Traumatized {Search Patrol Mistpaw}

Ze had met haar moeten praten. Ze had er eerder bij moeten zijn. Bronzemask wist dat alle drama die Mistpaw had meegemaakt een trauma had achtergelaten. Maar ze was te druk om zich met al haar (achter)neefjes en nichtjes te bemoeien. Nu was ze kwijt. Wat nog zorgwekkender was, was dat het nodig was om eerst zo snel mogelijk de Vulture's Drop te checken. Een achterliggende gedachte was dat Mistpaw zelfmoord had gepleegd. Bronzemask drukte de gedachte weg en luisterde naar haar leader die de mededeling deed. Evergreen en Magpiehowler waren degenen die haar zouden vergezellen op deze Patrol. Het was een gek idee dat zij hun vorige Leader zou moeten commanderen. Ergens had ze nog veel respect voor de kleine oranje she-cat. Ze knikte de katten kort toe en vertrok meteen richting de Vulture's Drop.

Evergreen+Magpiehowler

Zwijgend beantwoordde Evergreen Bronzemasks knikje, en ook Magpiehowler knikte ze kort toe. Daarna liep ze vlug achter de deputy aan. Vulture's Drop, de plek had al een slechte reputatie. Dat ze daar als eerste heen gingen kon alleen maar betekenen dat Oceanbreeze en Bronzemask dachten dat Mistpaw misschien... Ze schudde haar kop. Je moest misschien voorbereid zijn op het ergste, maar de gedachten die nu door haar kop gingen wilde ze het liefste uitbannen. Gedachten aan vallen, gedachten aan roofvogels... De bergen waren een gevaarlijke plek. Ze kon alleen maar hopen dat de apprentice veilig en wel teruggevonden zou worden.

Hij kende Mistpaw goed. Het was de dochter van Mousewish, dus die had ze altijd in de gate gehouden. Daarbij was het ook een clangenoot. Die nu weg was. Hij was trots dat hij meekon op deze patrol. Bronzemask was de deputy en Evergreen was nog steeds Everstar in zijn ogen. Ze had daarbij haar levens nog, toch? De kater knikte beide poezen toe. Hij stapte een beetje weg van hen, zodat hij zijn neus gemakkelijker kon gebruiken. Hij boog zijn kop en snoof zachtjes nog niet echt een spoor. Zouden ze ze ooit terug vinden?

Evergreen en Magpiehowler kwamen er al snel bij. Het groepje liep richting de Vulture's drop. Het was even klimmen. Bronzemask zou nooit wennen aan de kleine bergpaadjes. Gelukkig was er in dit territorium ook een grote vlakte die deed denken aan de goeie ouwe tijden in het Windclan territorium. Tigergaze en zijn patrol vertrokken daar naartoe omdat de Deputy het goed kon begrijpen dat Mistpaw daar zat verstopt. Alhoewel de herrinering van het oude territorium voor haar waarschijnlijk heel pijnlijk was. Na een hele tijd klimmen kwamen ze bij de Vulture's Drop. De kleine she-cat wenkte de anderen halt te houden en ze ademde de geur zo diep mogelijk in. Geen spoor van haar achternichtje. Gefrustreerd sloeg ze haar nagels in de grond en keek haar patrolleden aan of zij misschien iets roken wat ook maar deed denken aan Mistpaw.

Ze moesten een flink eind omhoog om bij de Vulture's Drop te komen. Evergreens conditie was sinds haar ziekte nog niet helemaal op peil, dus zeker het laatste stuk was zwaar, maar ze probeerde haar vermoeidheid niet te laten merken. Onderweg probeerde ze al goed op te letten of ze ergens een spoor van Mistpaw oppikte, maar helaas. Ook toen ze op hun bestemming gearriveerd waren, rook Evergreen nog geen vleugje van haar geur. Ze schudde haar hoofd ontkennend toen Bronzemask haar aankeek, en richtte haar blik even op Magpiehowler, al verwachtte ze niet dat deze meer geluk zou hebben dan zij. Haar blik gleed onwillekeurig naar de rand van de klif, waar de wereld plots leek op te houden. Maar het zou niet, toch? Ze zouden haar spoor wel geroken hebben als ze hier was geweest...