I Walk this Empty Streets [OPEN]

~ On the Boulevard of Broken Dreams ~

Kalm liep de poes door de straten. Het was al langzaam gaan schemeren, en het leek rustig te zijn. Geen twolegs te zien, zelfs hun kittens waren in hun nest. Ze had al gehoord dat vele kittypets rond deze tijd naar huis gingen. Gravelsmoke had daar echter weinig behoefte voor. En juist nu het zo rustig was, was het hier fijn. Haar twolegs waren toch al gewend dat ze niet elke nacht thuis doorbracht. Niet dat het veilig was. Een paar kittypets waren op haar afgekomen, ze hadden heus wel door dat zij niet als kittypet was geboren. Meestal als ze vertelde dat ze uit de clans kwam, gingen ze weer geschokt weg. Die bange beesten, ze kende de echte clans alleen uit spookverhaaltjes. Echter had een van de kittypets, voor die was weggelopen, haar verteld om uit te kijken voor andere wilde katten. Rogues en Bloodclanners. Gravelsmoke snoof even. Ja, ze had al gehoord van de verschrikkelijke traditie om een kittypet te doden en de halsband in te nemen. Ze wierp een kleine blik op haar eigen halsband. Het rook naar twolegs, net als dat zijzelf ondertussen deed. De geur van haar oude thuis, Thunderclan, was al ver weg. Eerlijk, echt geweldig zat haar halsband niet. Ze wilde hem best kwijt, maar het was haar al aangeraden dat niet te doen. Zonder halsband was je misschien veiliger voor de 'wilde beesten' maar niet voor twolegs. Dus had ze besloten het zwarte, leren dingetje om te houden. Een zucht ontsnapte haar mond. Ze mistte het nog steeds, de clans. Maar ze kon niet meer terug. Ze had zelf besloten om weg te gaan, al gebeurde het op een iets andere manier dan bedoeld. Daarbij, de twolegs hadden van die rare bittere witte en blauwe dingetjes. Het smaakte beslist niet lekker, maar de pijn in haar poten vertrok dus nam ze die graag in.

- Open

Het bleef bijzonder hoe snel dingen konden veranderen en de tij kon keren. Dan zit je nog een avond te tongen en de volgende dag is alles weg. Alles wat je ooit had, in de steek gelaten, omdat je het niet meer wou hebben. Een keuze, zo snel gemaakt, dat je verdween in het niks. Silhouette liep door de straten van de Twoleg place heen, nog steeds een beetje noodgedwongen. Hij was afgelopen dagen al meerdere keren weer het woud ingegaan, maar het bleef daar nog een natte bende. Hier was het droog en kon hij tenminste even rustig nadenken. Bovendien, Kittypets de schrik aanjagen was fun. Het eerste wat hem was opgevallen was het verlaten Camp van de Bloodclan, maar hij wist zeker dat zij niet gevlucht waren. Ze hadden vast een andere reden gehad om te vertrekken. Zijn oorspronkelijk doel had hij dus maar even uitgesteld voor nu, dat kwam wel als alle zaakjes in zijn kop ook weer op orde waren. De schemering was begonnen en veel van die laffe Kittypets waren verdwenen van de straten, gevlucht naar hun Twoleg nesten. Ze deden maar, maakte het wel lekker rustig. Natuurlijk, hij liep hier niet de hele tijd rond, ben je maal, maar hij zocht nu simpel even voor een plek om de nacht door te brengen, zodat hij morgen fit genoeg was om informatie over de Bloodclan te vinden. Een pad.

Hij had verwacht om echt alleen te zijn hier, maar dat was niet waar. In de verte liep een gestalte, een andere kat zo te zien. Kittypet? Rogue? Hij kon het niet zien vanaf hier. Daarvoor moest Silhouette echt die kant opgaan. Maar wat het ook was, het was altijd wel interessant en wie weet, misschien was het ook nuttig ook. Dus hij versnelde zijn pas en haalde vlug de kat in. Kittypet. Een halsband zonder hondentanden. Silhouette opende zijn mond even om goed te kunnen ruiken, inderdaad vele geuren, geuren die Twolegs meedroegen, maar er was ook iets anders. Thunderclan. Yep, dit was inderdaad interessant. "Wat doe jij hier nog zo laat?"vroeg hij, zijn stem de stilte doorklievend. Hij bekeek haar beter, proberend haar te herkennen.

Het duurde niet lang, of een beangstigend gevoel kwam in haar op. Ze was niet alleen. Het was te laat voor andere kittypets. Dat gaf twee opties: Rogue of Bloodclanner. Een rogue was niet persé slecht, maar het gaf te weinig goeds mee om die gok te nemen. En goed of niet goed, ze had geen zin in contact. Nee, ze was nooit goed geweest in praten. Ze was te ongemakkelijk, te onzeker áls ze ging praten en eigenlijk had ze gewoon geen sociale skills. Niet bij katten waar ze niet bevriend mee was en hier? Hier had ze geen vrienden. Haar laatste vrienden, waar ze niet eens zo close mee was, had ze achter gelaten op de journey. En hier? Hier zou ze vast geen vrienden maken, niet met haar gedrag. Dit was geen clan. Iedereen, slechte of goede bedoelingen, zou haar alleen maar raar vinden. Dus hield ze haar blik vooruit, en bleef ze met ferme passen vooruit lopen. Niet rennen. Elke kwaadaardige kat zou daar een jachtspelletje van maken. Die leefde op de angst van anderen. Achter haar hoorde ze steeds snellere passen, die steeds dichterbij kwamen, tot de kat haar had ingehaald. Een zwart met witte kat. Gravelsmoke haalde diep adem. Nee, weglopen zou dus niet lukken. "Wat doe jij hier nog zo laat?" Wat ze hier zo laat deed? Ze zou het graag willen weten. Misschien was ze hier omdat haar stukje vrijheid, dat ze in de clans had, mistte. Wie weet mistte ze het gehele clanleven wel. Of misschien was er geen reden dat ze hier was. "Hetzelfde zou ik aan jou kunnen vragen." zei ze iets onzeker. Ze had het niet onzeker bedoeld, meer als een afkapping om hier weg te komen. Maar als ze met katten praatte.. Het leek erop dat niks er goed uit kon komen. Ze was niet bang voor de kat zijn klauwen, of tanden, maar het praten, dát bracht haar schrik aan.

De poes beantwoorde zijn vraag niet meteen en hij vroeg zich bijna af of ze het wel begrepen had, toen er eindelijk een antwoord kwam. Wel, het was meer een wedervraag en hij kon merken dat ze totaal geen behoefte hier aan had. Leuk. Hij hield zijn kop even scheef en bekeek haar kort. Ze had inderdaad wel de Thunderclanbouw, maar was kleiner dan de gemiddelde Thunderclan. De oude geur was het enige wat haar verraadden. Hij wist dat bij hem de geur van Windclan een stuk sterker hing, maar ze was besmeurt met de geuren van Twolegs. "De clan verlaten en gaan leven als een zwakke Kittypet"spuugde hij naar haar kop, haar doordringend aankijkend. "Als die sukkels je niks meer hadden te bieden, waarom werd je dan niet een Rogue of sloot je je aan bij Bloodclan, zoals ik ga doen"ging hij door met zijn betoog. Want waarom zou een Clankat zo'n laag leven als een Kittypet nemen, was ze misschien ontvoert? Waarom liep ze dan niet weg of ontdeed ze zich van de halsband? Zwak.

De kater bekeek haar. Onwillekeurig gingen haar nekharen rechtovereind staan. Ze vertrouwde hem niet. Niet dat ze veel katten vertrouwde. "De clan verlaten en gaan leven als een zwakke Kittypet" Het klonk niet als een compliment. Gravelsmoke rechtte zich om haar schaamte te verbergen. Het was niet de meest geweldige carrière, dat moest ze toegeven. "Als die sukkels je niks meer hadden te bieden, waarom werd je dan niet een Rogue of sloot je je aan bij Bloodclan, zoals ik ga doen" Deze kat minachtte haar, dat wist ze zeker. Maar op het moment dat hij vermeldde dat hij naar Bloodclan ging, was alle respect verdwenen. Ze snapte niet hoe hij wilde oordelen over haar, terwijl hij zelf duizend maal erger was. Haar ogen vernauwde zich. Ze haatte deze kat. Ze kende hem nog niet eens 5 minuten en ze haatte hem al. "Jij weet niet wat er is gebeurd." piepte ze. Het had smalender moeten klinken, maar dat lukte haar niet. Misschien omdat ze zichzelf ook verachtte, de Twolegs hadden echter iets wat zij nodig had. Ze betwijfelde of een paar papaverzaadjes zo goed zouden werken als die witte dingen.

- Sorry voor het hele late antwoord :c

Onderwerp: Re: I Walk this Empty Streets [OPEN]