Changing Times [Whitelion]

S K Y K I T

Whitelion, het was de broer van zijn moeder. Ergens dus ook familie van hem en dat deed hem goed, om hem te zien kijken naar zijn moeder, zoals hij ook had gedaan. Hij was dan ook niet de enige de interesse toonde in het gebeuren daar beneden. Skykit wist natuurlijk wel dat iedereen van tijd tot tijd de levendige wereld die niet tot Starclan hoorde bekeek. Dit was echter alleen zijn wereld, in de andere wereld had hij niet lang genoeg geleefd om het zijn wereld te maken. Bij Rosekit had zijn moeder nog kunnen zien wat haar karakter zou zijn geweest, hij was een blank papier geweest, een blank blad aan de bomen, hij had niets dat hem verbond met de wereld daarbeneden behalve dan zijn ouders en broertje en zusjes. Dan sprak hij nog niet over de vele halfzussen en halfbroers die hij had, zij waren nu Apprentice geworden of zouden binnenkort Apprentice worden, iets dat hij nooit zou durven dromen. Hij was in Starclan en in het eeuwige landschap genoot hij van zijn rustige dagen, terwijl hij af en toe nog een kijkje kwam nemen bij zijn moeder, vader en andere katten die hij had zien spreken met een van beide. Hij was geïntrigeerd door de levende wereld. Net zoals hij kittenachtig nieuwsgierig was naar de witte kater met zijn tweekleurige ogen. Misschien kon hij hem vertellen waarom Evergreen was afgestapt, immers heette hij Whitelion en had de rosse kattin over hem gesproken. Wellicht dat hij het beter zou snappen, dus draaide de kitten zich naar hem toe, en vroeg hij op een zachte gepaste toon, waarom de voormalige Leader was afgestapt. Er lag schuld in de ogen van de langharige witte kater terwijl hij naast de kleinere slanke kitten ging zitten. "Vanwege mijn fouten..", mompelde hij zachtjes als antwoord, terwijl ze naar het schouwspel keken. De sterretjes in zijn vacht bewogen toen de jonge kitten zuchtte en verward zijn slanke warm bruine kopje schuin hield. "Maar..?" Sprak de kitten zichtbaar verward. "Maar je bent nu toch in Starclan?" De kater was onderdeel van Starclan, net zoals hij onderdeel was van deze clan in de sterren. Zijn fouten moesten dan toch al opgelost zijn, of niet meer zo ernstig dat hij naar de Dark Forest ging. Natuurlijk had hij nog niet de kennis van al de daden die Whitelion op zijn hart geschreven had. Het bloed dat aan de poten van de witte kater zat, daar wist Skykit niets vanaf. "Kan mama dit aan?" Mauwde hij vervolgens, terwijl hij vragend naar de ander keek. Kon zijn mama een goede Leader zijn. De jonge kitten leunde wat nieuwsgierig tegen de grotere kater aan, zodat hij het beter kon zien waarna zijn blauwe ogen snel bewogen. Daar verderop in Starclan's eigen gebied zag hij een vlinder, een glinsterende vlinder. Zijn oogjes sperde hij enthousiast open en bijna was hij het belangrijke schouwspel onder zich vergeten. Zijn staartje zwiepte hij duidelijk nerveus heen en weer terwijl hij naar voren sprong. Voor de neus van de robuuste kater. Zijn oortjes wiebelde hij waarna hij een kittenachtig sprongetje maakte. "Kijk!" Riep hij vrolijk, terwijl hij zijn blik op de vlinder hield. Het was een van de nadelen aan het sterven als een pasgeboren kitten, alles was nog nieuw, en wonderbaarlijk. Zo ook die vlinder.