Met een snelle beweging duwde Sparkkit wat stof aan de kant, en kneep hij zijn felle, doordringende geelgekleurde ogen wat dichter samen. Het stof waaide op, en verdween in de felle bries die ook zijn vachtje deed opzwaaien. Zijn kittenzachte vachtje had hij iets opgezet tegen de kou, maar nog altijd keek hij nukkig en koppig om zich heen. Hij wou geen kit meer zijn, kijk hem nou! Hij was vast wel groot genoeg om apprentice te worden! Of tenminste, dat was de kronkel in zijn brein. Hij zag niet echt dat hij nog een halve muislengte(Minus de staart!) kleiner was dan de apprentices. Hardop begon hij te denken. "Ik hoop dat Hollystar mijn mentor wordt.. of misschien Lionsoul! Of..of Pantherface!" De woorden waren zacht uitgesproken, bijna onverstaanbaar. Maar terwijl hij hier over na dacht begonnen zijn ogen te twinkelen, helder als duizenden sterren. Zijn kleine, nog ietwat zachte klauwtjes begroeven zich in de aarde. Hij wou apprentice worden!