We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Haar witte staart was rond haar lichaampje gekruld. Ze had haar oogjes voor het eerst bij mama opengedaan. Het meisje was niet bang, maar ze durfde toch nog niet echt, want het was zo licht. Haar pootjes trokken toen ze lichtelijk droomde. Uiteindelijk werd ze toch wakker. Ze ontkrulde zich en rekte zich uit. Daarbij een paar siblings stampend. Ospreykit gaapte haar tandloze mondje bloot. Ze smakte eens en opende toch een oogje. Wah! Ze schoot onhandig recht en viel dan naar achter. Waarom stond haar broertje toch zo dichtbij? Of lag. Ze krabbelde weer recht, nuja terug op de buik positie en liet haar tandvlees zien. Puh.
Onderwerp: Re: Let's roll ♡ zo 16 jul 2017 - 14:58
Hij had eindelijk wat ruimte voor hemzelf. Zijn staart blij heen en weer zwiepend terwijl hij voor het eerst zijn eigen vachtje probeerde schoon te maken, wat geen succes gaf. Hij probeerde zo goed mogelijk zijn mama na te doen, en met de haren mee te gaan. Maar op sommige plekken kon hij bij en daar voelde hij zich al gefrustreerd door. Het moest ales zijn, hij moest perfect uitzien. Zijn ogen richtten zich op Ospreykit die aan het... Tja, wat was ze aan het doen? Ze was zich aan het uitstrekken en voor hij het wist viel ze tegen hem aan. Waardoor Owl een geschrokken, en ongeamuseerde half-grom, half-piepje liet horen. "Opreyyy!" Zei hij met een jammerende toon. Snel opstaand om zijn zusje speels aan te vallen, hij was boos, ja. Maar hij had al geleerd dat hij niet zomaar zijn zusje aan mocht vallen, niet zomaar een nestgenootje mocht aanvallen. En daar had hij gelukkig genoeg geduld voor.
Onderwerp: Re: Let's roll ♡ zo 16 jul 2017 - 15:08
ospreykit
Ze snoof-gromde en kroop naar voren. De bruine wazige vlek, met de bruine ogen in praatte. Zei haar naam helemaal verkeerd, hoewel ze die ook nog niet onder de knie had, waardoor ze nog bozer werd. Hoewel het hun al simpel was uitgelegd dat ze elkaar niet mochten aanvallen, lapte ze die regel even snel aan haar laars. Ze kroop, sprong voor zover dat kan, op hem af en gaf hem een mep tegen zijn wang. Haar nageltjes waren uitgeklapt, helemaal klaar voor de strijd. De kitten had een fel temperament en dat was duidelijk zichtbaar. Ze zette haar roze tandvlees in de neus van haar broer. "Ooorrrrr!", sabbelde ze. Niet doelend op het lichaamsdeel oor, maar een mislukte poging van Owl.
Onderwerp: Re: Let's roll ♡ zo 16 jul 2017 - 15:23
Hoewel hij natuurlijk slechts een paar seconden ouder was, en zeker wat verstandiger, leek het poesje de regel van nagels en tanden in uit het raam gegooid te hebben. Want voor hij het wist kreeg hij een klap op zijn wang. Hij liet een grom horen voordat hij haar een klap terug op haar kop gaf. Zijn klauwen nog steeds ingehouden, maar het was wel een behoorlijk sterke beweging. Plotseling leek ze het op zijn neus gemunt te hebben wat het jonge poesje was het gelijk aan het sabbelen. "Ooorrrrr!" Zei ze, waarschijnlijk een mislukte poging om zijn naam te zeggen. Serieus, het waren maar drie woorden, was het zo moeilijk? Maar hij mocht niet zo hypocriet zijn, aangezien hij zijn eigen naam zelfs niet uit kon spreken. Wie had die verdomde 'w' ertussen gelegd? Hij schudde wild met zijn kopje om zijn neus te bevrijden. Zijn zusje ruw een duw gevend waarna hij vervolgens zijn kleine poten rond haar nek krulden in een poging tot een knuffel. Het was niet dat hij niet wou vechten, hij was op dit moment gewoon te lui.
Toen ze een mep terug kreeg, gromde ze laag. Of toch laag voor het kitten-zijnde. Zeker niet lager dan Owlkit, mannen hadden daar altijd meer geluk mee. Osprey werd er af geduwd, een beetje ruw maar dat deerde niet en liet dan uiteindelijk ook los. Ze kreeg een hug. Zo eentje waarvan ze doorhad dat dit nog niet het einde is van het gevecht, maar gewoon even lazyness. Jep dat dus. De kleine gevlekte kitten draaide zich op haar rugje en blies zachtjes in het gezicht van Owlkit. Ze mocht haar siblings wel graag. Owlkit wat minder, want hij was een uitslover en ze hield er niet van om de laatste te zijn. Hawkkit ook meegerekend. Het grote meisje zette haar pootje tegen de nek van haar broer en grinnikte er zacht bij. Toch nog gewonnen!