Starboy

De Starpools, het was een plek waar ze nu voor de derde keer in haar leven kwam. De eerste keer had ze gerouwd om Skykit, waarna Tigergaze de kater die haar die plek had laten zien haar had gevraagd om partners te worden. Ze had 'ja' gezegd, omdat hij van haar hield en zijzelf ook van hem. Ondanks het feit dat voor beide katten hun eerste partner in Starclan zat hadden ze nu toch iemand gevonden om mee te leven. Misschien was het wat snel gegaan, zeker voor de buitenstaanders, echter was daar een reden voor. Het leven had te kort gebleken voor Neverland én Mousewish. Beide Windclanners hadden niet zo oud mogen worden, al was Neverland toch nog best oud geworden, hij was altijd al Moons ouder geweest, hij was nog steeds te vroeg gegaan. Net zoals Cheekykit, Rosekit en Skykit niet oud hadden mogen worden. Haar blauwe ogen richtte ze op de grond terwijl ze voorzichtig haar weg naar de Starpools vervolgde. Net toen ze door de laatste bomen heen stapte zag ze daar bij een van de waterpoelen een kater staan. Ze proefde de lucht en rook vanaf een afstandje dat dit een van de Tribe katten moest zijn. Net zoals Skyteller en Brindleleaf. Ze stapte voorzichtig en rustig op hem af, zonder een takje, blaadje, of grassprietje onder haar poten te laten kraken. Immers wou ze hem niet storen. Toen ze doorhad dat hij, nu zijzelf in de wind was gaan staan, haar nog steeds niet opmerkte, besloot ze rustig te spreken. "Hallo?" Haar stem klonk respectvol en zacht. Ze wees met haar staart naar de plaats naast hem. "Zou u het erg vinden als ik naast u kom zitten?" Vervolgde ze op een even zachte en warme toon. Ze bleef rustig staan terwijl haar blik naar het schitterende wateroppervlak schoot. Waarschijnlijk was dit ook voor hen een plek om de doden te herdenken. Ze had hem met 'u' aangesproken omdat ze ervan uitging dat hij toch enkele Moons ouder was dan zijzelf. Zelf was ze nog een tamelijk jonge Leader met een leeftijd van 22 Moons.

Op het moment dat ze de ander aan sprak omdat ze nu eenmaal in de buurt was geweest en hem niet had willen laten schrikken, of allen laten zitten bij de oever van een van de poelen, leek de kater nogal verbaasd met het gezelschap dat Oceanbreeze vormde. Hij keek verbaasd op, misschien ook een tikkeltje geschrokken, waardoor de jongere kattin hem verontschuldigend aan keek. Ze had hem natuurlijk benaderd op een moment dat hij niet geheel op de omgeving had gelet. Zodra ze vroeg of hij het erg zou vinden dat ze naast hem plaats zou vinden, leek de andere arme kat toch wel wat nerveus. Waarschijnlijk was hij het nog steeds niet gewend dat er katten waren die niet bij de Tribe hoorden en toch toestemming hadden in het territorium rond te dwalen. Oceanbreeze paste persoonlijk dan ook behoorlijk op de omgeving, omdat ze hier niet was opgegroeid en de gevaren dus ook niet zou kennen. Ze hoopte maar dat de andere katten in haar Clan zich net zo voorzichtig opstelden als haar. Aangezien een kat altijd voorbereid moest zijn op een mogelijk gevaar, zeker met de grote roofvogels die ze maar drie keer niets vond. Al vanaf het moment dat ze hier waren aangekomen, had ze een angst voor de grote robuuste vogels, omdat ze haar partner hadden afgenomen. Uiteindelijk knikte de kater waarna hij sprak. "Maar natuurlijk", glimlachte hij. Een tikkeltje nieuwsgierig werd ze aangekeken waardoor ze hem een warme vragende blik gunde. Was er iets dat hij wou weten, de Clans waren vast en zeker een abnormaliteit voor de Tribe katten. Het zou haar niet verbazen als er leden waren die informatie wouden hebben over de Clans, omdat ze natuurlijk in staat waren de Tribe lastig te vallen als ze dat wouden. Daar hadden ze voldoende katten voor, al zou Oceanbreeze geen van haar Clanleden toestemming geven om de Tribe lastig te vallen. Het was hun territorium en ze waren te gast en dus dienden ze zich ook zo te gedragen als gasten. "Wat brengt jou hier op dit late uur?" Vroeg de kater vriendelijk, terwijl hij zich beleefd naar haar toe draaide. Oceanbreeze nam plaats naast de ander en sloeg haar relatief dikke staart om haar poten heen. In een nette houding, met haar staart over haar poten gedrapeerd zag ze er rustig en zelfverzekerd uit. "Ik ben hier om mijn zoon te herdenken. Skykit. Hij is ongeveer een halve Moon geleden overleden, kort naar de geboorte. Deze plek doet mij aan Starclan denken." Verklaarde ze waarna haar blik naar de schitterende sterren in de poel voor hen schoot. "De clan van onze overleden voorouders," verklaarde ze, zodat hij wist waarover ze het had als ze het over Starclan had. "Hun geven Leaders hun negen levens en hebben ons verteld dat we op reis moesten gaan." Hierna viel ze stil terwijl ze duidelijk in gedachten verzonken naar de hemel staarde, haar kop geheven en haar blauwe ogen zacht, met een lichte weerspiegeling van verdriet er in. "Wellicht dat ik Skykit weer zal zien als ik mijn levens ontvang." Mompelde ze tegen niemand in het bijzonder. Er was een kans dat ze haar jonge zoon voor een keer aan zou kunnen kijken, als ze samen zou dromen met Starclan. Maar dan moesten ze eerst wel een plek vinden om te wonen en een plek om nader tot Starclan te komen.

De kater had waarschijnlijk niet gerekend op haar komst, immers was dit gebied van de Tribe en gingen de Tribe katten en de Warriors van de Clans elkaar vaak wel redelijk uit de weg. Ieder wandelde zijn of haar eigen pad en zorgde voor zichzelf, al heerste er vanuit haar oogpunt ook geen vijandschap. Immers had Skyteller de vier Clans toegelaten op zijn terrein zodat ze aan konden sterken en een plek hadden om als tijdelijk huis te zien. Op deze plaats was haar zoontje overleden, net zoals haar eerste partner Neverland. Er waren veel doden gevallen en ook nog katten gewond geraakt, ze wist nog goed hoe ze Burnetkit had terug gevonden, nadat een vos haar had aangevallen. Vossen waren dieren die ze wel kenden, die hadden ook wel eens in de buurt van de Clans geleefd, dassen was echter een nog groter probleem geweest. Op Windclan Territorium hadden ze altijd een dassenburcht gehad, en dit had wel eens ruzie veroorzaakt onder de Clans. Hoewel ze rond die tijd nog geen eens Apprentice was geweest, wist ze wel dat er dassen waren geweest die door Riverclan en Shadowclan waren verjaagd, waarna Shadowclan het territorium had afgepakt in ruil voor zijn diensten. Ze merkte nauwelijks dat ze in gedachten was verzonken, terwijl ze uitlegde waarom ze hier naar toe was gelopen. Ze had nog niet gehuild om Skykit, ze haar niet geschreeuwd, ze voelde zich dan wel machteloos en miste het katertje, maar wist ook dat ze hem ooit weer zou zien. Misschien eerder en vaker dan ze had verwacht, want ze zou ooit haar negen levens krijgen, als ze natuurlijk weer een plek vonden om bij Starclan samen te dromen.

In haar gedachten verzonken had ze uitgelegd wat Starclan was, natuurlijk deelde ze niet teveel informatie maar voldoende om begrip te veroorzaken. Haar blauwe ogen stonden rustig terwijl ze naar de sterren staarde. Sterren, die haar deden denken aan vroeger, het was bijna onwerkelijk dat ze met de vier clans nu samen werkten. Als ze zich herinnerde dat er regelmatig strijd tussen de vier Clans was geweest, al hadden ze ook wel gezamenlijke vijanden gekend. Zoals de Bloodclan. Hen zou ze niet missen, die katten hadden geen ziel, geen regels. Het enige wat voor hun goed was, was het doden van andere dieren. Van hun soortgenoten. Natuurlijk waren er wel Warriors die af en toe een andere kat gedood hadden, maar het ging van oorsprong tegen hun regels in. Ze waren eervol, dat kon niet gezegd worden van de Bloodclan. Echter hier waren er andere gevaren, zoals de roofvogels die haar partner gedood hadden. Ze had misschien nu weer een relatie, dit keer met Tigergaze maar dat betekende niet dat ze het vergeten was. Ze sloot haar ogen even, waarna ze de andere oudere kater aan keek. De kater leek hier behoorlijk van onder de indruk, waardoor ze hem een vragende blik gunde. Er waren wel meer katten die meer hadden willen weten over de Clans, geen wonder natuurlijk ze kwamen zomaar het territorium in gebanjerd en ineens werd dat gebied gedeeld. "Het spijt me van Skykit", mauwde de kater zachtjes maar duidelijk gemeend. Oceanbreeze knikte even waarna ze een brok in haar keel weg slikte en haar krachtige houding probeerde te behouden. "Op deze plek voel ik mij ook altijd het dichtst bij mijn voorouders en overleden familie en vrienden", vervolgde hij, de kater leek duidelijk te begrijpen waarom ze hier heen was gekomen. Waarschijnlijk hadden ze meer gebruiken die op elkaar leken, dan ze van oorsprong had gedacht. Dat terwijl ze ver weg van elkaar gewoond hadden. "Maar jij bent dan één van de leaders, of heb ik het fout?" Vroeg de kater, een vraag die ze al verwacht had nadat ze had gezegd dat ze de negen levens ooit zou ontvangen. "Ik ben de leader van Windclan. Evergreen was het toen we hier kwamen, maar zij kon het niet volhouden en heeft mij gisteren benoemd." Mauwde ze waarna ze zuchtte. "Normaal dragen de leaders het achtervoegsel star, om aan te tonen dat ze van een hoge rang zijn en dat ze door Starclan zijn goedgekeurd. Echter sinds het contact met Starclan niet mogelijk is voor ons, gaat dat waarschijnlijk nog wel even duren. Tot die tijd sta ik gewoon bekend als Oceanbreeze." Mauwde ze, ze was namelijk net een frisse wind die op de vlakten waaide. Maar of dat genoeg was om een Clan goed te leiden was nog maar te vraag. "Brindleleaf was mijn mentor vroeger. Ze heeft mij gemaakt tot de kattin die ik nu ben. Skyteller was er bij toen ik kittens kreeg. In tegenstelling tot sommige andere Clans zie ik jullie niet als vijand. Jullie hadden ons weg kunnen jagen en kunnen negeren dat we in nood waren, maar jullie hebben ons hier laten leven. Dit is de reden waarom ik jullie Tribe vertrouw. Skyteller lijkt een wijze kater. Hij is vast een goede Healer." Mauwde de kattin waarna ze een zacht glimlachje op haar gezicht zette.