vaak aan de kittens van Shadowclan werd verteld. "Vroeger was er een kat genaamd Rushspirit in de Shadowclan," vertelde Finchpaw. "En toen de leider Brokenstar en zijn deputy Raindrop allebei gestorven waren aan blackcough wist Rushspirit door middel van geweld leider te worden van Shadowclan," vertelde Finchpaw, nu wilde hij weten of Lionkit dit verhaal aansprak of niet, dus zweet hij even.

Ze had puur uit nieuwsgierigheid gevraagd of de kater een leuk verhaaltje wist. Meestal als ze daarnaar vroeg, dan wilde ze graag iets horen dat in het verleden was gebeurd. Ze was nieuwsgierig naar het verleden, naar de manier waarop de clans waren geworden zoals ze nu waren, naar geschiedenissen van katten die normaliter vergeten zouden worden door haar generatie. Ze wilde alles weten, want hoe meer je wist, hoe beter je was. Ze wachtte geduldig af tot de kater begon met een verhaaltje, gelukkig had hij er een. De Shadowclan apprentice stelde haar niet teleur; hij begon over een verhaal over ene Rushspirit. Een kater die na de dood van de clanleader met geweld de clan had overgenomen. Nieuwsgierig keek ze Finchpaw aan. "En toen? Wat gebeurde toen? " Was die kater lang leider geweest? Of was hij snel weer van zijn positie afgegooid? Interessant eigenlijk, hoe een clanleader op bepaalde manier aan de macht kon komen. Haar moeder was aan de macht gekomen, omdat Everstar was afgestapt. Maar veel deputies werden pas een clanleader wanneer de oude clanleader stierf, aangezien alle clanleaders negen levens hadden. Op haar moeder na, en de leader van Shadowclan, want op de een of andere manier hadden zij dezen nog niet gekregen.

Finchpaw was zelf ook iemand die lever dingen leerde als geschiedenis. Al leek Finchpaw meer iemand te zijn die interesse had naar hoe je gezond bleef, hoe je fit bleef en niet snel gepakt zou worden door ziektes. En stel je voor? Finchpaw zou er alleen voor komen te staan en hij raakte gewond, hoe moest hij zijn wond dan behandelen? Het liefst zou Finchpaw ook een gevecht willen vermijden, jagen wilde hij wel maar wat graag leren. Maar geschiedenis, dat was ook interessant. En dat leek Lionkit ook te vinden, want ze vroeg meteen naar meer. Nu glimlachte Finchpaw breder. Eens een kitten die niet vroeg naar de meest recente gevechtstechnieken die hij geleerd had. "Rushspirit gebruikte geweld en maakte de clan bang, zodat hij leider zou worden. Ene kat, Stunspore, benoemde hij tot zijn deputy." Finchpaw haalde wat adem tussendoor en zijn heldere ogen sprankelde, alsof hij het verhaal als een film voor zich kon laten afspelen. "Samen met twee andere katten ging Rushspirit naar Mothermouth, hier had hij afgesproken met Icy. Mothermouth ging Rushspirit niet in, nee maakte plannen met Icy en voor hij terug zou naar het kamp, moesten de twee katten die mee waren geheimhouding zweren, anders werden ze daar ter plekke gedood," Finchpaw ging nu op in het verhaal en zijn ogen sprankelde en zijn toon klonk onheilspellend om het extra spannend te maken. Nu gaf hij Lionkit weer kans om er op te reageren.

Ze bleef daar zitten, met haar ogen geïnteresseerd op de kater voor haar gericht. Dit verhaal klonk heel erg interessant, ze wilde er dus duidelijk meer over weten. Hoe meer je wist, hoe slimmer je was, en misschien zou haar generatie wat kunnen leren van de generaties die op haar voorliepen. Fouten zouden niet meer herhaald worden en het leek alsof de kater met de naam Rushspirit een grote fout had begaan. Een frons vormde even rond het gezicht van Lionkit, toen ze het verloop van het verhaal hoorde. Hoe Rushspirit naar Mothermouth was gegaan om Icy te ontmoeten. "Wat is Mothermouth? En wie is Icy?" Het verleden. De oude territoria, ze kende ze allemaal niet. Ze had dan ook nog nooit gehoord van het concept Bloodclan en wellicht zou ze ook nooit met ze in aanraking komen. "Is Mothermouth waar de clanleaders vroeger hun negen levens gingen halen?" Ze had daar wel eens over gehoord. Haar moeder kon dat nu niet, omdat ze niet zo'n soortgelijk ding hier in de bergen hadden. "Is het niet dom dan van Rushspirit? Met negen levens ben je toch sterker?" Als hij negen levens had gehaald, zou hij dan niet onverslaanbaar zijn geweest?

Sommige katten liepen langs hun heen en glimlachte bij het aanzicht van een apprentice die een verhaal vertelde aan een kitten. Anderen trokken veracht hun neus op en liepen bot door. Finchpaw had dit echter niet door, want hij zat diep in het verhaal die hij vertelde aan Lionkit. Pas toen hij even een adem pauze hield en Lionkit de kans gaf om vragen te stellen werd hij zich weer wat bewuster van zijn omgeving. Hij trok zich er echter niks van aan, want hij genoot hier teveel van. Er kwam vanzelf wel iemand die hier een stop aan zou zetten. Zoals een Queen die mogelijk de kitten terug zou halen naar de nursery omdat het bedtijd was of iets dergelijks.
"Mothermouth is een plek in het oude territorium. Mothermouth bevind zich in de Highstones en ja hier gaan clanleaders heen om hun negen levens te halen bij de Moonstone die zich in Mothermouth bevindt. Ook medicine cats gaan hier heen om te tongen met Starclan," beantwoordde Finchpaw de vragen van Lionkit. Ja, want zo zat het als hij het goed had. Erg zeker was hij er niet van, maar dit was wat hem verteld was. "Nee, het is niet dom van Rushspirit, want Starclan zou Rushspirit nooit geaccepteerd hebben," vertelde Finchpaw vervolgens. "En eh, voglensmij was Icy de vroegere leider van de Bloodclan, een groep slechte katten die in de twoleg place leeft dicht bij ons oude territorium," vertelde Finchpaw vervolgens.

Het was best erg dat de nieuwe generatie niet meer zou weten waar de clankatten wellicht decennia lang haden geleefd. Mothermouth kwam haar dan ook niet bekend voor, want in het nieuwe gebied was er geen Mothermouth. Geen nieuwe clanleiders die negen levens konden ontvangen van Starclan, zoals haar moeder. Die had nog geen negen levens, maar was wel al de clanleider van Windclan. Zou Starclan hen een nieuwe plek geven zoals Mothermouth? Lionkit betwijfelde het, maar het zou wel handig zijn. Een clanleider had niet voor niets negen levens, namelijk. Ze fronste kort. "Heeft Starclan iemand wel al eens geweigerd, dan?" Want hoe konden ze dat weten? Als Starclan nog niemand van te voren had geweigerd? Of had Rushspirit toch geprobeerd zijn negen levens te halen en gefaald? Misschien was dat het verhaal geweest, en wist de ander het gewoon niet. Misschien had Rushspirit wel gelogen dat hij niet eens langs Mothermouth was geweest om te dromen met Starclan, omdat hij niet wilde vertellen dat Starclan hem als leider had geweigerd. Ze slikte zacht. Haar aandacht ging weer terug naar de Shadowclan Apprentice toen deze verder ging met haar uitleg. Bloodclan. Ook die clan kende ze niet. Ze fronste. "Is Bloodclan anders dan ons? Is dat de reden dat zij niet mee zijn gegaan?" Wat maakte Bloodclan zo verschillend van de vier clans? Een groep slechte katten? Hmn, hoe kon Starclan dat accepteren?