Een kleine lapjes kitten sabbelde aan haar eigendom. Een klein iets, dat was waar, maar voor nu haar hele wereld. De beste stoffen van de vloeistof had ze een week geleden al binnen gekregen, nu moest ze alleen nog maar sterker worden. Ze was twee koppen groter dan haar nestgenoten. De vrouwen dan toch, haar broers waren sowieso joekels. Toen ze helemaal bol stond van de melk liet ze het bolletje los. Van haar lippen kwam een klein piepje. Ze moest haar ogen niet dichtdoen om in slaap te geraken, alleen maar haar kopje op de grond leggen. Ze kroop en wrong zich in een goede houding. Dwars dus. Het kleintje dommelde juist in toen ze geduw voelde. Ze schrok op en sperde haar kaakjes open. Een protesterende piep kwam er als bron van geluid uit. Het lapjes poesje duwde haar poten terug tegen haar sibling die haar uit de weg wilde. Hmmmpff, ze lag zo goed.