The night remains young (Thornface)

Het was de nacht na de Deputy Ceremonie en Oceanbreeze of Oceanstar het lag er maar net aan hoe anderen haar begroetten, had ontspannen de weg vervolgd net buiten de Clan Cavern. Haar blauwe ogen gleden naar de sterrenhemel die net tussen de torenhoge bomen zichtbaar was. Waar deze sterren ook schitterden wist ze niet zeker of de Starclan nog goed over hen kon waken. Hoewel ze zich niet zo gejaagd en angstig voelde, zoals ze vroeger als jonge Apprentice was geweest, maakte ze zich wel zorgen. De Clan was niet geheel in balans en terwijl ze samen op reis waren met de andere drie Clans was het natuurlijk niet handig om in deze drukte een Clan te hebben die zich nogal ongemakkelijk voelde. Ze had het waarschijnlijk niet beter gemaakt met haar keuze om Bronzemask als haar rechterpoot aan te wijzen. Hoewel ze vol vertrouwen naar de oudere kattin keek, die tevens Queen was, net zoals haar. Zouden andere Clans het wellicht een aparte keuze vinden, echter was dat het niet. Hoe langer ze er over na dacht, hoe beter ze de keuze vond. Haar dikke staart sloeg de langharige kattin om zich heen waarna ze haar blauwe ogen afwende richting de opening van de Clan Cavern. Daar zag ze een van de Deputies staan, Thornface. Hij was ook nog niet zo lang geleden benoemd door Silverstar om de taken van Zealspark over te nemen. De kater was toen spoorloos verdwenen. Ze had geluk dat Evergreen niet had gekozen de Clan in de steek te laten en te vluchtten. Dat had waarschijnlijk nog meer drama veroorzaakt. Ze stonden inmiddels waarschijnlijk al bekend als de Dramaclan. Waar zij waren, volgde drama. Ze zuchtte even waarna ze de kater wenkte. Als hij ook wakker was deze nacht konden ze elkaar vast gezelschap houden. Zodra de gestreepte warmbruine kater aankwam knikte ze hem vriendelijk toe."Thornface," Mauwde ze op haar gebruikelijke warme toon.

Met een diepe zucht rolde Thornface nogmaals op zijn andere zij. Hij wist niet hoe lang hij al probeerde om in slaap te vallen, maar het was lang genoeg geweest om frustratie bij hem op te wekken. Toegegeven, hij had wel wat zorgen aan zijn hoofd gehad toen hij zich eerder op de avond had opgerold in zijn nest, wat waarschijnlijk de reden was voor zijn slapeloosheid, maar nu was het een vervelende combinatie van die zorgen en de frustratie van het niet kunnen slapen. De bruine kater schudde zijn hoofd, alsof hij de onrust van zich af wilde schudden, en stond op. Als slapen niet lukte, kon hij net zo goed even een luchtje gaan scheppen. Hij liep stilletjes naar de uitgang van de grot, erop lettend dat hij andere katten niet wakker zou maken. Eenmaal bij de opening aangekomen stond hij stil en ademde hij de frisse nachtlucht in. Het deed hem goed, dus hij bleef op zijn plek staan terwijl zijn ogen begonnen te wennen aan de afwezigheid van licht.

Het duurde niet lang voordat Thornface een kat opmerkte, niet ver van de Clan Cavern verwijderd. Ietwat verrast keek hij de kat aan, die hij haast meteen identificeerde als Oceanbreeze. Kon zij ook niet slapen? Daar zou hij weleens snel achter kunnen komen, want de WindClanner wenkte hem en zonder al te veel aarzeling liep hij naar haar toe. Als hij dan toch niet kon slapen, zou hij net zo goed wat gezelschap kunnen opzoeken. Thornface werd met een knikje begroet, en hij deed hetzelfde. "Oceanbreeze," reageerde hij, zich pas daarna realiserend wat hij had gezegd. Hij schudde zijn hoofd in de hoop weer helderder te kunnen denken. "Star, bedoel ik. Oceanstar." Kijk, dit was waarom hij slaap nodig had.