Unkiss me

Oceanbreeze liet de meeste katten haar nog geen Oceanstar noemen, zeker omdat ze nog geen negen levens had en Starclan haar rang nog niet had goedgekeurd. Evergreen was een van de eerste en weinige die haar dan toch Oceanstar noemde en ergens deed het haar goed om haar dat te horen zeggen. Dat de rosse kattin achter haar keuze stond en haar respecteerde, ondanks dat ze vele Moons jonger was. Met rustige passen liep de bruingrijze kattin verder terwijl ze in de buurt van de Clan Cavern bleef. Haar kittens konden haar zo weer nodig hebben en dus hield ze haar taken op het minimum. Natuurlijk bleef het veel werk maar samen met Bronzemask en Tigergaze redde ze zich wel. Haar oren wiebelde ze even voordat ze haar blik liet vallen op een gevlekte zwart-witte kattin. Lionbeat, een van de wat oudere katten in de Clan, al kon ze haar nog niet echt oud noemen. Haar moeder was nog ouder dan haar en zelfs haar moeder was nog geen Elder. Haar blauwe ogen stonden warm en rustig terwijl ze op de ander af stapte, natuurlijk wist ze van het incident tussen de kattin en haar dochter Burnetkit af. Ze knikte de oudere kattin toe voordat ze naast haar plaats nam. Ze leek net zoals vele andere katten moeite te hebben met de reis. Niet dat, dat verbazingwekkend was. "Lionbeat, waar zijn jouw zorgen?" Mauwde de Leader zachtaardig en rustig. Haar stem klonk kalm, ze was niet boos op Lionbeat, natuurlijk moedigde ze geweld niet aan, zeker niet naar kittens. Maar ze kende Burnetkit, die had zich waarschijnlijk ook niet al te netjes gedragen.

Natuurlijk was het de Leader-Queen niet ontgaan dat Lionbeat niet exact perfect in haar vel zat. Als Queen en Deputy had ze het al eens opgemerkt. Bij elk Thunderpath had de zwart-wit gevlekte kattin staan huilen, ondanks dat ze het waarschijnlijk had willen verbergen voor de anderen. De pijn die ze mee droeg moest sterk genoeg zijn om een moment van zwakte te veroorzaken. De meeste Warriors huilden niet openlijk als ze het konden voorkomen. Emoties voelden ze natuurlijk wel maar ze wisten dat ze door moesten ploeteren zodat ze het vol konden houden, een voorbeeld zetten voor de jongere katten die de toekomst wanhopend aan keken. Een oudere Warrior wist meestal meer over het leven en zou zich beter kunnen redden met de onbekende en bekende gevaren die hen te wachtten stonden. Echter kon het voor enkelen van hen ook te veel worden, zeker voor hen die katten hadden achtergelaten en nu een moeizame reis tegemoet gingen. Oceanbreeze zag de tranen in de groene ogen van Lionbeat wel, ze merkte ze op zoals enkel een Queen kon doen die gericht was op het lezen van emoties van andere katten. Kittens vertelden bij lange na niet alles en vaak moest een Queen gokken wat er aan de hand was of de kit ondervragen. Met een rustige toon en zachtaardige stem vroeg ze de ander wat er aan de hand was, wat haar zorgen waren. Want zorgen had de kattin, ze droeg ze duidelijk zwaar op haar schouders. De ander legde een blik op haar, maar leek haar rustige reactie niet te begrijpen, iedereen wist dat een Queen en zeker Oceanbreeze beschermend was over jonge katten, zeker als het om kittens ging. Echter had ze nog geen woord gesproken over de daden van Lionbeat. "Ik had niet moeten mee gaan met deze reis..." sprak de ander zachtjes, waarna ze slikte. Oceanbreeze keek haar met een licht vragende blik aan waarna ze haar staart om de ander heen sloeg, ze had mededogen. Ze begreep de pijn van andere katten, begreep wanneer de lastten te zwaar waren om in hun eentje te dragen. "Wat maakt het dat je aan deze beslissing twijfelt? Je hebt kittens in de Clan die hun moeder zullen missen. Kijk naar wat er is gebeurd met Brindleleaf's kittens." Mauwde ze zachtjes en op een geruststellende toon terug. Haar houding was rustig, sterk en trots. Anders dan van vele andere katten op dit moment. Ze was een sterk baken aan steun en rust. "Als je van plan bent de Clan te verlaten, meld het mij dan. Dan kan ik kijken of je je bij Skyteller en zijn tribe aan kan sluiten. Ze zijn goede katten, het zal dan in ieder geval een zorg voor mijn hart minder zijn, als ik weet dat je veilig bent, Lionbeat." Verklaarde ze uiteindelijk. "De reis terug is niet te maken, niet in je eentje. Daarbij weet ik niet wat je aan zult treffen, waarschijnlijk Bloodclan." Ging ze op een serieuze toon verder. Waarschijnlijk had de Bloodclan hun territorium wel weer ingepikt. Dan zweeg ze nog over Rogues en de andere gevaren onderweg.

Oceanbreeze had Lionbeat met een licht vragende blik aangekeken toen de zwart-witte kattin had verklaard dat ze niet mee had kunnen komen. Waarom had ze niet mee moeten komen, als ze achter was gebleven was ze waarschijnlijk overleden van de honger tenzij de regen was opgehouden of had ze moeten vechten tegen Bloodclan en Rogues. Beide waren niet echt goede en prettige manieren om ten onder te gaan. Ze twijfelde niet in de kracht van de andere kattin, maar wist gewoon dat de kans groot was dat ze dan de dood tegemoet was gelopen, tenzij ze zich natuurlijk bij Bloodclan had aangesloten of een of andere Roguegroep had gevonden die haar wel mochten. Het zou een oneervol leven zijn, niet zoals in de Clan. Zover ze Lionbeat kende was ze over het algemeen een eervolle Warrior geweest, natuurlijk had ze fouten gemaakt, zoals met Burnetkit, maar zelfs Oceanbreeze had fouten gemaakt met haar kittens. Dat ze zielsveel van iemand hielden, betekende niet automatisch dat de relatie goed zou lopen. Ze sloeg haar staart uiteindelijk maar troostend om de ander heen, in een soort steunbetoog. Zodat de ander wist dat ze naar haar zou luisteren, als ze het ergens niet mee eens was zou ze het ook zeggen, maar ze was vast besloten dat haar Clan niet mocht lijden. Als deze kattin leed terwijl ze onderdeel was van de Clan, dan was het wellicht haar plek gewoon niet meer. De beste plek die ze dan voor de ander kon verzinnen was de Tribe. Daar leefden ze wel anders, maar waren vele gebruiken ongeveer hetzelfde. Een Clan of Tribe was een plek voor katten die eervol met elkaar om gingen en anders door de Leader of de Healer in het geval van de Tribe gestraft werden zodat de basis van de groep sterk bleef. Zachtjes en geruststellend had ze de ander aangesproken. Verklaard dat de kittens van Brindleleaf zich niet perse beter voelden nu hun moeder de Clan had verlaten. Ze had de ander een uitweg aangeboden, door zich aan te sluiten bij Skyteller en de Tribe. Het zou haar goed doen om te weten dat haar Clanleden zelfs als het voormalige Clanleden waren, veilig waren. Ze was deze reis niet begonnen om een ondergang te vormen voor andere katten. Lichtjes verbaasd had de zwart-witte kattin haar aangekeken waarop Oceanbreeze haar kop enkel neeg. Het was misschien verrassend dat ze zo iets voorstelde, maar ze wist ook dat ze de ander niet in pijn de rest van de mogelijke tocht zou laten maken, wanneer het zover was dat ze verder gingen. Het was enkel de vraag wanneer, niet of. Haar blauwe ogen stonden kalm en rustig, ze had nog geen oordeel over de ander en hoewel ze haar het liefste natuurlijk in de Windclan hield, want het was een waardige Warrior, kon ze haar niet aankijken als ze wist dat de ander leed, terwijl ze het had kunnen voorkomen. Als ze zag hoe gelukkig Lionroar nu was, dan wist ze dat ze er goed aan deed de ander een keuze te geven. Ze gaf haar zorgen over hun verlaten territorium aan, zodat ze zeker wist dat Lionbeat niet zou proberen de tocht terug te maken. Wat ze daar aan zou treffen was niet hun woonplek meer, niet zoals ze die kende. Geen thuis. Lionbeat knikte en slikte, waarna de jonge Leader stilviel en wachtte op een reactie. Want die zou zeker komen. "Mijn kittens kijken niet meer naar mij om..." Sprak de zwart-witte oudere kattin nu zachtjes tegen de jongere poes. Waarna ze trilde, Oceanbreeze keek haar met haar warme zachte blik aan en gaf haar even geruststellend een neusje tegen diens schouder aan. Waarna ze zuchtte. Het was altijd afschuwelijk als kittens niets meer met hun ouders te maken hadden, ouders hielden zoveel van hun kinderen, het kon soms bijna pijn doen. Hen tot misschien wel verkeerde keuzes aanzetten omdat ze zo belangrijk waren voor hun ouders. Vaak hadden kittens het pas te laat door. "Ik ben nog steeds niet over de dood van Firework heen..." Oceanbreeze keek haar aan, Firework was een naam die ze wel eens gehoord had, maar die ze zelf niet kende. Hij was waarschijnlijk van voor haar geboorte. Dat een kat zo lang zonder een geliefde leefde, dat was pittig. Zijzelf had dan wel iemand gevonden in Tigergaze maar ze kon de pijn van het verlies goed voorstellen. Het was bij haar snel gegaan, het vinden van een andere nieuwe liefde, maar Neverland vergeten kon ze nooit. "Mijn partner." Verklaarde de ander ook snel achter die zin aan, zo iets had ze al gegokt. Haar ogen werden nog zachter dan ze al waren terwijl ze de ander aan keek. Een partner verliezen was altijd heftig, zeker als de kittens dan ook steeds verder van haar verwijderd raakten. "Hij was overreden op het thunderpath... vele moons geleden." Oceanbreeze slikte even moeizaam. Ook Neverland was gewond geraakt op een Thunderpath, hij had een verlamming aan zijn achterpoten gekregen voordat hij was overleden door een aanval van vogels. Roofvogels om precies te zijn. Hij was hoogstwaarschijnlijk een gruwelijke dood gestorven. "Brindleleaf's kittens keken ook niet meer naar haar om. Maar als ik kijk naar Quietstep en Amberpaw heeft haar vertrek hen niet goed gedaan. Daarom hoop ik ook dat je goed over je keuze na denkt." Mauwde de kattin op een rustige maar wijze toon. Ze kon haar enkel raad geven, maar uiteindelijk was de beslissing niet bij haar, maar lag die bij Lionbeat. "Ik heb zelf laatst ook Neverland verloren. Het enige verschil is dat ik een nieuw soort liefde vond." Fluisterde ze. "We hebben misschien wat snel een relatie gevormd, maar aan de andere kant weten we beide hoe het is om een eerste partner te verliezen." Sprak ze rustig verder. "Niemand kan een partner vervangen, maar je kunt wel altijd anderen lief hebben." Ergens wist ze dat Tigergaze er net zo in stond. De eerste liefde, was de eerste waarmee iemand een ervaring deelde, zoals het krijgen van kittens. Dat kon niemand meer af pakken. "Wellicht zou het ook helpen als je een Apprentice zou trainen. Je hebt in het verleden bewezen een goede Warrior te zijn." Verklaarde ze uiteindelijk na een korte stilte. Soms hielp het een andere belangrijke taak te hebben, om zich daarop te stortten.