Purple flower

Met kleine pasjes en een goed humeur was de flamepoint she-cat de lavendel velt in gelopen. Het was al laat in de avond, maar ze wou nog even het cave uit om een frisse neus te halen. Daarnaast was deze plek een prachtig uitzicht en was de kleine Windclanner wel dagelijks hier te vinden. De stilte en de zoetige geur die de paarse bloemetjes hadden kalmeerde haar, hier kon ze genieten van de rust en eventjes doen wat ze wou. De zachte avondbries gleed door haar pluizige vacht en verkoelde haar warme lichaam. S'middags wanneer de zon scheen was het te warm om hier op deze open plek te zijn maar nu de koele avondlucht het overnam was dit perfect. Shatteredice was met een zachte zucht gaan zitten en legde haar rossige pluizige staart over haar pootjes heen. Haar blauwe ogen keken rond en vestigde voor een paar seconde op de blote sterrenhemel voor ze haar pootje een lik gaf en deze over kop liet gaan. De she-cat had een drukke dag gehad en nam nu haar welverdiende rust. Een wasbeurt tussen door was ook wel nodig. Shatteredice ging veder met haar vacht terwijl ze naar de welbekende wind luisterde die zachte geluiden met zich meedroeg.

- Open <3

Door de sterke lavendel geur was Shatteredice ontgaan dat ze niet helemaal was op het moment. Een andere kat was genaderd waardoor de kleine she-cat verast opkeek toen ze een stem hoorde. Ze had natuurlijk niemand verwacht op dit tijdstip en was daarom ook niet goed oplettend geweest. Gelukkig was het iemand die uit haar clan kwam. Haar licht blauwe ogen twinkelde vriendelijk toen deze op de stuk grotere tom gericht waren. "Goedenavond Stallionheart, wat brengt jou hier op dit late tijdstip?" Mauwde ze warm terug met een een kleine glimlachje op haar lippen gekruld voor ze nog een keer haar rossige poot een lik gaf en deze over haar oortje hield.

Zijn blik hing een poosje op haar en Shatteredice keek met haar ijsblauwe terug. Stallionheart was niet echt een kat waar ze hele gesprekken mee had gevoerd dan enkel hallo, en doei maar dat ontging je niet. De een kende je beter dan de ander. Misschien dat ze de tom toch nog eens wat veter moest gaan leren kennen. "Ik wilde alleen mijn poten nog even strekken voordat ik mijn mosbed opzocht" Beantwoorde de gevlekte tom schouderophalend op haar vraag en Shatteredice knikte zachtjes. Het was al wat later in de avond en de kleine she-cat dacht dar rond deze tijdstip wel iedereen z'n beetje lag te slapen maar zij was dus niet de enige die even haar poten ging streken. "Alles goed met jou?" Vroeg de calico tom terwijl Shattered een zucht uit blies om daarna haar longen weer goed met het frisse zuurstof te vullen. "De journey is zwaar, maar ik overleef het" Mauwde ze voor ze haar flank een grote lik gaf om de pluis wat platter te krijgen. "Hoe is het met jou?" Vroeg ze, typische standaard vraag.

"Ik denk dat de Journey voor iedere kat zwaar is geweest. Zeker voor de Queens en kittens" Antwoorde de grote gevlekte tom, Shatteredice knikte instemmend. Ze had vaak genoeg gezien hoe een kitten mee werd gesleurd met een vogel of dat iemand over gereden werd een monster. Gruwelijke dingen waren er onderweg gebeurd dat je ze amper jog van je netvlies kreeg. Ze waren met ze alle vertrokken om een veilige thuis te vinden maar voor nu leek alles een beetje in de soep gevallen te zijn. Veel katten hadden deze bergtoppen niet eens gered en nu ze er zo over nadacht wist ze niet zeker of deze hele joirney gedoe wel z'n goed plan was geweest. Wat als ze thuis gebleven waren? Misschien was er nog wel een sprankje hoop geweest te zijn om daar te overleven met Windclan. Shatteredice beet nadenkend op haar lip. Zouden er minder doden gevallen zijn als ze bij hun oude gebied gebleven waren? Waren deze doden voor niks geweest? De kleine she-cat wist het niet. Zulke dingen waren ook niet voor haar om over na te denken, de leaders van elke clan hadden deze beslissing genomen dus dan zou het ook maar de beste zijn geweest. "Het gaat redelijk. Ik vind het alleen niks dat de Clan nu nóg zwakker is of nog zwakker beschouwt wordt door de andere Clan's. Twee Queens die een Clan bestieren. Dat beloofd nog wat" Mauwde Stallionheart nadat ze vroeg hoe het met hem ging. De ene kant kon ze het precies vinden met zijn woorden maar aan de andere was misschien toch nog wel iets goeds. Oceanstar was dan jong en had vele kittens rond huppelend ze was wel iemand die Windclan weer wat rechter kon krijgen. Haar keuze van Bronzemask was dan ook wel een verassing geweest. Niet dat ze dacht dat de bruine she-cat een slechte keuze was maar omdat zij nu als Ocranstar een nestje had en twee queens die Windclan en hun kittens moesten opvoeden was nog al een gedoetje. "Ik weet het" Zuchtte Shatteredice. "Ik had eerder iemand zoals jou verwacht om de nieuwe deputy te zijn. Bronzemask is een sterke en ervaren warrior maar haar nestje zit op dit moment een beetje in de weg" Mauwde ze zachtjes. Ze mocht Bronzemask wel en ze gunde de she-cat ook haar nieuwe rank maar het moment was enkel wat lastig. "We zullen het wel zien" Voegde ze na een tijdje er achter aan.

De flame point she-cat was wat comfortabeler gaan zitten tijdens het gesprek. Haar pluizige staart lag naast haar terwijl ze voor de laatste keer een schone haal over haar borst hield. Zo, haar wasbeurt zat er ook weer op. "Misschien ikzelf ook ergens wel. Twijfelen doe ik niet aan haar capaciteiten maar de timing is gewoon ongelukkig" Mauwde de grote tom. Shatteredice knikte en liet haar blauwe ogen rond het gebied heen glijden. De sterren waren vannacht goed te zien met z'n grote open hemel enkel was de koude bries die door haar vacht heen begon te blazen wat minder. De kleine she-cat rilde eventjes voor ze haar vacht opzette en haar pluizige staart om haar heen sloeg. Toen ze had gelopen had ze geen last gehad de frisse lucht maar na een tijdje zitten voelde je wel de kou in je lichaam trekken. "Het zal vast wel goed komen met Windclan" Mauwde ze wat aan de zachte kant, "Starclan zal ons wel helpen" Ze keek Stallionheart met haar diep licht blauwe ogen aan. "Toch?"

Weer een koude bries woei door het open gebied en liet de kleine she-cat rillen. Zelfs Stallionheart met zijn dikke gevlekte vacht leek het frisjes te hebben. De tom trok met zijn oor en kwam naast haar zitten om daarna zijn staart om haar heen te leggen. Shatteredice verstijfde voor een paar seconde, haar wangen zouden roodgekleurd zijn als er geen vacht op zat. Niemand had zo dicht bij haar gezeten in haar leven dus de she-cat wist niet precies te reageren. Natuurlijk was het gewoon een vriendschappelijk gebaar maar toch, ze kreeg er kriebels van in haar buik. Haar lichaam ontspande wel meteen na een paar seconde en ze glimlachte verlegen maar dankbaar haar clangenoot. StarClan zal altijd wel over ons waken denk ik maar of het goed komt met WindClan? StarClan zal altijd wel over ons waken denk ik maar of het goed komt met WindClan? We hebben Evergreen die haar rang heeft opgegeven, een sterke leidster was ze en dan de vele Deputy's van haar..." Reageerde Stallionheart zacht. De flamepoint keek hem eventjes aan maar reageerde niet. "WindClan heeft al veel Deputy's gehad onder Evergreen. Lionroar en Whitelion waren beide sterke katten, katten die een goed beeld gaven van hoe WindClan was. Sterk en een Clan om rekening mee te houden" Ging de grote tom veder. Shatteredice stemde in. Haar snorharen bewogen mee met de wind terwijl ze zocht naar woorden. "Windclan word al vanaf het begin af aan gezien als zwak, ik denk dat zelfs met een grote sterke leider een moeilijke klus word om de andere clans te laten zien dat we dat niet zijn." Mauwde ze met een trek van haar rode oortje.

Daar had de tom wel gelijk in. Als er een sterke leader Windclan zou leiden kon deze altijd een begin maken, maarja dan moest deze ook weer een deputy naast zich hebben die veder kon gaan met zijn plannen en dat mislukte vaak. Evergreen was een sterke en strenge leader geweest maar met tijd was ze verzwakt en was Windclan weer een grote chaos te zijn zoals altijd. Shatteredice knikte dus ook op zijn woorden toen hij veder ging over Whitelion. "Ik had wel een Whitestar willen zien" Mauwde ze terug. Ondanks het nieuws wat vrij was gegeven dat Whitelion een kat had vermoord en dat al die tijd Lionroar onschuldig bleek te zijn was de witte tom een erg goeie en sterke deputy geweest. Whitelion had Windclan misschien wel uit de put kunnen helpen. Nu werden ze geleid door twee queens. Maarja, Shatteredice was niet Shatteredice als ze geen hoop of iets positiefs zag in iets. "Als Starclan wilt dat het veranderd dan zullen we het gauw genoeg horen" Mauwde ze terug voordat de gevlekte tom op stond en haar een warme blik gunde. "Zullen we langzaam teruggaan naar de Cave? Ik denk dat het alleen nog maar kouder wordt en je oren heb je nog wel nodig" Vroeg hij en Shatteredice knikte met een kleine glimlach op haar lippen voor ze opstond en naar hem toe sprong. "Klinkt als een goed plan" Grinnikte zachtjes voor ze naast de tom liep, haar pluizige redpoint vacht dicht tegen de zijne aan terwijl ze samen de richting op liepen van de cave.

Shatteredice grinnikte bij zijn reactie over Whitestar. Sure, Whitelion was een kat die er eng uitzag maar het was niet zondat ze kriebels kreeg van een witte ster. "Hm ik vind Stallionstar een tikkeltje enger hoor" Lachte ze haar staart zwiepte zachtjes mee. Stallionheart had zijn tempo verhoogd en de kleine she-cat moest al bijna joggen om hem bij te houden. Ze was geboren met korte pootjes en eigenlijk zijn ze nooit veder gaan groeien. Ze bleef altijd een kleintje, zelfs voor een Windclanner maar de jonge warrior kon het prima vinden. Ze kon alles doen wat andere katten ook konden. Enkel rennen was niet zo goed in en toen Stallionheart haar uitdaagde voor een wedstrijdje beet ze op haar lip en keek hoe de gevlekte tom naar voren sprong. Ze zou hem nooit bij kunnen houden maar ze hing ook geen uitdaging uit de weg dus al snel nam de redpoint zijn evenbeeld. "Valsspeler!" Riep ze toen ze achter hem aanrenden. "Ik heb korte pootjes dit is niet eerlijk" Giechelde ze er achter aan voor ze over een kuil heen sprong en veder sprintte.

Ze was dan niet de snelste vanwege haar kleine bouw maar haar poten hadden wel een grote kracht onder zich verscholen . Haar achterpoten duwde haar soepel gebouwde lichaam vooruit terwijl haar flanken op en neer zwoegen. Haar longen vulde zich met happen zuurstof om deze daarna werd hard uit te storen. Stallionheart had ten eerste een voorsprong en ten tweede had de grote tom veel langer poten zodat hij sneller was dan haar maar toch begon ze hem stukje voor stukje in te halen. Echter lukte het haar om hem niet voor ledig in te halen maar dat gaf niet, ze was aardig trots op der zelf dat ze hem al had bijgehouden. Stallionheart was op al gaan zitten bij de ingang voor zij eenmaal aangerend kwam. "Goed gerend" Complimenteerde haar clangenoot. Shatteredice greens eventjes tijdens het hijgen door en snorde, blij met zijn compliment totdat de tom opstond en haar neusje uit het niets aanraakte. Haar lichaam verstijfde weer, net als wat er toenstraks gebeurd was toen de gevlekte ton zijn staart om der heen sloeg. Ehhe.. grote Starclan wat moest ze doen? Half in paniek omdat de redpoint she-cat niet wist wat ze hierop moest doen voelde ze nog kort zijn staart over haar borst heen glijden. "Slaaplekker Shatteredice" Mauwde hij voor dat hij verdween in de donker grot. "Welterusten.." Prevelde ze er zachtjes uit. Shatteredice schudde haar kop en knipperde, nog compleet in de war van wat er net gebeurd was. Jeetje Shattered. Hij bedoelde het vast allemaal goed, vriendschappelijk weet je wel. Doe niet zo mal. De kleine Windclanner wachtte eventjes tot ze zeker wist dat Stallionheart zijn slaapplek gevonden had voor ze zelf naar binnen liep en haar eigen mostnest opzocht.

- Topic uit c: