Awkwaaaaardd

Swallowflight had een mooi konijn van de stapel gepakt om die te brengen naar Sandflower. Nu haar vriendin niet alleen haar eigen, maar ook het nest van Snowdrop moest zogen was Swallow tot de conclusie gekomen dat Sand dan ook meer moest eten. Dus ging ze met een nogal vrolijke tred -voor haar dan- naar de nursery en zag bijna direct Sands nest, echter zonder Sand. Awkward keek Swallowflight om zich heen, niet goed wetende wat ze nu moest doen. Zou ze hier wachten? Niet in de ingang, dan zou ze gegarandeerd de weg in en uit blokkeren. Misschien dat Sands kittens wel wat zouden lusten? Nee, die waren nog veel te jong. Ongemakkelijk keek ze de nesten rond. Eh? Ze voelde een paniekaanval opkomen, en slikte zenuwachtig. Opeens viel haar blik op een nog hele jonge kitten, die kennelijk wakker was. Voorzichtig legde ze het konijn op de grond, en besloot om in de tussentijd maar een praatje te maken met een baby. Misschien zou het wel gezellig zijn. "Eh, wat ben jij van plan?" miauwde de warrior, half streng, half ongemakkelijk. Ugh.

- Owlkit eerst c:

_{Oh god, de kitten begon het konijn aan te vallen. Eh. En nu? Swallow keek verbijsterd naar dit absurte verschijnsel, en stond aan de grond genageld. Wat de heck moest ze nu doen? Hoe kwam ze van dit mormel af, en eh, wie was zijn moeder? Ze dropte het konijn, pardoes voor de kitten zijn neus, en deinsde een beetje achteruit. Oh, dit waren altijd die awkward momenten die de zwarte poes probeerde te voorkomen, en nu zat ze er midden in. Bah. "Eh.. Stop daar mee!" siste ze, enigszins onzeker. Help?}

_{Hé verdomme. Waarom luisterde die haarbal nou niet? Als antwoord gromde de kleine kitten -waarschijnlijk een poging om haar weg te jagen ofzo- wat best wel schattig klonk. Maar goed, Swallow was niet echt een poes die dingen snel schattig vond, dus in haar oren klonk het alleen maar idioot. Ze keek de kitten droog aan, die nog steeds haar konijn aanviel, en schudde haar kop. "Je weet dat je nu een dood konijn aanvalt eh?" sprak ze geamuseerd. Ja, ze begreep niks van kittens. Ja, ze vond het nog steeds awkward. Maar om eerlijk te zijn zag dit er best grappig uit. De kitten deed haar denken aan haar snotaap, die ook echt de idiootste dingen deed. Ze kwam weer wat dichterbij, terwijl ze het kleintje goed bestudeerde. Het was een windclankitten, dat was zeker. "En wat is jouw naam, als ik vragen mag?" vroeg ze aan de windclanner.}