A new meeting

Blackclaw zijn poten deden ernstig pijn, zijn maag grolde en bij iedere muis dat hij rook moest hij zich er van weerhouden om er op af te springen. Hij was in vijandelijk gebied, jagen was er immers verboden en vastbesloten op zijn doel mocht Blackclaw geen enkele seconden van zijn tijd verliezen. Als hij betrapt werd of zijn clan erachter kwam werd hij gevild, als een prooi in de val gelokt.. Dan was hij de muis. Scherp tuurde hij om zich heen. De rivierclangeur drong zijn neusgaten scherp binnen. Hij was via vierboom naar het territorium van de windclan gegaan, helemaal over de grens heen met die van de windclan. Hij was behoorlijk ver van zijn vertrouwde omgeving en hier kende hij niets. Het donkere bos die hem altijd zo veilig hadden laten voelen uit zijn eigen clangebied had plaatsgemaakt voor de vrolijke rode besjes en witte bloemen in een veld. Al snel maakte de natte riverclan geur plaats voor een nieuwe geur, het drong zijn neus binnen en vervolgde zijn weg naar zijn longen. Daar nestelde het zich en even hield Blackclaw zijn adem in. Het liefste wou hij het daar voor eeuwig bewaren, het koesteren met zijn hele lichaam en nooit meer laten gaan maar zelfs de jongste kitten zou weten dat je adem en geuren zowiezo kwijtraakt. De zoete windclangeur was afkomstig van Eaglestrike. Hij kende deze jonge poes haar geur perfect. Geen andere poes, van welke clan die ook mocht zijn, rook zo speciaal. De mopperende uitdrukking op Blackclaw's gezicht maakte plaats voor een grijns. Je zou bijna zeggen dat hij vriendelijk kijkt, ondanks de grote gezwollen plek onder zijn oog. Die had hij door de uitval van Eaglestrike gekregen, op hun eerste ontmoeting. Blackclaw was er van overtuigd dat die krab er voor eeuwig in zou blijven staan, maar het herinnerde hem aan haar en hij vond het absoluut niet erg om eerlijk te zijn. Naarmate hij verder en verder liep werd de geur sterker en sterker. En daar, tussen het gras van het verwilderde veld zag hij een glimp van het wit zwart en rood afkomstig van de kat haar pels. Muisstil sloop Blackclaw dichterbij. Net uit het bereik van haar ooghoeken ging hij achter haar zitten, zijn zwarte pels verlicht door het zonlicht en zijn ogen glashelder. Zoals hij nu zag kon je zijn gezwollen plek uiterst goed zien. "Nouja, ik moet toegeven dat die Eagle je goed past. Die uitval van je zat er behoorlijk diep in." Snoof Blackclaw en begon zittend haar aan te staren.

omd HAAHAHHAHA slechtste post ooit in mijn leven :] geen inspi hopelijk word de volgende beter.

"Ach laat me niet zo schrikken." mopperde ze. "En besluip me niet zo." grijnsde ze meteen achterna. Rustig liep ze naar de kater toe en drukte haar hoofd onder het zijne. "Ik wist dat je zou komen, ik rook je al." ze liep langs hem heen en draaide zich vervolgens weer om. Je kon duidelijk het verschil tussen haar vacht en de zijn zien. Ze ging met een brede grijns voor hem zitten wachten op zijn antwoord. Blackclaw snaptte er nu al zeker niets van. Hij staarde strak met zijn blauwe ogen in haar groene ogen. Anders waren ze altijd zo groen als gras, volgens blackclaw, maar nu vond hij ze er als slangenogen uitzien. Vijneinige slangenogen. "Waarom haalde je zo uit!" Het was er al uit voor Blackclaw het eigenlijk wou. "Heb ik wat gedaan dan? Je valt me zomaar aan en gaat er dan vandoor, laf van je hoor. Ik dacht dat windclankatten wel zouden blijven staan." Hij was echt pissed off, zijn goede mood was helemaal weggevaagd met de zuiderse wind van de zomer en woest bleef hij haar aanstaren. Geen knippertje kon hij zich permiteren, want als ze ervandoor zou gaan dan zou hij deze keer wel achter haar aan gaan.

- TE KORT XD -

"Waarom haalde je zo uit!" was het enigste wat de kater voor der te zeggen had. "Heb ik wat gedaan dan? Je valt me zomaar aan en gaat er dan vandoor, laf van je hoor. Ik dacht dat windclankatten wel zouden blijven staan." een zucht verliet haar mond terwijl ze naar de kater keek. Vervolgens rolde ze met haar ogen en keek ze hem strak aan. Dit was dus een van de redenen waarom ze uithaalde, en nee dit was niet de enigste reden, zij vroeg zomaar iets en hij haalde uit met woorden en lichaamstaal. Genoeg voor haar om uit te halen. En daarnaast had ze wel zin om leuk te spelen met een kat. Een grijns vormde rond haar lippen. Maar dat ging ze hem niet vertellen. Nee dat deed ze niet. ''Ben je niet blij mij te zien?'' grijnsde ze. Ze kneep haar ogen lichtelijk samen en liet haar oog over de kater glijden. ''oke, wat had jij gedaan als je opgesloten zat in een hoek, met een grote kater voor je, jij had vast niet gezegd van ''hej, zou je eens aan de kant willen'' nee, dat had je niet gedaan.'' Ze gromde even bij de gedachten. ''Als je me een slecht humeur komt brengen kun je meteen op sodemieteren, want daar heb ik totaal geen zin in.'' Ze bleef de kater aanstaren tot ze werd afgeleid door wat vogels die bezig waren om elkaar besje af te pakken. Het waren dezelfde vogels als die op de grond aan het vechten waren om het rode besje.

ik faal hahahahhaha

Ze rolde met haar ogen en Blackclaw voelde de hitte oplaaien. Woede voelde hij, hij keek haar scherp aan. "Ben je niet blij om mij te zien?" grijnsde ze. Blackclaw wou niet toegeven dat hij dat wel was, niet nu tenminste. Ze kneep haar ogen licht samen en liet haar oog over hem glijden. "Oke wat had jij gedaan als je opgesloten zat in een hoek, met een grote kater voor je, jij had vast niet gezegd van hey zou je eens an de kat willen? nee, dat had je niet gedaan." Ze gromde even. "Als je me een slecht humeur komt brengen kun je meteen op sodemieteren, want daar heb ik totaal geen zin in." ze bleef hem aanstaren tot ze werd afgeleid. "Ik zou dat inderdaad niet gedaan hebben, want ik zou niet zo'n muizenbrein zijn en beseffen dat ik toen niet vijandig was. Dat ik niets deed!" schreeuwde hij licht. "Sorry.." Mopperde hij. "Dat je niet deftig kan denken over me." Blackclaw merkte dat hij zichzelf niet eens kon peilen, dus waarom zou zij dat eigenlijk kunnen dan?


- IK NOG MEER XD -