Black 'n White

Onderwerp: Black 'n White zo 18 sep 2011 - 20:24

Rustige pootstappen maakten krasserige geluiden in de toch al rumoerige omgeving. Auto’s sjeesden voorbij, mensen praatten en lachten, mannelijke kits op fietsen belden naar vrouwelijke kits en te midden van al deze nutteloze inspanning liep de donkere kater die de, nu bijna onopmerkelijke, krasgeluiden maakte. De mensen, of tweebenen zoals hij en de meeste andere katten hen liever noemden of noemden omdat ze hun werkelijke naam niet kenden, waren wezens die de zwarte kat mateloos konden irriteren. Ze hadden totaal geen nut. Het enige waar ze nog goed voor waren was gemakkelijk te verkrijgen voedsel serveren. Nu zou je je kunnen afvragen wat de kater hier dan op deze plek met veel te luide geluiden voor zijn nodige rust in het hoofd zou doen. Wel, hij kwam hier voor voedsel. De enige reden die hem hiernaar toe zou kunnen brengen, Sowieso was hij onderhand wel gewend aan de drukte die de stad overheerste. Hij kon er na al die tijd dit als zijn woonplaats of beter nog, zijn koninkrijk, te hebben beschouwd aardig goed tegen. De vraag was alleen of hij het ook fijn vond en dat was een heel ander ding.
Heel even stopte de kat en bleef op zijn plaats stil staan. Kalm wierp de kater een blik op zijn omgeving, stak zijn neus ietsje in de lucht om geuren van eventuele prooi of kraaienvoer op te vangen. Toen een interessante geur zijn aandacht trok, liep hij verder, een zijstraat in. Zijn staart hing net boven de grond en raakte de ruwe grond af en toe lichtjes aan door de vluchtige, hobbelige passen die hij nam. De zwarte kat draafde naar een al omgevallen prullenbak, maar versloomde zijn pas toen hij een nieuwe, minder gewenste geur opsnoof. Er was nog een kat. Op een rustiger tempo dan eerst vervolgde hij zijn weg naar de rotzooi die uit de bak was gevallen en hoorde nu ook het rommelen en krabbelen van kattenpoten. Toen de donkere kater nog maar 4 stappen van de plek verwijderd was, stopte de geluiden uit de bak. De kat die zich erin bevond had hem duidelijk opgemerkt en de zwarte kater wachtte zittend met een kleine, maar smalende grijns tot de andere kat zich eruit zou werken en een angstige houding jegens hem zou aannemen. Hij kon een prachtig, bang gezicht al helemaal voorstellen. Niet veel later kroop er inderdaad een kat uit de prullenbak. Eerst verscheen er een witte staart gevolgd door een magere buik en vervolgens het hele kattenlijf. De kat schudde het vuil van zijn kop en keek toen pas op wie zijn maal had verstoord. De zwarte kater wachtte geduldig af wat hij zou doen. Zijn ogen stonden inmiddels weer op ijskoud en zijn mond in een emotieloze, ontspannen houding. Hij keek de witte kater koeltjes aan en zag tot zijn vreugde, voor zover hij die kon voelen, hoe de andere kat wit wegtrok, voor zover een witte kat wit weg kon trekken in ieder geval. ‘Sc- Scourge..’ stotterde hij zenuwachtig wat bij Scourge toch een klein grijnsje teweeg bracht. Het was duidelijk dat die witte wist tegenover wie hij stond al had de Scourge zelf geen idee wie deze lafaard was. In ieder geval niet iemand van zijn Bloodclan. Die zouden op z’n mist een wat meer waardige houding aannemen en zelfverzekerder reageren en zo niet, dan hadden ze eigenlijk niets in Bloodclan te zoeken. De zwarte kater zwiepte een keer zonder blijk te geven waarvoor met zijn staart, maar de witte kat zag het als ‘toestemming’ om ‘m te peren en schoot ervandoor. Scourge bleef hem even nakijken en stond toen rustig op. Hij liep door de smurrie uit de prullenbak en zakte toen door zijn poten neer bij een oud kippenbootje. Er was al aan geknaagd, waarschijnlijk door de witte kater en ook nog eens door ratten, maar daar nam Scourge genoegen mee. Rustig en met smaak uit hij het taaie vlees wat toch nog aardig goed smaakte op. Hij likte nog een keertje langs zijn lippen en liep toen weer uit de bak. Met een sprong zat hij erop en keek nog eens om zich heen. Naast hem stond een nog staande prullenbak die hem hoger uitzicht kon geven. Daar ging Scourge voor en in een seconde zat hij daar al weer op. Zijn warrige staart hing over het deksel, net zoals zijn lange hondenklauwen die om zijn eigen kattennagels zaten. Ze maakte lichte krasjes op het grijze metaal, maar dat was iets waar Scourge totaal geen aandacht aan besteedde. Op zijn gemak keek hij eens om zich heen. Dit was zijn territorium. Zijn eigen rijkje vol met zijn onderdanen zoals ze eigenlijk wel te noemen vielen. Het was misschien wat geromantiseerd, dat wist Scourge drommels goed, maar uiteindelijk kwam het daar wel een soort van op neer. Scourge genoot even van zijn uitzicht, maar behield zijn uitdrukkingsloze uitstraling. Dat was dan ook waar hij bekend om stond. De kater zonder gevoel, die medogenloos moordde alsof het niets was. Die geen angst of medelijden voelde, alleen maar moordlust en de noodzaak naar bloed te proeven. Niet al deze roddels waren waar, maar de meeste wel. Hij voelde geen angst of medelijden. Hij kón moorden zonder gevoel, maar het was onzin dat hij een monster was dat alleen maar leefde voor het proeven van bloed. Het was een leuk extraatje van het doden, maar niet waar hij voor stond. Bloed was niet om te proeven, het was het antwoord op alles!

Onderwerp: Re: Black 'n White ma 19 sep 2011 - 15:55

Rustig liep het jonge poesje door de bekende bossen. Haar kleine nageltjes waren ingetrokken zodat ze niet bot zouden worden. Bloodclan, stond er voral bekend om dat het moordlustige katten waren die alles op hun pad verslinden en waar ook mar geen botje van over blijft. Dat die prooi dan spoorloos is en je het niet snel zal vinden. Maar Chikita wist niet of ze er wel thuishoorde. Ze wist niet wie haar moeder was. Maar wel bleef ze altijd trouw aan twee katten: Lionheart haar pleegvader, En Scourge, de onverschrokken duivelse leider van de Bloodclan. Ze had hem nog maar drie keer echt gezien. één keer bij een vergadering, één keer gewoon zomaar ergens in het gebied, én één keer toen haar pleegvader met hem stond te praten. Ze was toen nog klein en had zich achter de dikke pels van haar vader verstopt. Ze was toen te bang om recht in de Ijsblauwe ogen van de Bloodclan leader te kijken. Nu ze al wat ouder was dacht ze wel anders. Ze zou naar hem opzoek gaan. Waarom niet gelijk nu? Ik heb toch niet veel te doen. Maar ze wist niet waar ze moest beginnen! Ze ging zitten en hield triest haar kopje omlaag. "Ik zal hem toch nooit vinden. En wat als hij me aanvalt? Wat kan zo'n mormel zoals IK nou tegen zo een groot leider als HIJ doen?" Ze zuchtte even en kraste iets met haar nagel op de grond. Haar nagel was nog rood van een prooi die ze net opgesmikkeld had. Bij de gadachten liet ze nu even haar tongetje langs haar lippen glijden. Hmm, wat was die prooi lekker! Gelijk was ze niet sip meer en ontwaakte de vechter weer in haar. Dat deed het nogal vaak op momenten zoals dit. "Stand up you lazy lump! Stand up and go! Go and find your great leader! Dont give up!" Dat gebeurde er als de vecghter in haar ontwaakte. Ze was niet lui! Enkel een beetje moe! Ze stond op. Ze rende door de bossen heen en overal waar haar kleine pootjes landde sprongen er kleine verharde stukjes aarde omhoog. Toen ze daar zo rende moest ze in eens aan iets denken. Zou Scourge emotie voelen? Natuurlijk! Dat voeld toch iedereen! Dacht ze. Maar toch, iedereen in het kamp zegt van niet. Ze zeggen dat hij alleen maar leeft voor doden. ZOu dat waar zijn? Ze bleef rennen todat een geur van een wilde maar toch wel zieke en ook jog eens een oude hond in har neus terecht kwam. Toen ze achterom keek gingen al haar haren recht overeind staan. Boos keek ze agterom en blies naar de hond. De hond ging op zijn achterpoten staan en maakte zich groot. Aan de halsband te zien was hij toch niet wild. Dit was haar kans. Ze sprong omhoog en greep zich aan de halsband vast. In de hoop dat de hond niet aan haar hemels blauwe halsband zou komen. Ze stak haar nagels uit en boorde die in de keel van de hond. Luid gepiep was te horen en vulde de lucht met angst. Ze zette zich af, Stootte drie tanden uit zijn bek, kwam op de grond neer met een harde smak, en haalde diep adem. Toen sprong ze opnieuw en boorde haar tanden heel diep in zijn nek. Maar de hond sloeg terug recht in haar oog. Toen ze door de lucht vloog sloeg hij haar neer op haar lijfje. Even bleef ze roerloos liggen op haar zij. Ze sprong op en probeerde het opnieuw. Toen de hond door zijn poten zakte wist ze dat hij dood was. Maar in de verte zag ze een zwart gedaante lopen. Scourge! Ze pakte één van de tanden en rende ermee naar Scourge. Toen ze bij hem aan was gekomen keek de recht in zijn ogen en zei: "Deze is voor u Scourge. Ik heb een hond gedoodt en deze tand voor u mee genomen als trofee voor aan uw halsband." Toen boog ze haar kopje en wachtte vol verwachting af. Haar oog prikte verschrikkelijk en bloed druppels dropen langs haar vacht en spatte uiteen op de grond. Knarsetandend van de pijn keek ze omhoog, naar Scourge.

LANGSTE POST OOIT!Zo goed?

Onderwerp: Re: Black 'n White ma 19 sep 2011 - 16:36

Katten, zeker niet zulke jonge katten, kunnen geen honden doden.
Zelfs Scourge heeft zijn hondentanden niet allemaal van gedode honden. De honden die hij wel heeft vermoord, waren oud of ziek.

Onderwerp: Re: Black 'n White ma 19 sep 2011 - 22:07

Geïrriteerd, maar daar geen blijk van gevend keek Scourge met één oog neer op de kleine, rode stuiterbal die onderaan zijn prullenbak stond. Het poesje schreeuwde wat naar hem en Scourge liet zijn kille, blauwe blik nu volledig op haar zakken. Ze rook naar zijn Bloodclan, waarschijnlijk erin geboren als hij moest gokken. Haar leeftijd gaf hem in ieder geval dat idee en anders zou ze er wel in gesleept zijn door haar ouders of iets. Blijkbaar bleek ze zijn regels in ieder geval niet helemaal te begrijpen. Zijn koude ogen bleef in de hare haken en langzaam miauwde hij met zijn rauwe, ijzige stem: ‘Je bent goed op weg, mormel.’ Hij stopte even met praten, liet haar maar gespannen wachten op wat zijn volgende stap zou zijn. Een hond gedood, hè? Zo’n klein poesje? Het leek hem maar onwaarschijnlijk, maar ach, niets op de straat was wat het leek en Scourge had geen zin om er echt op in te gaan. Scourge bracht zijn blik naar zijn klauw en gaf het een nonchalant likje. Terwijl hij naar zijn eigen poot bleef kijken ging hij uit het niets verder. ‘..Maar je moet die tanden zelf houden. Jouw gevecht is jouw trofee,’ zei hij doodgewoon. Plotseling sprong hij van zijn hooggelegen plekje af, vlak voor de neus van de kitten. Hij wist zelf ook wel dat ze dat niet meer was, maar hij beschouwde haar anders niet meer dan dat. Scourge wist dat Bloodclan ook jongeren nodig had, maar dat betekende nog niet dat Scourge respect voor ze had. Dat had hij voor niemand! Hij kon eigenlijk wel een leuk spelletje spelen met dit jonge en onervaren poesje. Waarom niet? Zoveel leukers of beters had hij nu toch niet te doen! Hij torende intimiderend boven haar uit. Zelf was hij al niet groot. Voor het eerst sinds lange tijd was hij groter dan een ander en het beviel hem wel al vond hij het altijd wel, nou hoe kon hij dat het beste zeggen? Hij vond het misschien wel “komisch” om te zien hoe andere katten hem onderschatten door zijn grootte en dan versteld kwamen te staan door zijn hoogontwikkelde skills. Nog nooit had iemand hem in een gevecht verslagen. Misschien heel vroeger, maar die tijden waren al lang vergeten en degenen die het zich weliswaar nog zouden kunnen herinneren waren al voor lange tijd uit de weg geruimd. Vaak nog door zijn eigen klauwen. Nu terug naar de kit. Hij bracht zijn zwarte kop, getekend met een valse uitdrukking dichterbij haar. Zó dichtbij dat hun neuzen elkander bijna raakten. Hij grijnsde vals, maar de emotieloosheid bleef in zijn kop gegrafeerd en het was ook vrij duidelijk dat zijn lach gefaked was, maar dat maakte het er niet minder eng op. ‘Natuurlijk kun je ook mij die tanden in je band laten steken..’ Scourge zwiepte er uitdagend met zijn staart bij. Dit poesje kon maar beter beter weten, maar hij verwachtte dat ze naif als ze was wel in zijn plannetje zou trappen..

Onderwerp: Re: Black 'n White di 20 sep 2011 - 15:44

Je bent goed op weg, mormel.’ Miauwde Scourge met een kille, ijzige stem. Chikita keek even boos maar omdat ze naar de grond keek kon Scourge het gelukkig niet zien. ‘..Maar je moet die tanden zelf houden. Jouw gevecht is jouw trofee,’ Miauwde hij daarna. Chikita keek op naar de ijzige blik van Scourge. Even liep er een ijzige rilling over haar tug. Haar blauwde halsband was goed op te merken dankzij haar voskleurige vachtje. Hier en daar zaten nog wat kleine donshaartjes. Die bedekte de met ander haar door met haar tong over de plekken de glijden. ‘Natuurlijk kun je ook mij die tanden in je band laten steken..’ Zijn stem klonk alsof hij een gemeen planneje had. Maarja, wat zou hij zijn eigen onderdanen nou aan doen? "Oke, is goed!" Miauwde Chikita en maakte er een opgewonden sprongetje bij.

Flut Dx
ik reageer vanavond of anders vrijdag weer want t/m vrijdag ben ik op kamp 8D

Onderwerp: Re: Black 'n White zo 25 sep 2011 - 4:39

Het kleine poes miauwde opgewonden dat hij zijn gang mocht gaan met die tanden, onnozel als ze was. Scourge’s oor trok even naar achteren en voor een seconde bleef hij de kit nog even in haar ogen aanstaren. Zijn harde, ijskoude blik tegen haar zachte, bruine. Daarna volgde een kort knikje en een schore ‘oké’. Scourge nam een klein stapje naar achteren zonder de kitten voor ook maar een moment uit het oog te verliezen en raapte toen een van de lange tanden op met zijn eigen tanden. Hij stapte weer naar de jonge poes waarvan hij de naam eigenlijk nog helemaal niet wist, en boog toen weer voorover. Hij wilde heel even vragen of ze wel zeker was van haar besluit, maar dat deed Scourge toch niet. Misschien zou de kit wel van gedachte veranderen en dat was niet helemaal de bedoeling. Koud als hij was zette Scourge vervolgens zijn poot op het midden van de kitten’s rug neer waardoor hij haar tegen de grond aandwong. Zijn lange klauwen prikte zachtjes in haar vlees, maar wel hard genoeg om een vervelende pijn in haar rug te moeten voelen. Daarna duwde Scourge de tand die hij nog steeds beet hield onder haar halsband waarbij hij hem ook iets door haar velletje heen stak. Een dikke druppel bloed stroomde uit haar hals die Scourge tijdens zijn handelingen uit haar vacht likte. Uit het niets sperde hij zijn ogen wijd open tijdens het proeven van die helse, bittere smaak en gelijk kreeg hij spijt dat hij de witte kater van zo even geleden niet vermoord had. Dan had hij zijn bloeddorst al eerder kunnen voelen en gelijk kunnen blussen. Even schoten Scourge’s pupillen naar de rode kitten onder hem en kwam een duivels idee hem binnen schieten, maar nee, dat kon zelfs hij niet maken. Zich verlagen tot het doden van een kitten van nota bene zijn eigen Bloodclan. Nee, in plaats daarvan rukte Scourge met een felle haal die weleens een verstikkende werking kon hebben de tand door haar blauwe halsbandje heen. Plotseling heel rustig liet Scourge de tand weer los en ging hij iets naar achteren waarbij hij ondertussen met een kille blik op de kit gericht zijn nu bebloede lippen aflikte. ‘Hmm, je smaakt lekker,’ smaalde hij zonder enige vreugde. Er stroomde kleine, smalle straaltjes donkerrood bloed uit het poesje haar hals, maar lang niet genoeg om een gevaarlijke, laat staan dodelijk wond te kunnen veroorzaken. Nee, Scourge had zich met gemak weten te beheersen, maar de wil om meer bloed te proeven was nu wel opgewekt en zou voorlopig ook niet meer verdwijnen…

Onderwerp: Re: Black 'n White zo 25 sep 2011 - 10:33

Blacksoul zat diep in de donkere struiken en keek met smalle streppjes van haar ogen naar het ritueel wat Scourge uitvoerde. Ze had dit al vaker gezien, en ze was al lang niet meer onder de indruk. Wel was ze jaloers, Chikita die een Hondentand kreeg. Blacksouls bloedrode halsband was nog helemaal leeg. Maar weinig katten hadden zoveel tanden als Scourge. Sterker nog, Scourge was de enige met zoveel tanden! Blacksoul grauwde even van Jaloezie, ene besefte even dat haar schuilplaats verraden was. Ze kroop langzaam uit de donkere schaduwen, en met een kille, koele blik keek ze van Chikita naar Scourge. Ze gaf Scourge een kleine kopbuiging. Voor Scourge zou ze door het vuur gaan, zij diende hem, en ze zou wat hij ook deed, hem niet laten vallen. Ze grauwde en sprak toen:''Scourge, ik heb je een lange tijd niet gezien. Of worden mijn ogen dan zo blind.'' Ze zei het op een kille toon. Ze wilde niet zich gaan uitsloven voor hem, om in een goed blaadje te komen, maar ze werd altijd nog harder als ze bij hem in de buurt kwam. Scourge mocht niks weten van haar vriendschappen tussen Redeye, Goldenmoon en Fireheart buiten zijn eigen clans. Als ze het zou vertellen, dan haalde ze het einde van de dag niet. Haar blik gleed naar Chikita, die ze nors aanstaarde, wat wilde Blacksoul ook graag een Hondentand..

Onderwerp: Re: Black 'n White zo 25 sep 2011 - 10:40

‘oké’. Miauwde Scourge op een kille, Schorre, en duistere manier. Ze wist nu dat ze geen ja had moeten zeggen. Dit kon haar dood betekenen. Met trillende pootjes stapte ze naar voren. Een ijskoude wind gleed over het hele gebied heen. Scourge voelde er blijkbaar niets van. Hij hield zijn blik op niks anders dan Chikita. De ijzige wind gleed koud over haar vachtje maar dat bioeide haar nu even niks. "Nou, kom op dan!" Miauwde ze zo zacht dat niemand het kon horen. Maar blijkbaar had Scourge het dus wel gehoord want zo snel als de wind schoot zijn klauw naar haar rug. Ze sprong weg maar niet snel genoeg. De klauwen van Scourge boorden in haar vlees. Niet zo diep maar net diep genoeg zodat ze erg veel last kreeg van haar rug. Het prikkelde vreselijk! Ze probeerde weg te komen maar dat lukte niet. Met zijn tanden pakte Scourge de tand en bracht zijn bek naar haar keel. Nu zou het gebeuren. Dacht ze. Scourge stak de halsband door haar band. Even ging er een vreugde van blijdschap door haar heen maar dat verdween al snel toen ze het bloed ook uit haar keel zag komen. Scourge stak hem er nog even goed doorheen. Toen hij zich van haar boog likte hij smakelijk zijn lippen af. Chikita zag dat hij haar bloed had geproefd. ‘Hmm, je smaakt lekker,’ Zei hij duidelijk met vreugde in zijn hart. De verhalen waren waar! Scourge voelde geen verdriet, angst of maar ook een scheutje medelijde. CHikita krabbelde op en meekte zich groot zodat haar neus nog geen muisenhaar van die van Scourge verweiderd was. Toen mieawde ze:"Het is dus waar niet? Ze voeld geen medelide of andere emotie!" Haar poot schoot uit en raakt bijna de flank van Scourge. Maar nog net op tijd bedacht ze dat het haar ledaer was en ze kon het niet maken om hem wat aan te doen. Zebeet haar haar poot zodat hij niet Scourge zou raken en/of pijndoen. Ze rkabbelde op en rende zo snel als de bliksem weg. Ze rende en rende keihard met de wind in haar bebloedde gezichtje. Ze kwam aan op haar eigen territorium maar rende er voorbij. Toien ze uiteindelijk een grote boom zag staan klom ze erin. Klauw vor klauw steeds hoger naar de top. Eindelijk was ze bij de top en ze ging op een tak zitten. Boven in de boom was een gat! Het was een holle boom! Ze murmelde zich in het gat en begon zich daar helemaal schoon te likken. Wat moest ze nu doen? Haar helen leven blijven vluchten voor Scourge? Hij was haar leader. Nee, dat kon ze niet maken. Ze ging liggen toen al haar bloed opgelikt was en ze rustte wat uit.

Onderwerp: Re: Black 'n White zo 25 sep 2011 - 20:52

Scourge, er worden nog geen hondentanden uitgedeeld!
Hierbij geldt die van chikita dus niet!

Ik wil eerst een goed systeem opzetten voor katten ook maar een hondentand mogen hebben.

Onderwerp: Re: Black 'n White